စားပြီးမွေးသော တီလေး - စ/ဆုံး ပြီး
“ဘယ်ကပြန်လာတာလဲ မိုးငယ်”
“ဈေးက အစ်မရေ။ ဆပ်ပြာ၊ သွားတိုက်ဆေး၊ အမွှေးရေတွေ သွားဝယ်တာ။ ညနေစောင်းနေပြီ ဆိုပေမယ့် တော်တော်ပူတယ် အစ်မရယ်”
“ဟုတ်တယ် ပူလာပြီ မိုးငယ်ရေ အပြင်ထွက်ရင် ထီးယူသွားမှပါကွယ်”
ဘေးအခန်းက အစ်မကြီးကိုပြောရင်း မိုးငယ် တိုက်ခန်းတံခါးသော့ဖွင့်ကာ ဝင်လိုက်လေသည်။ မိုးငယ်ကတို့ တိုက်ခန်းက ၃ လွှာမှာရှိလေသည်။ ကွန်ဒိုနီးနီး အပြင်အဆင် ဝန်ဆောင်မှုများ ထည့်ထားပေးလေသည်။
မိုးငယ်ယောက်ျား လင်းသူက သင်္ဘောသူကြီး (ကပ္ပတိန်) ဖြစ်လေသည်။ မိုးငယ်ရော လင်းသူပါ နယ်မြို့အသီးသီးက ဖြစ်သည်။ မိုးငယ်က ရန်ကုန်မှာ အလုပ်လုပ်ရင်း သင်္ဘောသား လင်းသူနှင့် တွေ့ရှိကာ ချစ်ကြိုက်ခဲ့ကြခြင်း ဖြစ်လေသည်။ သုံးနှစ်လောက် ချစ်သူတွေအဖြစ် တွဲကြရင်း လင်းသူက ပိုက်ဆံစုကာ နေရာထိုင်ခင်း အဆင်ပြေပြီဆိုမှ မိုးငယ်ကို လက်ထပ်ခဲ့တာ ဖြစ်သည်။
လင်းသူက တိုးတက်လိုစိတ်ရှိသည်။ သဘောင်္သားဘဝမှ အဆင့်ဆင့် သင်တန်းတက် စာမေးပွဲဖြေကာ နောက်ဆုံး ကပ္ပတိန် ဖြစ်လာခဲ့လေသည်။
အိမ်ထောင်သက် ဆယ်နှစ်အတွင်း လင်မယား နှစ်ယောက်လုံး ကလေးလိုချင်သော်လည်း မရကြပေ။ ယခင်နှစ်များဆီက လင်းသူ သင်္ဘောလိုက်နေချိန် မိုးငယ်မှာ တစ်ယောက်ထဲ နေရလေသည်။ သို့သော် လွန်ခဲ့သော လေးနှစ်ခန့်က မိုးငယ်၏ ညီမနှစ်ဝမ်းကွဲ မူယာက သူ၏သား စောဗညားအား အတူတူနေပြီး ကျောင်းတက်ရန် အကူညီတောင်းလေသည်။ လင်းသူအား ပြောပြရာ လင်းသူကလည်း တစ်ယောက်ထဲ ကျန်နေခဲ့သော မိုးငယ်အတွက် အဖော်လည်းရသောကြောင့် အတူတူနေကာ ကျောင်းတက်ရန် ခွင့်ပြုခဲ့လေသည်။
စောဗညား သူတို့နှင့် အတူတူနေပြီး ကျောင်းတက်နေသည်မှာ စက်မှုတက္ကသိုလ် ဒုတိယနှစ်ပင် ရောက်နေလေပြီ။ စောဗညားမှာ နဝမတန်းကတည်းက လာနေကာ စနေခါစက သေးသေးညှက်ညှက်လး ဖြစ်သော်လည်း တက္ကသိုလ်ရောက်သောအခါ အားကစားလေးဘာလေးလုပ်သဖြင့် ကိုယ်ခန္ဓာ ထွားတက်လာလေသည်။ ရင်အုပ်ကျယ်ကျယ်ဖြင့် ခန္ဓာကိုယ်မှာ အဆီပိုမရှိပဲ ကြွက်သားအမြောင်းမြောင်း ထနေသည်မှာ ကိုရီးယားမင်းသား ရိန်းနှင့် ဆင်တူလေသည်။ သို့သော် စောဗညားက ရိန်းလို အသားမဖြူပဲ အသားအနည်းငယ် ညိုလေသည်။
အခုလည်း မိုးငယ်တစ်ယောက် ဈေးသွားရာက ပြန်လာပြီးနောက် ညစာချက်ပြုတ်ရန်အတွက် ပြင်ဆင်နေလိုက်လေသည်။ စောဗညား မနက်ဖြန် ကျောင်းထမင်းချိုင့်အတွက်ပါ ကြို၍ ချက်ပြုတ်ထားခြင်း ဖြစ်လေသည်။ မနက်ထ၍ အလျင်စလို ချက်နေစရာ မလိုအောင် ကြိုလုပ်ထားခြင်း ဖြစ်လေသည်။
ကြက်သွန်နီ၊ ကြက်သွန်ဖြူ ၊ ခရမ်းချဉ်သီး၊ ဂျင်းစိမ်း၊ နံနံပင်၊ ပုစွန်ခြောက်၊ ငါးပိအနည်းငယ်နှင့် အသင့်ဝယ်ထားသော ကြက်သားရင်ပုံတခြမ်းတို့ကို ထုတ်ယူလိုက်လေသည်။ ကြက်သွန်နီ၊ ကြက်သွန်ဖြူ အခွံခွာကာ ပုစွန်ခြောက်ကို ရေစိမ်ထားလေသည်။ ပြီးနောက် လျှပ်စစ်ဒယ်အိုးနီဖွင့်ကာ ကြက်သွန်နီဆီသတ်လေသည်။ ကြက်သွန်ဖြူ ကို ထောင်းထားလေသည်။ ဂျင်းကို အခွံသင်ထားလေသည်။ ခရမ်းချဉ်သီးကို ရေစိမ်ကာ အစိထုတ်၍ ကြက်သားကိုလည်း အရွယ်တော်တုံးကာ ရေဆေးထားလေသည်။ ကြက်သွန်နီဆီသတ်၍ ရဲလာသောအခါ ခရမ်းချဉ်သီး၊ ပုဇွန်ခြောက်၊ ငါးပိ၊ ထောင်းထားသော ကြက်သွန်ဖြူ တဝက်၊ အချိုမှုန့်၊ ဆား၊ နနွင်းတို့ကိုထည့်ကာ အကုန်ကြေအနှစ်ကျ၍ သမအောင် မွှေပေးလေသည်။ အနှစ်ကျ၍ ကျက်ခါနီးသောအခါ ညှပ်ထားသော နံနံပင်များထည့်ကာ ခနအုပ်ထားလေသည်။ ခဏကြာသောအခါ ပုဇွန်ခြောက်ငါးပိချက်ကို ရလေသည်။ ပုဇွန်ခြောက်ငါးပိချက်ခူးပြီးနောက် ဂျင်းစိမ်းကိုထောင်းလေသည်။ ထို့နောက် ဒယ်နီကိုဆေးကာ တုံးထားသော ကြက်သားများ၊ ဂျင်း ကြက်သွန်ဖြူ ထောင်း၊ ဆီ၊ ဆား၊ နနွင်းနှင့် ခရုဆီအနည်းငယ်ထဲ့ကာ ရေသင့်ရုံထဲ့၍ အဖုံးအုပ်ကာ ကြက်သားပြုတ်ကြော် လုပ်လေသည်။ ကြက်သားပြုတ်ကြော် တည်ထားစဉ်မှာပင်
“တီလေးရေ တီလေး တံခါးဖွင့်ပေးပါဦး သား ပြန်လာပြီ”
“အေး လာပြီ သားရေ”
“တီလေး…. သား ဒီနေ့ Tea ဆိုင် ခဏသွားပါရစေနော်”
“အေး စောစောပြန်ခဲ့နော် သား။ သားက နောက်မကျပါဘူး…. တီလေးက သတိပေးတာပါ”
“ဟုတ်ကဲ့ပါ တီလေး”
“အေး သားရေချိုးမှာမို့လား နားပြီးချိုးတော့”
“ဟုတ် တီလေး”
စောဗညား တီလေးအား ပြန်ပြောရင်း သူ့အခန်းထဲသို့ ဝင်လာခဲ့လေသည်။ သူ ဒီအိမ်မှာနေလာခဲ့သည်မှာ ကိုးတန်းကျောင်းသားဘဝကတည်းက ဖြစ်လေသည်။ အန်တီမိုးငယ်ကလည်း အဒေါ်ဝမ်းကွဲတော်တာ ဖြစ်သော်လည်း အဒေါ်ရင်းပမာ ဆက်ဆံသလို၊ လေးလေးလင်းသူကလည်း သူစိမ်းလို မဆက်ဆံပဲ သားအရင်းပမာ ဆက်ဆံသဖြင့် သူအဖို့ အနေမကြပ်ပဲ ကောင်းစွာ ပညာသင်ကြားနိုင်ခဲ့လေသည်။ လေးလေးနှင့် တီလေးတို့ကို ကျေးဇူးရှင်များအဖြစ် သတ်မှတ်ကာ ချစ်ကြောက်ရိုသေလေသည်။
ရေချိုး အဝတ်လဲပြီးနောက် ထမင်းစားရန် အခန်းထဲမှ ထွက်ခဲ့လေသည်။ မိုးငယ်က ထမင်းစားရန် အဆင်သင့်ပြင်ထားပြီး ဖြစ်လေသည်။
“လာ သား စားရအောင်”
“တီလေး ဘာဟင်းလဲ”
“ကြက်သားကြော်၊ ပုဇွန်ခြောက်ငါးပိချက် အတို့အမြုပ်”
“ဟေး ပုဇွန်ခြောက်ငါးပိချက် စားချင်နေတာ တီလေးရေ”
“စား သား များများထည့်စားလေ”
“ဟုတ် တီလေး”
တူဝရီး ၂ ယောက် အားရပါးရ ထမင်းစားကြလေသည်။ မိုးငယ်က စောဗညားပန်းကန်ထဲ ငါးပိချက်ထည့်ပေးသလို စောဗညားကလည်း မိုးငယ်ပန်းကန်ထဲ ကြက်သားကြော် ထည့်ပေးလေသည်။
ထမင်းစားပြီးနောက် စောဗညားက တီလေးအား ခွင့်တောင်းကာ လက်ဖက်ရည်ဆိုင် ခဏသွားထိုင်လေသည်။ လက်ဖက်ရည်သောက်ပြီး အိမ်ပြန်လာခဲ့လေသည်။ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ တီလေးက
“သားရေ မနက်ဖြန် သားရဲ့လေးလေး ပြန်ရောက်လာမယ်တဲ့”
“ဟာ ကောင်းတာပေါ့ တီလေး၊ သွားကြိုရဦးမှာလားဗျ”
“မလိုဘူးသား သူ့ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့လာမှာတဲ့”
“ဟုတ်ကဲ့ပါ တီလေး။ သား စာကြည့်လိုက်ဦးမယ်နော်”
“ကြည့် ကြည့် သား ညမနက်စေနဲ့နော် တီလေး စာဖတ်ပြီး အိပ်တော့မယ်”
“ဟုတ် တီလေး”
တီလေးနှင့် စကားပြောပြီး သူ့အခန်းလေးထဲ ဝင်လာလိုက်လေသည်။ တီလေးကလည်း သူတို့အခန်းထဲသို့ ဝင်သွားလေသည်။
မိုးငယ်တို့ တိုက်ခန်းမှာ ဝင်ဝင်ချင်း ဧည့်ခန်းဖြစ်ကာ ဧည့်ခန်းပြီးမှ အထပ်သားဖြင့် ကပ်လျက် အခန်းဖွဲ့ထားသော အိပ်ခန်း ၂ ခန်းနှင့် ပြီးမှ မီးဖိုချောင်ရှိရာ ထမင်းစားခန်းနှင့် ရေချိုးခန်း၊ အိမ်သာ ဖြစ်လေသည်။ အိပ်ခန်းနှစ်ခုမှာ ကပ်လျက်ဖြစ်ကာ နှစ်ယောက်ခန်းတွင် မိုးငယ်တို့ လင်မယားနေ၍ တစ်ယောက်ခန်းအား စောဗညားအတွက် ပြင်ဆင်ပေးထားလေသည်။
………………………………………………
“ဒေါက်! ! ! ဒေါက် ! ! ဒေါက်! ! ”
“လာပြီ လာပြီ”
အိမ်ရှေ့မှ တံခါးခေါက်သံ ကြားရသဖြင့် မိုးငယ် အသံပေးရင်း ထွက်လာလေသည်။ တံခါးဖွင့်လိုက်တော့ မီးခိုးရောင်ရှပ်အင်္ကျီနှင့် ဖိုက်အိုဝမ်းအပြာရောင် ဂျင်းဘောင်းဘီကို လိုက်ဖက်စွာ ဝတ်ဆင်ထားကာ ပြန်ရောက်လာသော လင်တော်မောင် လင်းသူ ဖြစ်လေသည်။
“ဟာ မောင် လာ လာ”
“မိုး ချစ်လေး…. ကြည့်စမ်း မတွေ့တာ ခြောက်လလောက်ရှိသေးတယ် ပိုမိုက်လာတော့တာပဲ”
“သွားပါ…. တွေ့မှချွဲနေပြီး အဝေးမှာတုန်းက သူများဆီ ဖုန်းတောင် မှန်မှန်မဆက်ပဲနဲ့”
လင်းသူက မိုးငယ်ကိုယ်လုံးလေးကို ဖက်ကာ နှုတ်ခမ်းအစုံကို စုပ်နမ်းလိုက်သည်။ မိန်းမနှင့် ပြတ်လပ်နေတာ ကြာနေပြီမို့ လင်းသူ ပစ္စည်းကြီးက မာလာပြီး မိုးငယ်ပေါင်ရှေ့ပိုင်းကို ထောက်မိလေသည်။
“ပြွတ် ! ! !”
“မောင် ရှေ့ဧည့်ခန်းကြီးထဲမှာလေ”
“ဧည့်ခန်းထဲလည်း ဘာဖြစ်လဲ ချစ်လေးရာ…. ပိုတောင်မိုက်သေးတယ်။ ခံစားမှု အသစ်လေးလေ။ ဧည့်ခန်းမှာပဲ လိုးရအောင်”
လင်းသူက ရှည်လျားစွာနမ်းပြီး ပြောလည်းပြောကာ ပြန်နမ်းလေသည်။ လင်းသူ၏လက်များက ကျင်လည်စွာ လှုပ်ရှားလျက် လှုပ်ရှားမှု အကျိုးဆက်က မိုးငယ်ခန္ဓာကိုယ်မှ အဝတ်အစားများ ကြမ်းပြင်ပေါ် ပုံနေရခြင်းပင် ဖြစ်လေသည်။ မိုးငယ်ကလည်း အားကျမခံ တုန့်ပြန်နမ်းရင်း လင်းသူအား မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်း အဝတ်ဗလာဖြစ်စေရန် သူ၏လက်များကို စေခိုင်းလေသည်။
နှစ်ယောက်လုံး ကိုယ်လုံးတီး ဖြစ်သွားသောအခါ မိုးငယ်က လင်းသူလီးကြီးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် ပွတ်တိုက်ပေးနေလေသည်။ နမ်းတာအားရတော့မှ မိုးငယ်က အသာထိုင်ချလိုက်ကာ လင်းသူလီးကြီးအား ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် ဂွင်းတိုက်ပေးလျက် လင်းသူ၏ ဂွေးဥနှစ်လုံးအား စုပ်ယူလိုက်လေသည်။ ပိုက်ဆံရှာ၍ ပင်ပန်းလာသော လင်တော်မောင်အား အစွမ်းကုန် ပြုစုရန်မှာ မယားဖြစ်သူ၏ အဓိကကျသော တာဝန်ဟု ခံယူထားသည့်အတိုင်း မိုးငယ်မှာ လင်းသူ တောင်းဆိုသမျှ မငြင်းပဲ လိုက်လျောခဲ့သည်ချည်း ဖြစ်လေသည်။
ဥနှစ်လုံးအား တစ်ချက်နှစ်ချက်မျှ စုပ်ယူကာ လျှာဖြင့် တဖြေးဖြေး အပေါ်သို့ ပင့်ယက်လာလေသည်။ ဖြေးဖြေးချင်း လျှာဖြင့်ယက်လိုက် လီးတန်လုံးပတ်ကို အသာစုပ်ယူလိုက် လုပ်ကာ အပေါ်သို့တက်လာလေသည်။ လီးထိပ်သို့ရောက်သောအခါ ဒစ်ကို ပါးစပ်ဖြင့်ငုံကာ စုပ်ပေးလေသည်။ ဒစ်ထိပ်ဖျားကို လျှာလေးဖြင့်ထိုးကာ ယက်ပေးလေသည်။ ယွယွလေး ဖြေးဖြေးချင်း လုပ်ပေးသောကြောင့် လင်းသူမှာ ခေါင်းတရမ်းရမ်း တဟင်းဟင်းဖြင့် ထွန့်ထွန့်လူးကာ အရမ်းကို ဖီးဖြစ်နေလေသည်။
“ဝိုး စုပ် ချစ်လေး အား စုပ်ပေး အိုး ချစ် ပြုစုတာ အား ရှယ်ပဲ”
မိုးငယ်က လီးထိပ်ဖျားလေးကို ယွယွလေး လျှာဖြင့်ကစာရင်း လက်တစ်ဖက်က ဂွင်းထုပေးနေကာ တစ်ဖက်က ဥနှစ်လုံးကို ယွယွလေး ကစားပေးနေရာ လင်းသူမှာ လက်ရှိ အခြေအနေကိုပင်မေ့ကာ အကောင်းကြီး ကောင်းနေလေသည်။ ကြာကြာတောင့်ခံမထားနိုင်တော့ပဲ ၆ လလုံးလုံး မထုတ်ပဲ အောင်းထားသော သုတ်ရည်များကို တဟင်းဟင်း ညီးညူကာ ပန်းထုတ်ပစ်မိလေတော့သည်။
“အား ချစ် ပြီး ထွက် ထွက်ကုန်ပြီ ချစ် အား အိုး အား”
လရေးည်များ ပန်းထုတ်သောအခါ မိုးငယ်က လီထိပ်ကိုငုံကာ စုပ်ယူလျက် ထွက်သမျှသော လရည်များကို မြတ်နိုးစွာ သောက်မြိုရင်း လက်တစ်ဖက်ဖြင့် လီတန်အရင်းမှ ကိုင်ကာ ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်ရင်း လရေးည်တစ်စက်မကျန်စေရန် ထုတ်နေသလား အောက်မေ့ရအောင် ခပ်သွက်သွက် ဂွင်းထုပေးနေလေသည်။
“အား အ အား ကောင်းလိုက်တာ ချစ်ရာ”
လရည်များကို အားရပါးရ သောက်မြိုကာ လီးကိုစိတ်ကြိုက် ခပ်ပြင်းပြင်း စုပ်ပေးပြီးမှ အသာထရပ်လိုက်လေသည်။ မျက်လုံးလေးကို ခပ်မှေးမှေးလေးပြုလုပ်ကာ လင်းသူကို တည့်တည့် စိုက်ကြည့်လိုက်သောအခါမှာတော့ လင်းသူမှာ လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် မိုးငယ်အား ခေါင်းမှဆွဲယူကာ အားရပါးရ နမ်းလေတော့သည်။ ရမက်ဆန်ကာ ခပ်ကြမ်းကြမ်း အနမ်းများကြောင့် မိုးငယ်ပေါင်ကြားမှာ စိုတိုတိုဖြစ်လာလေသည်။
လင်းသူက နမ်းပြီးသောအခါ ထိုင်ချပြီး လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် မိုးငယ်အား ပေါင်နှစ်ချောင်းမှ ပိုက်ကာချီ၍ ပခုံပေါ်တင်ကာ ထမ်းလိုက်လေသည်။ မိုးငယ်မှာ တခစ်ခစ်ရယ်ရင်း စွေခနဲ့ မြောက်ပါသွားလေသည်။ ဧည့်ခန်းရှိ နှစ်ယောက်ထိုင် ဆိုဖာကြီးပေါ်တွင် အသာချကာ မိုးငယ်ပေါင်နှစ်ချောင်းအား ဖြဲလိုက်လေသည်။ ထို့နောက် လင်းသူက စိုတိုတိုဖြစ်နေသော မိုးငယ်စောက်ပတ်ကို လျှာဖြင့် အပြားလိုက် ယက်ပါတော့သည်။ စောက်စိကို သရက်စေ့စုပ်သလိုစုပ်ကာ ညာဘက်လက်ခလယ်ဖြင့် မိုးငယ်စောက်ပတ်ထဲထည့်ကာ ညှောင့်ပေးလေသည်။ ကျန်ဘယ်လက်က မိုးငယ်၏ နို့သီးခေါင်းတစ်ဖက်အား ချေပေးလေရာ မိုးငယ်မှာ ညီးသံလေးများပေးကာ လူးလွန့် ကော့ပျံနေလေသည်။
“ဟင်းးး အင်းးး ဟင်းးး ဟင်းး”
စောက်ပတ်မှာလည်း စောက်ရည်များ များသထက်များကာ စိုရွဲလာလေသည်။ ခနကြာသောအခါ လင်းသူက လိုးရန် အကောင်းဆုံးအချိန် ရောက်ပြီဖြစ်၍ နူးနေခြင်းကို ရပ်လိုက်လေသည်။
“ဟင်း အင်း ဘာလို့ရပ်လိုက်တာလဲ ဆက်လုပ်ပါဦး မောင်ရယ်”
“မောင်တို့ ချစ်ရအောင်လေ”
ဟုပြောကာ လင်းသူက မိုးငယ်ပေါင်ကြားမှာ ဝင်၍ သူ့လီးကြီးနှင့် စောက်ပတ်ဝကို တေ့လိုက်လေသည်။ မိုးငယ်စောက်ပတ်မှာ လီးအထိအတွေ့ကို ခံစားသိရှိသည့်အလား ခုံးထလာလေသည်။ စောက်ပတ်ထဲမှလည်း တစုံတခုကို တောင့်တသည့်အလား အတွင်းသားများက တဆစ်ဆစ်နှင့် ရှုံ့ချီပွချီ ဖြစ်လာလေသည်။ လင်းသူက ခါးတလှုပ်လှုပ်ဖြင့် နှဲ့ကာ ဖြေးဖြေးချင်း သွင်းလေတော့သည်။
“အား အ အိုး ဝိုး”
“ချစ်လေး ဘယ်လိုနေလဲ၊ ချစ်လေး အရည်ရွှဲနေတာ အများကြီးပဲ၊ ၆ လကြာ စုထားတဲ့ စောက်ရည်းတွေလား”
ဟုဆိုကာ သွင်းရင်းဖြင့် အဆုံးထိ ဝင်သွားလေသည်။ လင်းသူက အထုတ်အသွင်း ဖြေးဖြေးခြင်း လုပ်ကာ လိုးပါတော့သည်။ အချက် ၃ဝ ကျော်သောအခါ
“မောင် ချစ်ကိုဆောင့်တော့ ရပြီ”
ဟုဆိုသဖြင့် လင်းသူက စက်သေနတ်ပစ်သလို မီးကုန်ယမ်းကုန် ဆောင့်လိုးပါတော့သည်။ ခနကြာသောအခါ မိုးငယ်မှာ ကော့ကော့ပေးရင်း စောက်ပတ်အတွင်းသားများက သူ့လီးကို ရစ်ဆွဲလာသဖြင့် မိုးငယ်ပြီးတော့မှာကို သတိပြုမိ၍ ပြိုင်တူပြီးစေရန် စိတ်မထိန်းတော့ပဲ လွှတ်လိုက်လေသည်။
လင်းသူ လီးထဲမှ သုတ်ရည်များက မိုးငယ်စောက်ပတ်ထဲ အရှိန်ပြင်းစွာ ပန်းထွက်သွားလေသည်။ နွေးခနဲ့ဝင်လာသော သုတ်ရေများကြောင့် မိုးငယ်မှာ တဆတ်ဆတ်တုန်ကာ ပြီးသွားလေသည်။ ထို့နောက် လင်မယားနှစ်ယောက် ရေချိုး ခနနား၍ ထမင်းစားကြလေသည်။ ထမင်းစားပြီး လင်းသူက ပုံစံအမျိုးမျိုးဖြင့် စောဗညား မလာခင်အချိန်ထိ အားရပါးရ လိုးလေသည်။ စောဗညားလာသောအခါ ဘာမှမလုပ်တော့ပဲ တီဗွီကြည့်နေလေသည်။ ညမှာ ဘာမှမလုပ်တော့ပဲ နောက်တစ်နေ့အတွက် အနားယူ အားမွေးသည့်အနေဖြင့် စောစောအိပ်ယာဝင်ခဲ့လေသည်။
အမှန်တော့ လင်းသူက ရောက်ရောက်ခြင်း အိမ်မလာပဲ တည်းခိုခန်းတစ်ခုတွင် တစ်ညတာ အနားယူ အားမွေးခဲ့သည်မှာ သူ၏အိမ်ပြန်ချိန် အကျင့်တစ်ခုပင် ဖြစ်လေတော့သည်။
……………………………………………..
လင်းသူဆိုတာ သင်္ဘောလိုင်းမှာ အမြင့်ဆုံးရာထူး ကပ္ပတိန်ဖြစ်နေသောသူ။ ကပ္ပတိန်တစ်ယောက် ဖြစ်ဖို့က မလွယ်လှပါ။ ပင်လယ်၏ သဘောသဘာဝများ၊ ရာသီဥတု၊ မုန်တိုင်း သဘောသဘာဝများ၊ နိုင်ငံတကာ ရေကြောင်း စည်းမျဉ်းဥပဒေများ၊ ရေယာဉ်မောင်းနှင် ထိန်းသိမ်းမှု အတွေ့အကြုံများ၊ အုပ်ချုပ်ရေးနှင့် စီမံခန့်ခွဲမှုပညာရပ်များ၊ ပင်လယ်ပြင် အတွေ့အကြုံများ အစရှိသော အရည်အချင်းများကို အဆင့်ဆင့်စစ်ဆေးကာ အရည်ချင်း တကယ်ရှိသော သင်္ဘောလုပ်သက်ရင့်သောသူမှသာ ကပ္ပတိန်အဖြစ် ရရှိလေသည်။
သဘောင်္သားတို့မည်သည် ကမ်းမမြင် လမ်းမမြင် ပင်လယ်ထဲ၌ လပေါင်းများစွာ နေရသူများ ဖြစ်လေသည်။ ‘မ’ဆို မူးလို့ ရှူစရာမရှိ။ အကုန် ယောက်ျားများချည်းသာ ဖြစ်လေသည်။ အားလပ်ချိန်များ၌ ယမကာမှီဝဲရင် မှီဝဲ၊ မမှီဝဲလိုသော် အပျော်သဘော ဖဲဆော့ရင်ဆော့၊ မဆော့လိုပါက ဂိမ်းဆော့ရုံသာ ရှိလေသည်။ ယခုနောက်ပိုင်း စမတ်ဖုန်းများ ခေတ်စားသောအခါ အင်တာနက်ကြည့်ရှုလို့ ရလာလေသည်။ ဖေ့ဘုတ်ကဲ့သို့ ဆိုရှယ်မီဒီယာများ ပေါ်လာသောအခါ သင်္ဘောလိုက်သူများအဖို့ အပျင်းဖြေစရာ မိသားစုနှင့် ဆက်သွယ်ရာ တစ်ခုတိုးလာလေသည်။
ဝါသနာရှင်အသီးသီးကား ကိုယ်ဝါသနာပါရာ ကဏ္ဍအသီးသီးကို ရှာဖွေစပ်စုကြလေသည်။ လိင်မှုရေးရာ ဝါသနာပါသူများကလည်း ၁၈+ ရုပ်ရှင်ဆိုဒ်များ စာပေဆိုဒ်များကို ရှာဖွေကြည့်ရူကြသည်။ ရုပ်ရှင်ဆိုဒ်များတွင် ကပ်ကိုး၊ ဆွင်း၊ အင်းစက်၊ ဘီဒီအက်စ်အမ်၊ အိုအန်အက်စ်၊ ရိုးပလေး၊ ထွစ်ပယ်ပလေး၊ ကာနီဗယ်ပါတီပလေး အစရှိသော လိင်ခံစားမှု ဖန်တက်ဆီများကို သိရှိလာကြသည်။ သိလာပြီးနောက်မှာတော့ မိမိတို့ နှစ်သက်ရာ ဖန်တက်စီကို အသားပေးသော ရုပ်ရှင်များကို ရှာဖွေကြည့်ရှုလာကြလေသည်။
လင်းသူသည်လည်း သဘောင်္သားတစ်ယောက်ပေမို့ ခေတ်ရေစီကြောင်းထဲဝယ် စီးမြောရင်း မိမိဝါသနာပါရာကို အေးဆေးစွာ ခံစားစားသုံလေသည်။ လင်းသူက အရက်၊ လောင်းကစား ကင်းရှင်းသော်လည်း မိန်းမကိစ္စကို ဝါသနာထုံလေသည်။ အွန်းလိုင်းပေါ်မှ ဖန်တက်ဆီများကို သေချာစွာလေ့လာလေသည်။ ပြောင်းလဲလာသော ခေတ်ရေစီကြောင်းဝယ် ဒီမိန်းမရိုးလာလို့ နောက်မိန်းမယူသည်ဆိုသော ခေတ်မှာ နောက်ကောက်ကျခဲ့ပြီ ဖြစ်လေသည်။ ရှိနေသော အိမ်ထောင်ကို နားလည်မှုဖြင့် အဆင့်မြှင့်ကာ မိမိကြိုက်နှစ်သက်သော ကာမအရသာသစ်ဆန်းများ၊ မိမိလက်တွဲဖော် လိုအပ်နေသော ကဏ္ဍများကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း တိုင်ပင်နှီးနှော ခံစား စားသုံးခြင်းသည်သာ အသင့်တော်ဆုံးဖြစ်သည်ဟု သဘောပေါက် လက်ခံမိလေသည်။
လင်းသူ ခံစားလိုသော ဖန်တက်ဆီမှာ ကပ်ကိုးဖန်တက်ဆီ ဖြစ်လေသည်။ ကပ်ကိုးဖန်တက်ဆီတွင် ဘူးလ်၊ ဟော့ဝိုက်ဖ်၊ ကပ်ကိုးတို့ ပါဝင်လေသည်။
ဘူးလ်ဟူသည် အဖြည့်ခံသက်သက်သာ ဖြစ်လေသည်။ ဘူးလ်တစ်ယောက်၏ တာဝန်မှာ ကပ်ကိုးနှင့် ဟော့ဝိုက်ဖ်တို့ ဆန္ဒပြီးမြောက်စေရန်သာ ဖြစ်လေသည်။ ဤနေရာတွင် ဘူးလ်၏ ကာမဆန္ဒပြည့်ဝမှုသည် အဓိက မဟုတ်ပေ။ အချို့သော အချောင်သမားတို့သည် သူများရည်းစား သူများမယား အချောင်နှိုက်ချင်၍ အောက်တန်းကျလှသော စိတ်ဓာတ်ကို ဘူးလ်အရေခြုံကာ ဝင်ရောလေ့ရှိကြသည်။ အကယ်စင်စစ် ဘူးလ်ကောင်းတို့မည်သည် မိမိအကျိုးဆောင်ပေးရမည့် ကပ်ကိုးနှင့် ဟော့ဝိုက်ဖ်တို့ အတွဲ၏ ကြိုက်နှစ်သက်ရာ ပုံစံများ အခြေအနေများကို ကြိုတင်စုံစမ်းကာ ဖျော်ဖြေ အကျိုးဆောင်လေ့ရှိပေသည်။ ကပ်ကိုးအတွဲ၏ အိပ်ယာထဲက ကိစ္စနှင့် ပြင်ပလူနေမှုဘဝကို ခြိမ်းခြောက် အကြပ်ကိုင်ရန် မဆိုထားဘိ၊ အပြင်မှာ မျက်နှာချင်းဆိုင်တွေ့ပါလျက်နှင့် တစ်ခါမှ မမြင်ဖူး မတွေ့ဖူးသူတစ်ယောက်အလား နေထိုင်ရန်မှာ ပရော်ဖက်ရှင်နယ်ကျသော ဘူးလ်ကောင်းတို့၏ သံမဏိစည်းကမ်းနှင့် သစ္စာတရားပင် ဖြစ်ချေတော့သည်။
ဟော့ဝိုက်ဖ်နှင့် ကပ်ကိုးတို့သည် လင်မယားသော်၎င်း၊ လက်မထပ်ရသေးသော အတူနေစုံတွဲသော်၎င်း ဖြစ်တတ်လေသည်။ ဟော့ဝိုက်ဖ် အားလုံးလိုလိုသည် ကပ်ကိုးခံစားမှု နှစ်သက်သော အမျိုးသားပါတနာတို့၏ စည်းရုံးဆွဲဆောင်မှုကြောင့် ကစားပွဲတွင် ပါဝင်လာရလေသည်။ ဟော့ဝိုက်ဖ်တို့၏ ခံစားမှုသည် ကပ်ကိုးခံစားချင်နေသည့် ပါတနာ၏ ချစ်စိတ်ကို အခြေခံပေးဆပ်ခြင်း ဖြစ်လေသည်။ ကပ်ကိုးတို့အား ချစ်လွန်းသောသူများ၊ အချစ်လောဘကြီးလွန်းသောသူများ ဟုဆိုချင်ပါတော့သည်။
မိမိပါတနာအပေါ် ချစ်လွန်းမက ချစ်မိရာမှ ချစ်သူ၏ စိတ်ကွယ်ရာ ဖောက်ပြန်ခြင်း ခံစားမှုကို တွေ့မြင်လိုမှုကြောင့်၎င်း၊ ချစ်သူထံပါးတွင် “ငါ့ရဲ့ ယောက်ျားက ငါ့ကို ကာမခံစားမှုမှာ ငြီးငွေ့မနေရအောင် လိုက်လျောကြင်နာပါပေတယ်” ဟူသော ချစ်သူ၏ မျက်နှာသာပေး ချီးမွမ်းခံလိုမှုကြောင့်၎င်း၊ အကြောင်းကြောင်းသော ချစ်ခြင်းလောဘများကို အခြေခံကာ ကပ်ကိုးခံစားမှု ဖြစ်ပေါ်လာခြင်း ဖြစ်လေသည်။
လင်းသူမှာ ကပ်ကိုးခံစားမှု နှစ်သက်သော်လည်း မိန်းမလုပ်သူကို မည်ကဲ့သို့ စည်းရုံးရမည်ကို မကြံတတ်အောင် ဖြစ်နေလေသည်။ ထို့အပြင် ဘူးလ်လုပ်သောသူက စောင့်ထိန်းမှု မရှိသောသူ ဖြစ်ပါက သူတို့၏ အိမ်ထောင်ရေး ထိခိုက်ပေလိမ့်မည်။
သေချာစဉ်းစားကြည့်သောအခါ လင်းသူသည် စောဗညားကို တွေ့မြင်ကာ လက်ဖျောက်တီးမိလိုက်လေသည်။ စောဗညားသာ ဘူးလ်လုပ်ခဲ့ပါက သူတို့အတွက် အဆင်ပြေသလို၊ သူသင်္ဘောတက်သည့် အချိန်တွင်လည်း နောက်ကြောင်း စိတ်ပူရန်မလိုပဲ စိတ်ဖြောင့်ဖြောင့် အလုပ်လုပ်နိုင်ပေမည်။ သို့သော် မိန်းမဖြစ်သူနှင့် ကောင်လေးကို စည်းရုံးရန်မှာ လွယ်မယောင်ယောင်နှင့်ခက်၊ တိမ်မယောင်ယောင်နှင့်ခက်သော ကိစ္စ ဖြစ်နေလေသည်။
“မောင် ဒီနေ့ အပြင်ထွက်တာ တစ်နေ့ကို ကုန်ရောနော်”
ညစာစားပြီး လုပ်စရာများ လက်စသတ်ကာ အခန်းထဲဝင်ရင်း စကားလည်းပြောကာ အိပ်ယာပေါ်တက်လာသော မိန်းမဖြစ်သူအား လင်းသူ တစ်ချက်လှမ်းကြည့်လိုက်လေသည်။ စောဗညားလည်း ညစာစားပြီး သူ့အခန်းထဲ ဝင်သွားလေပြီ။ သူကလည်း အခန်းထဲသို့လာကာ စာဖတ်နေခြင်း ဖြစ်လေသည်။
“ဟုတ်တယ်ချစ်ရေ။ မောင် နည်းနည်းမိုးချုပ်သွားတယ်။ ကိုစိုးကြီးတို့နဲ့ စကားကောင်းနေလို့”
“အွန်း သူများကိုကြ တစ်နေကုန် ပစ်ထားတယ်”
“ချစ်ကလည်းကွာ… အေး… မောင် မေ့တော့မလို့”
“ဘာတုန်း”
“ချစ် မောင်တို့နဲ့ ဖူးခက်ကိုသွားတဲ့ ဆုမြတ်ကို မှတ်မိသေးလား။ သူ့ယောက်ျားက ဆုံးသွားပြီလေ။ ကားပွဲစား မောင်နဲ့ နာမည်ချင်းဆင်တယ် လင်းသူပဲလေ မှတ်မိလား”
“ဪ မမမြတ်လေ မှတ်မိပြီ၊ မမမြတ်က ဘာဖြစ်လို့လဲ”
“ဆုမြတ်က အခု သူမွေးစားထားတဲ့ ကောင်လေးနဲ့ ငြိနေတာ ကြာပြီတဲ့”
“ဟင်”
“ဟုတ်တယ်။ ကောင်လေးက ကျောင်းပြီးလို့ ယူအက်စ်ထွက်သွားပြီ။ ဆုမြတ်ပါ ခေါ်သွားတာတဲ့။ ဟိုမှာ လက်ထပ်လိုက်ပြီတဲ့”
“သေချာလို့လား မောင်ရာ။ ကောင်လေးက သူနဲ့ အမျိုးမကင်းဖူးလေ”
“သေချာတာပေါ့ ကိုစိုးကြီးပြောပြတာ။ မိုက်တယ်နော် ဆုမြတ်က အပီချုပ်စားတတ်တယ်”
“ဟင်း ကျော်မကောင်း ကြားမကောင်း”
“ကုတင်ပေါ်မှာ ကောင်းလို့ပေါ့ ချစ်ရာ။ မှန်းစမ်း ငါ့မိန်းမ ဆုမြတ်မအကြောင်း နားထောင်ပြီး အရည်ထွက်လာပြီမလား”
“ဟွန်း သူဒါပဲတွေးနေ”
လင်းသူက ပြောပြောဆိုဆိုဖြင့် မိုးငယ်ရဲ့စကပ်ကိုလှန်ကာ စောက်ပတ်လေးအား လက်ဖြင့် စမ်းကြည့်တော့ အရည်များထွက်နေလေသည်။ မိုးငယ်မှာ ယုံချင်စရာမရှိသော ကုတင်ပေါ်က ဇာတ်လမ်းကိုကြားပြီး ကတုန်ကယင်ဖြစ်ကာ ကာမစိတ်များ ကြွလာလေသည်။
“ခဏနော် ချစ်။ မောင် လမ်းကြောင်းရှင်းလိုက်ဦးမယ်။ ပြန်လာရင် လုပ်ကြစို့”
ဟုဆိုကာ အပေါ့သွားရန် အိမ်သာသို့ ထွက်ခဲ့လေသည်။ အပေါ့သွားပြီး စောဗညားအခန်းရှေ့ဖြတ်သောအခါ ဘာရယ်မဟုတ် အခန်းတံခါး အသာဟကာ ကြည့်လိုက်မိလေသည်။
စောဗညားမှာ ပုဆိုးမပါပဲ ပက်လက်အိပ်ခါ ဖုန်းကို ကြည့်ရှုရင်း ဂွင်းထုနေလေသည်။ စောဗညားလီးကား သူနှင့် မတိမ်းမယိမ်းလောက် ရှိလေသည်။ လင်းသူမှာ ထခုန်မိမတတ် ဝမ်းသာသွားလေသည်။ အခန်းသို့အမြန်သွားကာ မိုးငယ်အား ဆွဲခေါ်ခဲ့လေသည်။
“လာချစ် မောင်နဲ့ လိုက်ခဲ့။ အသံမထွက်စေနဲ့နော် ပြစရာရှိလို့”
“မောင် ဘာတွေလုပ်မလို့လဲ”
“ရူး!!! တိုးတိုး။ စောဗညားဂွင်းထုနေတယ်။ ချစ် ချောင်းပြီးကြည့်။ မောင် နောက်ကနေ လိုးမယ်နော်”
မိုးငယ်မှာ ရင်တဒိန်းဒိန်းခုန်သွားလေသည်။ အခုလေးတင်မှ မမမြတ် ကောင်လေးနှင့် ရှုပ်သည့်အကြောင်း ကြားထားရာ အခု စောဗညားလီးကို ကြည့်ရမည်ဆိုတော့ ဆက်မတွေးရဲပါချေ။ စောက်ပတ်ထဲကတော့ အရည်များက စိမ့်နေလေပြီ။
လင်းသူက အခန်းတံခါးဟကာ ကြည့်ရန် လက်ဟန်ခြေဟန်ဖြင့် ပြောလေသည်။ အခန်းထဲသို့ ချောင်းကြည့်လိုက်သောအခါ စောဗညားမှာ ဖုန်းကိုကြည့်ကာ ဘာကိုမှ သတိမထားပဲ အားရပါးရ စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် ဂွင်းထုနေလေသည်။ စောဗညား၏ လီးကြီးမှာ အရှည် ၇ လက်မခန့်၊ လုံးပတ်မှာ ကျပ်လုံးခန့်ရှိကာ၊ ထိပ်မှာ မှိုပွင့်သဏ္ဌာန် ကားလျက်ရှိကာ လင်းသူလီးနဲ့ အတူတူလောက်ပင် ရှိလေသည်။ မိုးငယ်မှာ လီးဒစ်ကြီးကို အရေပြားက ဖုံးလိုက်ဖော်လိုက် ဖြစ်နေတာကို ကြည့်၍ ရင်ထဲတလှပ်လှပ်ဖြစ်ကာ စိတ်ကြွလာလေသည်။
ထိုအချိန်မှာပင် သူ၏နောက်ဖက် ဖင်ကြားဆီမှ အေးခနဲ့ ဖြစ်ကာ စကပ်လှန်တင်ခံလိုက်ရလေသည်။ ထို့နောက် ဂွင်းထုနေသော လီးကဲ့သို့ လီးတစ်ချောင်းက သူ့စောက်ပတ်ထဲသို့ ဖြေးညှင်းစွာ ဝင်ရောက်လာလေသည်။ မိုးငယ်အဖို့ ယောက်ျားတစ်ယောက် ဂွင်းထုနေသည်ကို ချောင်းရင်း နောက်အလိုးခံရသည်မှာ ဘဝတွင် ပထမဆုံးဖြစ်လေသည်။ ထူးခြားသော အခြေအနေ၏ ရမက်စေ့ဆော်မှုကြောင့်လည်း ကာမစိတ်များ ကြွသထက်ကြွကာ ကတုန်ကယင်ပင် ဖြစ်လာလေသည်။
လင်းသူကလည်း အသံမထွက်အောင် ထိန်း၍ ခပ်သွက်သွက် ဆောင့်လေသည်။ လင်မယား ၂ ယောက်စလုံး ကိုယ်စီထူးခြားသော အခြေအနေ၏ စေ့ဆော်မှုကြောင့် ကြာကြာ လိုးစရာမလိုပဲ ကာမလမ်းဆုံး ပြီးဆုံးခြင်း ပန်းတိုင်ကို တက်လှမ်းရောက်ရှိသွားကြလေသည်။
လင်းသူက အရည်များ အောက်မကျစေရန် ပုဆိုးဖြင့် သုတ်လေသည်။ ထို့နောက် မိုးငယ်အား ပွေ့ချီကာ ရေချိုးခန်းသို့ ခေါ်လာခဲ့လေသည်။ မိုးငယ်မှာ ယောက်ျားဖြစ်သူ၏ ယုယမှုကိုခံယူရင်း အကျေနပ်ကြီး ကျေနပ်နေလေသည်။ လင်းသူက မိုးငယ်အား သေချာစွာ ကိုယ်တိုင်ဆေးကြောပေးလေသည်။ ဟိုအရင်ကတည်းက ပြုစုပေးနေကြမို့ အားလုံးအဆင်ချောကာ မိမိတို့အိပ်ခန်းဆီသို့ ပွေ့ချီခေါ်ဆောင်ခဲ့လေသည်။ အခန်းထဲရောက်တော့မှ နှစ်ယောက်သား ယှဉ်အိပ်ရင်း လင်းသူက မိုးငယ်နှုတ်ခမ်းလေးကို အားရပါးရ ခပ်ပြင်းပြင်း စုပ်နမ်းပြီး
“ချစ်လေး”
“မောင်”
“စောဗညားလီးက အကြီးကြီးပဲနော်”
“မောင်နဲ့တူတူလောက်ပါပဲ”
“အဲ့လီးနဲ့ ပြောင်းခံကြည့်ပါ့လား”
“ဟင်း ဘာမှန်းကိုမသိဘူး ဗရုတ်သုတ်ခတွေ”
ဟုဆိုကာ တဖက်သို့ လှည့်လိုက်လေသည်။ လင်းသူက တဟဲဟဲရယ်ကာ
“အိပ်မက်ထဲ ထည့်မက်မနေနဲ့ဦး”
ဟုပြောရင် မိုးငယ်၏ ဖင်လုံးလုံးလေးကို မနာအောင် တစ်ချက်ရိုက်လိုက်လေသည်။ မိုးငယ်ကတော့ စောဗညားလီးကြီးကို ပြန်လည်မြင်ယောင်ရင်း အိပ်ပျော်စေရန် မျက်လုံးမှိတ်လိုက်ပါတော့သည်။ အိပ်မက်ထဲမှာတော့…..
………………………………………………
နံနက်ခင်း၏ နေရောင်ခြည်သည် လောကကြီးတစ်ခုလုံးအား အမှောင်ခွင်းကာ အလင်းဆောင်လျက်ရှိလေသည်။ လူသားတို့ ကမ္ဘာဦးအစမှသည် ယခုအချိန်ထိ နောင်နှစ်ပေါင်းများစွာ ထွန်းလင်းနေဦးမည့် နေမင်းကြီးသည်လည်း တစ်နေ့တော့ သင်္ခါရသဘောအရ ပျက်သုန်းရဦးပေမည်။
နံနက်ခင်း နေရောင်ခြည်နှင့်အတူ လင်းသူ စိတ်ကြည်လင်စွာ နိုးထလာခဲ့လေသည်။ လင်းသူ တစ်ချက်မျှ သမ်းဝေးကာ အညောင်းဆန့်လိုက်လေသည်။ အိပ်ယာမှ အသာထကာ ဘေးနားရှိ ခုံပေါ်မှာတင်ထားသော ရေဗူးကိုယူကာ ရေအေးတွေကို တဝကြီး မော့ချလိုက်လေသည်။ ခနထိုင်ပြီးနောက် ကိုယ်လက်သန့်ရှင်းရန် ရေချိုးခန်းဆီသို့ ထွက်လာခဲ့လေသည်။ မိုးငယ်ကား မီးဖိုခန်းတွင် ချက်ပြုတ်လျက်ရှိလေသည်။
ကိုယ်လက်သုတ်သင်ပြီးသောအခါ မီးဖိုခန်းတွင် ချက်ပြုတ်ရန် ပြင်ဆင်နေသော မိုးငယ်အား နောက်မှသိုင်းဖက်ကာ လည်းပင်းလေးအား နမ်းလိုက်လေသည်။
“မောနင်းပါ မောင် နိုးပြီလား”
“မောနင်း ချစ်လေး နိုးပြီ လိုးမလို့”
“ဟွန်း သူဒါပဲစဉ်းစားနေ”
“လာပါ ချစ်ရာ။ မောင် အိပ်မက်မက်တယ် ချစ်ရဲ့”
“အင်း ဘာမက်တာလဲ”
“အိပ်ယာထဲမှ ပြောမယ်”
ဟုဆိုကာ လင်းသူက မိုးငယ်အား ဖက်ထားရာမှ ဆွဲလှည့်ကာ ပေါင်နှစ်ချောင်းမှ ဖက်ကာ မ၍ ပခုံးပေါ်ထမ်းလိုက်လေသည်။ ထို့နောက် အိပ်ခန်းထဲသို့ ချီခေါ်ခဲ့လေသည်။ မိုးငယ်ကား တခစ်ခစ်ရယ်ရင်း ပါလာခဲ့လေသည်။ အခန်းထဲရောက်သောအခါ အိပ်ယာပေါ် အသာချကာ မိုးငယ်အဝတ်များကို ဆွဲချွတ်လိုက်လေသည်။ သူ့အဝတ်များ ချွတ်ပြီးသောအခါ မိုးငယ်အား ရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်းကာ လုပ်ကြံအိပ်မက်ကို ပြောပြလေသည်။
“မောင့် အိပ်မက်ထဲမှာ ချစ်လေးနဲ့ စောဗညားနဲ့ လိုးနေတာ အားရပါးရပဲတဲ့။ ချစ်စောက်ပတ်ကိုလည်း တအားယက်တာ အပြတ်ဟော့နေတာပဲ။ မောင့်ရှေ့မှာ လိုးတာ နောက်ကြ မောင်ပါဝင်လိုးရော။ ချစ်က မောင့်လီးစုပ်ပြီး စောဗညားက နောက်က ဆောင့်ပေးနေတာ အားရစရာကြီးကွာ။ အိပ်မက်ကနေလည်း နိုးရော မောင် လရည်တွေကို ရွှဲနေတာပဲ ချစ်ရာ။ အရမ်းကို ကောင်းတာပဲ”
“ဟွန်း ကြံကြံဖန်ဖန် မောင်ရယ် ခစ် ခစ် ခစ် ခစ်”
“တကယ်မက်တာပါဆို။ ချစ်လေး မောင်ပြောတာ နားထောင်ရင်း အရည်ထွက်လာပြီမလား။ မှန်းစမ်း ကြည့်ရအောင်”
ပြောပြောဆိုဆိုနှင့် လင်းသူက မိုးငယ်စောက်ပတ်အား လက်ဖြင့်စမ်းကြည့်ရာ စောက်ရည်များ ရွှဲနေလေသည်။ လင်းသူ စိတ်ထဲမှ “ငါကွ” ဟု ကြွေးကြော်လိုက်လေသည်။
“ဟေး ချစ်လေး ဟ အရည်တွေရွှဲနေတယ်”
“ဟုတ်တယ် သူဖာသာသူ ထွက်လာတာ”
“ဟဲ ဟဲ ဟဲ သူဖာသူ ထွက်လာတာလား ဟဲ ဟဲ ဟဲ ချစ်လေး စိတ်လှုပ်ရှားနေလို့လား ဟင် !!!”
လင်းသူက ပြောလည်းပြော မိုးငယ်၏ စောက်စိကိုလည်း ပွတ်ပေးနေလေသည်။ စောက်စိကိုရော ဖင်ဝကိုပါ ပွတ်ပေးနေလေသည်။ မိုးငယ်မှာ စိတ်ထဲ ဝမ်းနည်းတာလိုလို ဝမ်းသာတာလိုလိုနှင့် တမျိုးကြီး ခံစားလာရလေသည်။ လင်းသူက မိုးငယ်နှုတ်ခမ်းလေးကို သူ့နှုတ်ခမ်းနှင့် ထိကပ်ပြီး စုပ်နမ်းလေသည်။ မိုးငယ်မှာ ရင်ထဲ တလှပ်လှပ်ဖြစ်ကာ လင်းသူကလိ၍ ဖြစ်ပေါ်လာသော ခံစားမှု နောက်ကို ကောက်ကောက်ပါအောင် လိုက်လေတော့သည်။
လင်းသူနှုတ်ခမ်းများကို ပြန်နမ်းလေသည်။ နမ်းတာမှ အားရပါးရ နမ်းရင်း လက်များကလည်း လင်းသူလီးကို ကိုင်ကာ ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်ရင်း ဂွင်းထုပေးနေလေသည်။ လင်းသူက ဖင်ဝကို ကလိရင်း စောက်ပတ်ထဲ လက်ထည့်ကာ မွေပေးနေလေသည်။ မိုးငယ်မှာ စောက်ပတ်ထဲမွှေရင်း ဖင်ဝ ကလိခံရသောအခါ ယမ်းပုံမီးကျသကဲ့သို့ ရမက်မီးများတောက်လောင်ကာ ကော့ပျံနေလေသည်။ အရည်းများလဲ တောက်တောက်ကျလာလေသည်။ လင်းသူက မိုးငယ်စိတ် ကြွသထက်ကြွအောင် စောဗညားပုံစံ ဟန်ဆောင်၍ ပြောလေတော့သည်။
“တီလေး… လေးလေး ပြန်မလာခင် သားတို့ လိုးရအောင်နော်။ တီလေးကို သား ရင်ခုန်ခဲ့တာ ကြာပါပြီ”
“ဟင် ဘာတွေပြောနေတာလဲ မောင်ရဲ့”
“တီလေး သားတို့ လိုးရအောင်နော်။ တီလေး သားဂွင်းထုနေတာ ချောင်းကြည့်နေတာ သိပါတယ်။ လေးလေးက တီလေးကို နောက်ကနေ လိုးပေးတာလေ”
မိုးငယ်မှာ စိတ်ကိုတင်းမထားတော့ပဲ လွှတ်ပေးလိုက်လေတော့သည်။ တကယ်ပင် စောဗညားနဲ့ လိုးနေရသလို မြင်ယောင်ကာ လင်းသူဦးဆောင်သမျှ နောက်ကလိုက်လေတော့သည်။
“လိုးပါတော့ သားရယ်။ တီလေး ခံချင်လှပါပြီ။ သားရဲ့ လီးကြီးနဲ့ တီလေးကို လိုးပေးပါတော့”
“တီလေး သားကို လေးဖက်ကုန်းပေးပါနော်”
လင်းသူက ပြောလည်းပြော ကလိပေးနေတာလည်း ရပ်လိုက်လေသည်။ မိုးငယ်က ထကာ လေးဖက် ကုန်းပေးလေသည်။ လင်းသူက နောက်ကနေ သူ့လီးကို ဖြေးဖြေးချင်း စသွင်းလေသည်။ အဆုံးထိ တအိအိဝင်သွားသောအခါ ခါးမှကိုင်ကာ အားထည့်၍ ခပ်သွက်သွက် ဆောင့်လိုးပါတော့သည်။ လင်းသူက နောက်ကနေ ခါးကိုင်လိုးနေရာမှ ဖင်ပြောင်းကိုင်ကာ စူထွက်နေသော မိုးငယ်ဖင်ပေါက်ထဲသို့ လက်ခလယ်ထည့်ကာ ညှောင့်ပေးနေလေသည်။ မိုးငယ်မှာ အရသာပေါ် အရသာဆင့်ကာ လေထဲလွှင့်နေလေသည်။
“တီလေး တီလေးစောက်စိကို တီလေးဖာသာ ပွတ်လိုက်ပါ”
မိုးငယ်မှာ မဆိုင်းမတွပင် လက်တဖက်က မွေ့ယာကို ထောက်ထားကာ လက်တဖက်က စောက်စိကိုပွတ်လေတော့သည်။ ရှိန်းခဲနဲ့ ရှိန်းခနဲ့ အပြတ်ဟော့ကာ အသံထွက်ကာ ညီးညူမိလေတော့သည်။
“အ…အ…အား…အ ဟင်း ဟင်း ကောင်း ကောင်း”
လင်းသူမှာ ခဏနှင့် ပြီးမသွားရလေအောင် အချက်ရေမှတ်ကာ လိုးနေလေသည်။ မိုးငယ်က အပြတ်ဟော့ကာ စောက်ပတ်မှာ ခါတိုင်းထက် အရည်ပိုထွက်လေသည်။ မကြာမှီ အချက်ရေ ၂၅ဝ ကျော်လာသောအခါ မိုးငယ်စောက်ပတ်မှာ သူ့လီးကို ညစ်ဆွဲလာလေသည်။ မိုးငယ် ပြီးတော့မည်ဖြစ်၍ အားရပါးရ အားကုန်သုံးကာ လီးကို တဆုံးဝင် တဆုံးထွက်အောင် ဆောင့်ပေးလေတော့သည်။
“အ… အ… သား… တီ… လေး… အား… အ ဟင်း… ပြီး… ဟင်း… ပြီး… ကောင်း… ကောင်း”
မိုးငယ်မှာ မပီမသရေရွတ်ရင်း ပြီးသွားလေသည်။ လင်းသူက သူ့လီး မိုးငယ်စောက်ပတ်မှ ကျွတ်ထွက်သွားသော်လည်း ဖင်ထဲမှ လက်ခလယ်ကို အသာဆက်ညှောင့်ပေးနေလေသည်။
“တီလေး သားတို့ ဖင်လိုးရအောင်”
ပြောလည်းပြော ညှောင့်ပေးနေတာလည်း ရပ်လိုက်လေသည်။ မိုးငယ်မှာ ဖင်ထဲမှ ဟာသွားကာ ဖင်ခံကြည့်ချင်စိတ်များပေါ်လာကာ ကာမအရသာ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ခံစားလိုသော စိတ်များလည်း ပေါ်ပေါက်လာလေသည်။
“လိုးမယ်လေ”
“တီလေး လေးဖက်ပြန်ကုန်းပေး”
မိုးငယ်က လေးဖက်ကုန်းကာ ဖင်းဘူးတောင်းထောင်ပေးလေသည်။ ဂျယ်ဗူးယူကာ အနည်းငယ်ညှစ်၍ မိုးငယ်ဖင်ထဲသို့ ဂျယ်လိမ်းပေးပြီး သူ့လီးကြီးကိုလည်း သုတ်လိမ်းကာ မိုးငယ်ဖင်ဝမှာ တေ့၍ ဖြေးဖြေးချင်း ဖိသွင်းလေသည်။ လီးကား ဖင်ထဲသို့ တအိအိနဲ့ ဝင်နေလေသည်။ ဖင်ထဲသို့ လီးဝင်ချောစေရန်
“တီလေး စိတ်ကိုလျှော့ထား ပါးစပ်ဟ အသက်ရှူ စောက်စိကို ပွတ်ပေး”
ဟု လင်းသူက ဖင်ထဲ လီးထည့်နေရာမှ ပြောလိုက်လေသည်။ မိုးငယ်က လင်းသူ ပြောသည့်အတိုင်း လုပ်လေရာ အတော်ကို သက်တောင့်သက်သာဖြစ်ကာ ဖင်ထဲသို့ လီးဝင်လည်းချောလေသည်။ လီးတဆုံးဝင်သောအခါ လင်းသူက ဖြေးဖြေးချင်း အသွင်းအထုတ်လုပ်၍ လိုးလေသည်။ လီးတစ်ခုလုံး ဖင်ထဲဝင်ကာ ဖြေးဖြေးချင်း စလိုးတော့ နာလည်းနာ ကောင်းလဲးည်းကောင်းသော နာကောင်းဝေဒနာကို ခံစားရလေသည်။
ခဏကြာသောအခါ ရှိန်းခနဲ့ ဖိန်းခနဲ့ ဖြစ်ကာ ဖင်ဝမှစလာသော အရသာက လူတကိုယ်လုံး လေထဲမြောက်နေသလိုလိုပင်။ စောက်ဖုတ်ထဲမှလည်း အရည်များ တောက်တောက်ကျကာ အိပ်ယာခင်းကို ရွှဲရွှဲစိုနေလေသည်။ စောက်စိကို ကလိရုံဖြင့် အားမရတော့ပဲ စောက်ပတ်ထဲ လက်ထည့်ကာမွေရင်း ဖင်ဇိမ်တွေ့နေလေတော့သည်။
မိုးငယ်မှာ ဖင်ခံရသော အရသာကို အစွဲကြီးစွဲကာ အစောကြီးကတည်းက မခံမိလေခြင်းဟူသော စိတ်ပါ ပေါက်လာလေတော့သည်။ ခဏအကြာတွင် လင်သူမှာ မိုးငယ်၏ဖင်က ညှစ်ထားမှုကြောင့်၎င်း၊ စောဗညားနှင့် လိုးနေသည်ဟူသော မိုးငယ်၏ ရမ္မက်ထန်မှုကို တွေ့မြင်ရသောကြောင့်၎င်း အကောင်းကြီးကောင်းကာ မိုးငယ်ဖင်ထဲသို့ လရည်များ ပန်းထည့်လိုက်ပါတော့လေသည်။
မိုးငယ်မှာ ဖင်ထဲသို့ လရည်များဝင်လာချိန်ဝယ် လင်းသူပြီးပြီဟူသော အသိကြောင့် စောက်ခေါင်းထဲမှ နွေးခနဲ့ဖြစ်ကာ စောက်ရည်ဖြူများ တထုတ်ထုတ်ဖြင့် ပန်းထွက်ကာ ပြီးသွားလေတော့သည်။ မိုးငယ်မှာ အိပ်ယာပေါ်သို့ မှောက်လှဲလိုက်လေသည်။ လင်းသူလီးကြီးက သူ့ဖင်ထဲမှကျွတ်ကာ ဖင်ဝမှ လင်းသူသုတ်ရည်များ ထွက်လာသည်ကိုခံစားရင်း အသက်ကို မနည်းရှူကာ ပစ္စုပန်အခြေအနေကို အသိပြန်ရအောင် စဉ်းစားနေမိလေသည်။
“ဟင်း ဟင်း မောင် ချစ်တို့လိုးနေတာနော် ဟုတ်လားဟင်”
သူ့လက်မောင်းကို ကိုင်လှုပ်ကာ မေးနေသော ချစ်ဇနီးကို ကျေနပ်စွာ ပြုံးကြည့်နေရင်း လင်းသူက
“ဟုတ်တယ်လေ ချစ်လေးရဲ့။ မောင်နဲ့ ချစ် အိပ်ခန်းထဲမှာ လင်းဆွဲလေး လိုးနေတာလေ။ စောဗညားနဲ့ လိုးနေတယ် မှတ်လို့လား”
“မသိဘူး သွား!!!”
မိုးငယ်က လင်းသူရင်ဘတ်ကို မနာအောင် ထုလေတော့သည်။ ထိုအချိန်မှစ၍ မိုးငယ်နှင့် လင်းသူတို့အကြားတွင် ချစ်တင်နှောရာ ကဏ္ဍအသစ်တစ်ခုဆီသို့ ရောက်ရှိလေတော့သည်။ လင်းသူက မိုးငယ်အား စောဗညားကိုမှန်းကာ ပုံစံမျိုးစုံဖြင့် လိုးလေသည်။ စောဗညားတင်မဟုတ်ပဲ မိုးငယ်ကြိုက်တတ်သော မင်းသားများ မော်ဒယ်များကို မှန်းစေကာ လိုးလေတော့သည်။ နိုင်ငံခြားမင်းသားများကိုကား ထိုမင်းသားများ၏ ချစ်တင်းနှောခန်းများကို ကြည့်စေရင်း လိုးခဲ့လေသည်။
မိုးငယ်တစ်ယောက် လင်တော်မောင်၏ ရိုးပလေးဇာတ်လမ်းများတွင် အားရစွာ ပီပြင်စွာ သရုပ်ဆောင်နေလေသည်။ လင်းသူက မိုးငယ်အား ပြော၍ရလောက်ပြီဟု မှတ်ယူသောကြောင့် စောဗညားနှင့် တကယ်လိုးနေသည်ကို ကြည့်လိုကြောင်း ပြောပြစည်းရုံးသည့် အခါတွင်တော့…..
……………………………………………..
“မောင် ဘာတွေပြောနေတာလဲ။ ချစ်ကို ငြီးငွေ့လာလို့ မောင် နောက်တစ်ယောက် လိုချင်နေတာလား”
“မဟုတ်ပါဘူးချစ်ရဲ့။ မောင့်မှာ ချစ်တစ်ယောက်ပဲ ရှိတာလေ”
“အဲ့ဒါကို မောင်က ဘာဖြစ်လို့ ကိုယ့်မိန်းမကို သူစိမ်းယောက်ျားနဲ့ ပေးအိပ်မှာလဲ”
“မဟုတ်ဖူးလေ ချစ်ရဲ့။ မောင်က ကြည့်ချင်တာလေ”
“အဲ့ဒါဆို ချစ်ကို တန်ဖိုးမထားတဲ့သဘောလား”
“မဟုတ်ပါဘူး ချစ်ရာ”
“တော်ပြီ အဲ့ဒါဆို ဆက်မပြောနဲ့တော့”
“ဟာ ချစ်ရာ”
လင်းသူ စိတ်ပျက်စွာ ခေါင်းခါရမ်းရင်း ဧည့်ခန်းမှာ ခြေပစ်လက်ပစ် ထိုင်ချလိုက်လေသည်။ အကွက်ရွေ့သမျှ အောင်မြင်ပြီဟု ယူဆထားရာမှ မှန်းချက်နှင့် နမ်းထွက်က မကိုက်။ ဘာမှမပြောတော့ပဲ ငေးမှိုင်၍သာ နေလေသည်။
မိုးငယ်မှာ ဒေါသလည်းထွက်မိသလို ဝမ်းလည်းနည်းမိလေသည်။ ခင်ပွန်းဖြစ်သူကို နားမလည်နိုင်အောင် ဖြစ်နေသည်။ ကိုယ့်မိန်းမကို သူတစ်ပါးနဲ့ ပေးလိုးရအောင် လင်းသူရူးနေပြီလားမသိ။ ဖြစ်နိုင်တာက နောက်မိန်းမယူချင်လို့ ဉာဏ်ဆင်နေတာပဲဖြစ်ရမည်ဟု ယူဆမိလေသည်။ မီးဖိုချောင်ထဲ ချက်ပြုတ်ပြင်ဆင်ပြီးနောက် အခန်းထဲဝင်ကာ ငိုကြွေးမိလေသည်။
ဧည်းခန်းထဲမှာ ထိုင်နေသော လင်းသူသည် အိပ်ခန်းထဲမှ အသံကြားရသဖြင့် အခန်းထဲဝင်လာလေသည်။ ငိုနေသော မိုးငယ်၏ လက်မောင်းအား အသာကိုင်ကာ
“ချစ်ရာ ဘာတွေ ဝမ်းနည်းနေတာလဲကွာ”
“မောင် မောင် ချစ်ကို လုံးဝ မသတီတော့ဘူးလားဟင်”
“ဟာ ချစ်ရာ မောင်ပြောတာကို သေချာနားထောင်ပါကွာ မောင်ရှင်းပြမယ်။ ကပ္ပတိန်လင်းသူရဲ့ ဇနီးဟာ မိုးငယ်တစ်ယောက်ထဲပါပဲ သဘောပေါက်လား။ မောင်ရဲ့ချစ်သူက မိုးငယ်ဆိုတဲ့ ဟောဒီက ချစ်ပါ”
“ဒါဆိုမောင်က ချစ်ကို…”
လင်းသူက မိုးငယ်ပါးစပ်ကို အသာလှမ်းပိတ်ကာ မိုးငယ်ပါးနှစ်ဖက်ကို တယုတယကိုင်ကာ ချစ်ရည်ရွှန်းလဲ့သော မျက်လုံးစုံဖြင့် မိုးငယ်မျက်လုံးလေးအား စိုက်ကြည့်ရင်း
“ချစ်ကို မောင်အရမ်းချစ်ပါတယ်။ အခု မောင် ချစ်ကို စောဗညားနဲ့ လိုးစေချင်တာ မောင်ကြိုက်တဲ့ ဆက်စ်ခံစားမှုတစ်ခုပါ။ ကပ်ကိုးလို့ခေါ်တယ် ချစ်ရဲ့”
“အဲ့ဒါက ဘယ်လိုလဲ ဟင်”
“ကပ်ကိုးဆိုတာ ကိုယ်ရဲ့ချစ်သူကို သူတပါးနဲ့ ပေးနေပြီး ချစ်သူရဲ့ ဖုံးကွယ်ထားတဲ့ ရမ္မက်ဆန္ဒတွေကို ကြည့်ရှုပြီး သာယာတာပါ”
“အဲ့ဒါဆို မောင်က ချစ်အဲ့လိုလုပ်ပေးမှ မောင်က စိတ်ချမ်းသာမှာလား”
“ဟုတ်တယ်ချစ်။ ချစ်လုပ်မပေးချင်ဘူးလားဟင်”
မိုးငယ် သက်ပြင်းတစ်ချက်ချလိုက်ပါသည်။ ရစဉ်အခါမှစ၍ ယခုအချိန်ထိ သားမှတ်မှတ် မယားမှတ်မှတ် ရှာဖွေကျွေးမွေးကာ လင့်ဝတ္တရားကျေပွန်သော လင်တော်မောင် စိတ်ချမ်းသာစေရေးမှာ မိုးငယ်၏ အရေးကြီးသော ကိစ္စရပ်ဖြစ်သလို သူ၏ မေတ္တာ၊ စေတနာနှင့် စိတ်သဘောထားမှန်ကန်မှုကြောင့် လင်းသူသည်လည်း သူ့အပေါ် အချစ်စစ် အချစ်မှန် ဖြစ်လိမ့်မည်ဟု ယုံကြည်နေမိလေသည်။ ပြီးတော့ မိန်းမတို့သဘာဝ မိမိ၏ယောက်ျားတွေအပေါ် ဘယ်လောက် လွှမ်းမိုးဖျားယောင်းနိုင်သည် ဆိုသည့် မိန်းမမာယာ အစွမ်းအစကိုလည်း စမ်းချင်စိတ်လေးလည်း ပေါ်လာလေသည်။ ထို့အတွက်ကြောင့် လင်းသူအား
“မောင် စိတ်ချမ်းသာအောင် ချစ်လုပ်ပေးပါ့မယ်”
“ဟေး ဒါမှ မောင့်ချစ်လေး”
ဟုဆိုကာ လင်းသူက မိုးငယ်နဖူးလေးအား နမ်းလိုက်လေသည်။
………………………………………………
စောဗညားတစ်ယောက် ကျောင်းမှ ပြန်လာခဲ့လေသည်။ ဒီနေ့ သူအူမြူးနေလေသည်။ ကျောင်းမှ သူကြိတ်ခိုက်နေသော ကောင်မလေးအား ကူညီပေးလိုက်ရခြင်းကြောင့် ဖြစ်လေသည်။
စောဗညားသည် သာမာန် အလယ်အလတ် ကျောင်းသားတစ်ယောက်သာ ဖြစ်လေသည်။ ချမ်းသာသော အသိုင်းအဝိုင်းမှ သားသမီးများကဲ့သို့ ရုပ်ရှိရေလျှံ ကျောင်းသားမျိုး မဟုတ်ပါ။ ထို့အတွက်ကြောင့်လည်း ဒိတ်ဒိတ်ကျဲဆော်မျိုးကို မမှန်းပဲ သူလိုကိုယ်လိုထဲကပဲ အောက်သက်ကျေသော မိန်းကလေးမျိုးကိုသာ မှန်းလေသည်။
စောဗညားတစ်ယောက် ကျောင်းဆင်းချိန် အိမ်ပြန်ရန် အတန်းထဲမှထွက်လာကာ အိမ်ပြန်ရန် ကားဂိတ်သို့ အေးဆေးစွာ လမ်းလျှောက်လာခဲ့လေသည်။ နေဝင်း၊ စန်းယုနှင့် စိန်လွင်တို့က ဂိမ်းကစားဖို့ ခေါ်သော်လည်း ဒီနေ့တော့ စောစောပြန်ချင်သောကြောင့် မလိုက်တော့ဘူးဟု ငြင်းလွှတ်လိုက်လေသည်။ ကိုယ့်အတွေးနဲ့ကိုယ် လမ်းလျှောက်လာစဉ်
“အမလေး ! ! ! ! အမေ့ ! ! ! !”
ဟူသော သူ၏ အနောက်မှ အလန့်တကြားအော်သံ ကြားလိုက်ရကာ သူ၏ လွယ်ထားသော လွယ်အိတ်ကြိုးသည်လည်း တင်းခနဲ့ဖြစ်ပြီး သူလည်း ပက်လက်လဲကျသွားလေသည်။ တောက်!!!… နာလိုက်သည့်ဖြစ်ခြင်း…။ ဒေါသလည်း ထွက်လာသည်မို့ ရန်တွေ့ရန် ကြည့်လိုက်တော့ ခလုတ်တိုက်လဲကာ ဆွဲမိဆွဲရာ သူ့လွယ်အိတ်ကို လှမ်းဆွဲလိုက်သူကား… မုတ်သုန်။
သာမာန်ရွက်ကြမ်းရေကျို ရုပ်ရည်ရှိသော်လည်း သူ့အဆင်လေးနဲ့သူ လှအောင်ဝတ်တတ်သော ကောင်မလေးတစ်ယောက်။ သူ စိတ်ဝင်စားမိသော ကောင်မလေး။
“အား ကျွတ် ကျွတ် နာလိုက်တာ မတော်လို့ပါနော် ကျမတောင်းပန်ပါတယ်ရှင်”
“ကျွတ် ကျွတ် ရပါတယ်ဗျာ တစ်တန်းထဲ သူငယ်ချင်းတွေပဲ။ ကိုယ်ကတောင် စောင့်ရှောက်ရဦးမှာပါ”
“ဟာ သွားပါပြီ”
သူမထံမှ စိတ်ပျက်လက်ပျက် ဖြစ်နေသော ညီးညူ သံတစ်ခု ထွက်လာလေသည်။ သူကိုတော့မကြည့် ရှက်နေပုံလည်းရလေသည်။ သူကပဲစ၍
“ဖိနပ်ပြတ်သွားတယ်နဲ့ တူတယ်။ ကိုယ် ဘာကူညီပေးရမလဲ”
“ရပါတယ်”
“ဘယ်လိုလုပ်ဖြစ်မှာလဲ။ ကိုယ့်ဖိနပ်စီးသွားလိုက်ပါ။ မိန်းကလေးတစ်ယောက် ဖိနပ်မပါတာထက် ယောက်ျားတစ်ယောက် ဖိနပ်မပါတာ တော်ပါသေးတယ်။ ယူလိုက်ပါနော်”
“ဟုတ် ကျေးဇူးပါပဲ။ ကျမ မနက်ဖြန် ပြန်ယူလာပေးပါ့မယ်”
“ဟုတ် ရပါတယ်ဗျာ”
မုတ်သုန်က ကျေးဇူးတင်စကားပြောကာ ထွက်သွားလေသည်။ ဖိနပ်မပါ ခြေဗလာဖြစ်သွားသော သူက ကန်တင်းသို့ အပြေးလာခဲ့လေသည်။ ကန်တင်းသို့ရောက်သောအခါ ကိုရှမ်းကြီးဆိုင်သို့ သွားလေသည်။ ကိုရှမ်းကြီးဆိုင်သည် သူတို့အမြဲစားနေကြဆိုင်ဖြစ်ပြီး မိသားစုလိုပါ ရင်းနှီးနေသော ဆိုင်ဖြစ်လေသည်။ ဆိုင်ထဲဝင်ဝင်ချင်းပင် ကိုရှမ်းကြီးက ဆီးကြို၍
“စောကြီး ဘာဖြစ်လာတာလဲ”
“ကိုကြီး ကျနော့်ကို ဖိနပ်တစ်ရံလောက် ငှားပေးပါဗျာ”
“ဟ ငါ့ကောင် ဖိနပ်ပြတ်သွားလို့လား”
“ကျနော့်ကောင်မလေးဖိနပ် ပြတ်သွားတာပါ”
“အော် အေး ရော့ ငါ့ကောင် ဒီမှာ ငါ ဟိုတနေ့ကမှ အသစ်တရံ ဝယ်ထားတာ။ မင်းနဲ့ငါ ဆိုဒ်သိပ်မကွာဘူး တော်သေးတယ်။ ရော့ဒီမှာ စီးသွားပေတော့”
“ဟုတ် ကျေးဇူးပါ ကိုကြီး”
ဟုပြောကာ ကိုရှမ်းကြီးဆိုင်မှ ထွက်လာခဲ့လေသည်။
……………………………………………..
စောဗညား တိုက်ခန်းလှေကားအတိုင်း တက်လာခဲ့လေသည်။ အိမ်ခန်းတံခါးဖွင့်လိုက်တော့ တစ်ယောက်မှ ရှိမနေ။ တီလေး အခန်းထဲ အိပ်နေတာဖြစ်မည်။ သူလည်း အဝတ်အစားလဲရန် အခန်းဆီသို့ လာခဲ့လိုက်လေသည်။ အဝတ်လဲကာ အိမ်ရှေ့မှာ စာဖတ်ရန် ဝထ္ထုတစ်အုပ်ယူကာ ဧည့်ခန်းထဲ ထွက်လာခဲ့လေသည်။
ဧည့်ခန်းထဲရောက်ပြီး ခဏနေတော့ တီလေးက သူ့အခန်းထဲမှ ထွက်လာလေသည်။ တီလေးက ဒီနေ့မှ ထူးထူးဆန်းဆန်း ဘောင်းဘီတိုဝမ်းကွာတဝတ်ကာ အပေါ်က ဂျိုင်းပြတ်စွပ်ကျယ် ဝတ်ထားလေသည်။
“သားလည်း ပြန်ရောက်ပြီကိုး”
“ဟုတ် တီလေး”
“အေး တီလေး အခု အေရိုးဗစ် ကမလို့ကွ”
“ကောင်းပါတယ် တီလေး”
တီလေးအား အလိုက်သင့်ပြန်ပြောကာ စာဆက်ဖတ်နေလိုက်လေသည်။ တီလေးကတော့ သူ့ဖုန်းထဲက သီချင်းဖွင့်ကာ ကနေလေသည်။ စောဗညားမှာ အစက စာပဲဖတ်နေမိသော်လည်း ကနေသော တီလေးအား အမှတ်မထင် ကြည့်မိသောအခါ ငေးမောသွားရလေသည်။
အနက်ရောင်ဝမ်းဆက် ဂျိုင်းပြတ် စွပ်ကျယ်နှင့် ဘောင်းဘီတိုဝမ်းကွာတ ဝတ်ထားကာ သေးကျင်သောခါး၊ စွင့်ကားနေသော်လည်း မကြီးလွန်း မသေးလွန်းသောဖင်၊ ထူထဲကာ ဖူးနေသောနှုတ်ခမ်း၊ အရည်လဲ့ကာ ရုတ်တရက်ကြည့်ပါက ကြာကြည့်လို အကြည့်မျိုး ပိုင်ဆိုင်ထားသော မျက်လုံး၊ အဆီပိုမရှိ ချပ်ကပ်နေသော ဝမ်းဗိုက်၊ တောင်ပူဆာလို့ မို့မောက်နေသော ရင်သားအစုံနှင့် ကျော့ရှင်း ဖြောင့်စင်းသော ပေါင်တံများဖြင့် ဆုတောင်းကောင်းခဲ့သော တီလေးသည် ဒီနေ့ အပျိုလေးများနှင့် အလှချင်းယှဉ်နိုင်ပေသည်။ တီလေးက တည်ငြိမ်မှုပါ ဖြည့်စွက်ထားသောကြောင့် ပို၍ ဆွဲဆောင်နိုင်ပေသည်ဟု စောဗညား ထင်မိလေသည်။ သူတဖက်သတ် ချစ်နေရသော မုတ်သုန်နှင့် အလှချင်းယှဉ်ပါက မုတ်သုန် အပြတ်အသတ် ကျန်ခဲ့ပေလိမ့်မည်။
အခုလည်း ကြည့်ပါဦး။ စည်းချက်ညီညီ ကနေသော တီလေး၏ အလှများကိုကြည့်ရင်း အောက်က နဂါးက မာန်ဖီလာလေသည်။ စာအုပ်ကို ကောင်းကောင်ဖတ်မရပဲ စာဖတ်သလိုနှင့် တီလေး၏ ကကြိုးကကွက်ကိုသာ ငမ်းလေတော့သည်။
ကနေသော မိုးငယ်မှာ စောဗညား၏ ဖြစ်နေပုံကိုကြည့်ကာ မသိချင်ယေင်ဆောင်၍ ဆက်လက်ကပြနေလေသည်။ မိမိထက် အများကြီး အသက်ငယ်သော ကောင်လေးတစ်ယောက်ကို ကစားနေရသည်ကိုလည်း သဘောကျမိလေသည်။ ခဏကြာသောအခါ စောဗညားမှာ ဆက်ကြည့်မနေတော့ပဲ သူ့အခန်းထဲသို့ ဝင်သွားလေသည်။
အခန်းထဲရောက်သောအခါ စောဗညားမှာ သက်ပြင်း အခါခါချရင်း ခေါင်းခါရမ်းမိလေသည်။ အရိပ်နေနေ အခက်ချိုးချိုး အလုပ်မျိုး သူမလုပ်ချင်ပါ။ ထကြွနေသော စိတ်ကို ဖြေဖျောက်ရန် ဖုန်းထုတ်ကာ အောကားတစ်ကားကြည့်ရင်း ငါးဦးကော်မတီကို အလုပ်ပေးလိုက်လေသည်။ ပြီးခါနီးအချိန်မှာတော့ ဖုန်းပေါ်က အောကားပျောက်ကာ တီလေး၏ ကကြိုးကကွက်ကိုသာ မြင်ယောင်မိသည်မှာ သူ၏စိတ်ကို မထိန်းနိုင်သော လက္ခဏာတစ်ခုဖြစ်ကြောင်း သတိပြုမိလေသည်။
………………………………………………
မနက်ခင်း နေရောင်ခြည်နုနု၏ နွေးထွေးမှုအောက်ဝယ် လောကကြီးတစ်ခုလုံး သက်ဝင်လှုပ်ရှားနေလေသည်။ စောဗညားသည်လည်း မနက်ခင်း ရေချိုးပြီး နှုတ်ခမ်းမွေး၊ မုတ်ဆိတ်မွေး ရိတ်သင်ရှင်းလင်းကာ After Shape ပွတ်၊ ရံဖန်ရံခါမှ ထုတ်ဆွတ်လေ့ရှိသည့် Secret ရေမွှေးကိုဆွတ်ကာ တက်ကြွသော ခြေလှမ်းများဖြင့် ကျောင်းသို့လာခဲ့လေသည်။ ချစ်ရသူနှင့် ဇာတ်လမ်းဆက်ရန် အကြောင်းအရာရပြီ ဖြစ်၍လည်း အပျော်ကြီး ပျော်နေလေသည်။
စောဗညား ကျောင်းသို့ဝင်စမှာပင် မိုးသားများ တလိပ်လိပ်တက်ကာ အုံမှိုင်းလာလေသည်။ ကန်တင်းရောက်ခါနီးတော့ မိုးမွားလေးများ ကျလာလေသည်။ ကန်တင်းရောက်တော့…
“စောဗညား စောဗညားရေ”
သူ့နာမည်ခေါ်သံ ကြားသဖြင့် လှည့်ကြည့်တော့… မုတ်သုန်နှင့် ရုပ်ရည်ခပ်သန့်သန့် လူတစ်ယောက် ထိုင်နေသည်ကို တွေ့ရလေသည်။ သူတို့ဝိုင်းရှိရာသို့ လျှောက်သွားလိုက်လေသည်။
“ထိုင်ပါ စောဗညား။ ဒါက ငါ့ရဲ့ချစ်သူ ကိုနိုင်မင်းခန့်တဲ့။ ဆေးဝါးကျွမ်းကျင်ကလေ။ နင့်ကို ကျေးဇူးတင်စကား ပြောပါရစေဆိုပြီး လိုက်လာတာ”
“တွေ့ရတာ ဝမ်းသာပါတယ် ကိုစောဗညား။ ကျနော် နိုင်မင်းခန့်ပါ။ မနေ့က မုတ်သုန်ကို ကူညီတဲ့အတွက်လည်း ကျေးဇူးပါဗျာ။ နောက်လည်း စောင့်ရှောက်ပေးပါခင်ဗျာ”
ကမ်းပေးလာသောလက်ကို ဆွဲယူနှုတ်ဆက်ရင်း ခြောက်ကပ်ကပ်အသံဖြင့် ပြန်ပြောမိလေသည်။ ပြောသာပြောနေရသော်လည်း စောဗညားတစ်ယောက် စက်ရုပ်တစ်ရုပ်လိုသာ လှုပ်ရှားနေမိလေသည်။ မစရသေးခင်မှာပင် ကွဲကြေခဲ့ရသော သူ၏ အချစ်ရေး ကံတရားကိုသာ ဝမ်းနည်းမိလေသည်။
“စောဗညား ဘာဖြစ်နေတာလဲ။ နင့်ကိုကြည့်ရတာ သိပ်မလန်းဘူးဟာ”
“ဟုတ်တယ် ငါသိပ်နေမကောင်းလို့ပါ မုတ်သုန်”
“ဪ… အေး ရာသီဥတုကလည်း သိပ်မမှန်ဘူး အတန်းချိန်နီးပြီ သွားကြစို့”
“ငါမလိုက်သေးဘူးဟာ ဟိုကောင်တွေကို စောင့်ဦးမယ်”
“အဲ့ဒါဆို ငါသွားပြီ။ ကိုခန့် မုတ်သုန်သွားတော့မယ်”
“သွားလေ မုတ်သုန်။ ကိုလည်း ပြန်တော့မယ်။ ခွင့်ပြုပါဦး ကိုဗညား။ အစ်ကို့ညီမကို စောင့်ရှောက်ပေးပါဦးဗျာ”
“ဟုတ်ကဲ့ပါ ကိုနိုင်မင်းခန့်။ တစ်မေဂျာထဲ တစ်ခန်းထဲ မောင်နှမတွေပဲဗျာ။ အခုလိုပြောတော့ ပိုဂရုပြုရမှာပေါ့ဗျာ”
အချစ်ကံခေလို့ ဒီဘဝ ဝေးခဲ့ကြလေပြီ။ နာကျင်နေသော နှလုံးသား၊ မစခင်က လွမ်းရတဲ့ အဆွေးဇာတ်လမ်းအတွက် စောဗညားတစ်ယောက် ယခုအချိန်ဝယ် ဘာကိုမှ ဖက်တွယ်မထားပဲ ရေစုန်မျှောချင်သော ဆန္ဒသာ ရှိလေတော့သည်။ ကျပြီးရင်းကျနေသော စိတ်ဓာတ်ကို အနိုင်နိုင်ထိန်းရင်း စိတ်နှင့်လူမကပ်ပဲ အတန်းဘက်သို့ လျှောက်လာခဲ့လေသည်။ စာသင်နေရသော်လည်း စာထဲစိတ်မပါ မှိုင်တွေငေးမောလျက်သာ ရှိလေသည်။
ကျောင်းမှပြန်လာကာ အိမ်သို့ရောက်လာသော်လည်း အခန်းထဲတွင်သာ အောင်းလျက်ရှိလေသည်။ မိုးငယ်မှာ အကလေ့ကျင့်ခန်းလုပ်သောအချိန် စောဗညား ထွက်မလာသောအခါမှ အခန်းအောင်းနေသည်ကို သတိပြုမိလေသည်။ ဒီကလေး တစ်ခုခုတော့ ထူးနေပြီဟု ယူဆမိလေသည်။ ထိုကြောင့် လေ့ကျင့်ခန်းလုပ်ပြီး အဝတ်စားလဲသောအချိန် စကပ်ကို အရင်ဝတ်ပြီး အပေါ်ပိုင်းဗလာထားကာ စောဗညားအား အော်ခေါ်လိုက်လေသည်။
“ဗညားရေ သား ဗညားရေ”
“ဗျာ တီလေး”
“သားရေ တီလေး အခန်းထဲ ခဏလာခဲ့ပါဦး”
“ဟုတ် တီလေး လာပြီ”
စောဗညား ပြန်အော်ပြောရင်း တီလေး အခန်းထဲသို့ ဝင်လာခဲ့လေသည်။ အခန်းထဲရောက်သောအခါ စောဗညားတစ်ယောက် အသက်ရှူမှားမတတ် ဖြစ်သွားလေသည်။
ကြည့်ပါဦး။ တီလေးက အောက်မှာ စကပ်ဝတ်ထား၍ အပေါ်ပိုင်းက ဗလာကျင်းထားလေသည်။ တီလေးသည် အိမ်ထောင်သည် ဖြစ်သော်လည်း လုံးဝန်းလျက်ရှိနေသေးသည့် ရင်သားအစုံမှာ မို့မို့မောက်မောက်နှင့် တင်းတင်းရင်းရင်းပင် ရှိနေသေးလေသည်။ တီလေးက ငေးကြည့်လျက်ရှိသော သူ့အား အသာပြုံးကြည့်လျက်
“သား တီလေးကို ဒီဘရာဇီယာချိတ်လေး ကူတပ်ပေးစမ်းပါ”
“ဟုတ် ဟုတ် တီလေး”
သူက အထစ်ထစ်အငေါ့ငေါ့ ဖြစ်နေသော်လည်း တီလေးက ဘာမှမဖြစ်သလို ပေါ့ပေါ့ပါးပါး အေးဆေးစွာ ပြောနေလေသည်။ ရင်သား တဝက်သာဖုံးသော အနက်ရောင် ဘရာဇီယာလေးကိုယူကာ လက်နှစ်ဖက်လျှိုလျက် သူ့အား ချိတ်တပ်ခိုင်းလေသည်။
“သား အတွင်းဘက်က အစွန်ဆုံးချိတ်ကို ချိတ်ပေးနော်”
“ဟုတ် တီလေး”
“သား ဒီဘရာနဲ့ တီလေး လိုက်ရဲ့လား”
“ဟုတ် လိုက် လိုက်ပါတယ် တီလေး”
“သား နေမကောင်းဘူးလား။ ဒီနေ့ သားကိုကြည့်ရတာ မလန်းဘူး”
“ကောင်းပါတယ် တီလေး”
“ဘာလဲ အဲ့ဒါဆို ရည်းစားပူမိနေတာလား။ ရည်းစားတွေ ဘာတွေ ရပြီလား”
“မဟုတ်ပါဘူး တီလေး။ ရည်းစားလည်း မရှိပါဘူး။ နည်းနည်းပင်ပန်းနေလို့ပါ တီလေးရဲ့”
“အေး ပညာသင်နေတုန်း အချစ်ရေးခေါက်ထားလိုက်။ စီးပွားဥစ္စာပြည့်စုံမှ အချစ်ရေးဆိုတာ သာယာတာကွ”
“ဟုတ်ကဲ့ပါ တီလေး”
“အေး သား လုပ်စရာရှိတာ သွားလုပ်တော့။ တီလေးလည်း ဟင်းတွေ နွေးထားလိုက်ဦးမယ်”
“ဟုတ်ကဲ့ပါ တီလေး”
ကတုန်ကယင်ဖြစ်ကာ ထွက်သွားသော စောဗညား ကျောပြင်အား မှန်ထဲမှ ကြည့်ကာ မိုးငယ်တစ်ယောက် နှုတ်ခမ်းလေးတွန့်ကာ ပြုံးလိုက်ပါတော့သည်။
………………………………………………
စောဗညားမှာ ဝမ်းနည်းတာလား ဝမ်းသာတာလား ဘာမှန်းမသိသော အမျိုးအမည်မသိ ခံစားမှုတစ်ခုကို ခံစားရင်း ရင်တလှပ်လှပ်တုန်ကာ သူ့အခန်းထဲသို့ ပြန်လာခဲ့လေသည်။ မိန်းမတစ်ယောက်၏ ရင်သားကို ပထမဆုံး ရှင်းလင်းစွာ အပြင်မှာ မြင်ဖူးခြင်း ဖြစ်လေသည်။ စောဗညားမှာ ဝေခွဲမရ ဖြစ်နေလေသည်။ မုတ်သုန်ကြောင့် အသဲကွဲဝေဒနာမှာလည်း ဘာမှန်းမသိတော့။ နှုတ်ခမ်းထူထူ၊ မျက်လုံးမှေးမှေး၊ နှာတံစင်းစင်း၊ မျက်နှာရှည်ရှည်ဖြင့် ဆွဲဆောင်အားကောင်းလှသော တီလေး၏ လူတွေသိသော အလှတရားနှင့် ရင်သားတင်းတင်းနှင့် စို့ချင်စရာကောင်းသော ချွန်ထွက်နေသည့် နို့သီးနီနီလေးများ၏ လျှို့ဝှက်သော အလှတရားတို့က သူ၏ အသဲကွဲကာ ငေးမှိုင်လျက်ရှိသော လွမ်းဆွေးမှု ဈာန်တရားတို့ကို လျော့ကျ ပျောက်ကွယ်စေနိုင်လေသည်။
တီလေး၏ ရုပ်ပုံလွှာကို ပြန်မြင်ယောင်ကာ တရိပ်ရိပ်တက်လာသော ရမက်ဇောများ၏ သင်္ကေတအဖြစ် တင်းမာနေသော လီးကြီးအား ပျော့ပျောင်းလာစေရန် လက်ဖြင့်ကိုင်ကာ တစ်ချက်ခြင်း ရှေ့တိုးနောက်ငင် ကစားပေးနေမိတော့လေသည်။
………………………………………………
ထိုနေ့မှစ၍ တီလေးက သူအား အမြဲလိုလို ဘရာဇီယာချိတ် တပ်ခိုင်းလေသည်။ တခါတရံ သူနှင့်လိုက်ဖက်သော ဘရာဇီယာအရောင်ကို ရွေးခိုင်းသေးသည်။ တီလေးကား သူ့ခန္ဓာကိုယ်ကို စောဗညား မမြင်မြင်အောင် ပြလေသည်။ စောဗညားအဖို့ကား နေမြင့်လေ အရူးရင့်လေ ဖြစ်နေချေပြီ။ တီလေးမှ တီလေးဖြစ်ကာ မုတ်သုန်ကိုလည်း သတိရဖို့နေနေသာသာ အတွေးထဲတောင် မရှိတော့။
တီလေး၏ ဝတ်ပြီးသား ပင်တီလေးများကို အမြတ်တနိုး ရှူတတ်လာသည်။ တီလေး၏အနံ့ရတာနဲ့ အောက်ကလီးကလည်း ဖြောင်းခနဲ့နေအောင် ထလာတတ်လေပြီ။ တီလေးပင်တီပေါ်သို့ သူ၏ သုတ်ရည် ဖြူဖြူလေးများကိုလည်း ချန်ထားခဲ့ခြင်းဖြင့် အချစ်၏ ကြည်နူးမှု ရသတစ်မျိုးကို ခံစားရယူတတ်နေပြီ ဖြစ်လေသည်။
မိုးငယ်ကတော့ စောဗညား သူ့အလှမှာ ယစ်မူးနေသည်ကို ကြည့်ကာ အကျေနပ်ကြီး ကျေနပ်နေလေသည်။ အိမ်ထောင်ကျပြီးသော သူ့လို အိမ်ထောင်သည် တစ်ယောက်အဖို့ ကိုယ့်အသက်ထက် ၂ ဆနီးပါး ငယ်ရွယ်သော ကောင်လေးတစ်ယောက်အား ညို့ယူဖမ်းစားနိုင်သည်မှာ လက်မထောင်ချင်စရာပင် ဖြစ်ပါသည်။
ဒီနေ့လည်း အဝတ်တွေလျှော်ရန် အဝတ်များလိုက် စုသောအခါ သူ၏ မီးခိုးရောင်ပင်တီလေး ပျောက်နေသည်ကို သတိထားမိလေသည်။ လိုက်ရှာသော်လည်း မတွေ့။ ဒီဘက်ရက်များတွင် သူမပင်တီများ ပျောက်နေတတ်သလို ပြန်တွေ့လျှင်လည်း ပင်တီပေါ်မှာ အစွန်းအကွက်လေးများ ပေကျံနေသည်ကို သတိထားမိလေသည်။ အိမ်ထောင်သည်ဖြစ်ကာ အတွေ့အကြုံရှိသော သူမအဖို့ ထိုအစွန်းကွက်တွေကို မြင်ရုံဖြင့် ယောက်ျားတစ်ယောက်ရဲ့သုတ်ရည်
တွေဆိုတာ မေးစရာမလို တပ်အပ်သိနေသည်။ ထိုထက် ထပ်စဉ်းစားပါက လင်းသူနှင့် စောဗညား နှစ်ယောက်တွင် ဘယ်သူ့လက်ချက်လဲဆိုတာ စဉ်းစားလိုက်တာနဲ့ အဖြေရပြီး ဖြစ်လေသည်။ သေချာသထက် သေချာအောင် စောဗညားအခန်းထဲဝင်ကာ ခေါင်းအုံးဖယ်ကြည့်လိုက်တော့ သူမ၏ မီးခိုးရောင်ပင်တီလေးက အခန့်သားရှိနေသည်ကို တွေ့ရသည့်နောက် သူမရွှေ့သည့် အကွက်ထဲ ဝင်လာပြီဟု တွေးမိရင်း ပြုံးလိုက်မိလေသည်။
အဝတ်များစုယူကာ အဝတ်လျှော်စက်ထဲထည့်ကာ လှည့်လိုက်လေသည်။
………………………………………………
မိုးငယ်တစ်ယောက် လေ့ကျင့်ခန်းလုပ်ပြီးသောအခါ ခနးဏနား၍ ရေချိုးရန် ထမိန်ရင်လျားကာ ရေချိုးခန်းဆီသို့ ထွက်လာခဲ့လေသည်။ စောဗညားက ဧည့်ခန်းတွင် စာထိုင်ဖတ်နေလေသည်။ သူမ အခန်းထဲမှထွက်တော့ လှမ်းကြည့်နေသည်ကို တွေ့ရလေသည်။ ကောင်လေး သူမရဲ့ နောက်ပိုင်းအလှတွေကို ကြည့်နေမည်ဆိုတာ သိထားသည်နှင့် သူမ၏ဖင်တွေကို တစ်လုံးခြင်း တုန်ခါစေအောင် ဖြေးညင်းစွာလျှောက်ရင်း ရေချိုးခန်းထဲသို့ ဝင်ခဲ့လေသည်။
ရေချိုးခန်းထဲတွင် ခဏကြာသောအခါ အသာပြန်ထွက်၍ သူမအခန်ထဲသို့ ဝင်ခဲ့လေသည်။ စောဗညားက သူ့အခန်းထဲသို့ ဝင်သွားလေပြီ။ အဝတ်ခြင်းထဲ ကြည့်သောအခါ သူမချွတ်ထားခဲ့သော ပန်းရောင်ပင်တီလေး မရှိတော့ပဲ အရည်ကွက်နေသော မီးခိုးရောင်ပင်တီလေး ပြန်ရောက်နေသည်ကို တွေ့ရလေသည်။ သူမက အင်္ကျီကောက်ဝတ်ကာ အခန်းထဲမှ ထွက်ခဲ့ပြီး စောဗညားအခန်းတံခါးကို ခေါက်လိုက်လေသည်။
စောဗညားက ချက်ချင်းတံခါးမဖွင့်ဘဲ ခဏအကြာမှသာ မလုံမလဲ မျက်နှာဖြင့် တံခါးလာဖွင့်ပေးလေသည်။ သူမက အခန်းထဲသို့ ဝင်လိုက်ပြီး စကားမရှိ စကားရှာပြောလေသည်။
“သား ကျောင်းမှာ စာလိုက်နိုင်ရဲ့လား”
“ဟုတ် လိုက်နိုင်ပါတယ် တီလေး”
မိုးငယ်က ပြောပြောဆိုဆိုဖြင့် စောဗညားကုတင်ဆီသွားကာ ကုတင်ပေါ်ထိုင်လိုက်ရင်း ခေါင်းအုံးကို မယူလိုက်သောအခါ သူမချွတ်ထားခဲ့သော ပန်းရောင်ပင်တီလေးက ဘွားခနဲ့ ပေါ်လာလေသည်။ ကုတင်ဘေးမှာ လာရပ်နေသော စောဗညားမှာ မျက်နှာငယ်လေးနှင့် ကြည့်နေလေသည်။ မိုးငယ်က ပင်တီကို ကောက်ယူလိုက်ပြီး
“တီလေးပင်တီက ဘာကိစ္စနဲ့ သားရဲ့ခေါင်းအုံးအောက် ရောက်နေရတာလဲ။ တီလေးကို အမှန်အတိုင်း ပြောစမ်း”
“သား မလိမ်ပါဘူး တီလေး။ သား တီလေးပင်တီကို နမ်းဖို့ ယူမိပါတယ်။ အဲ့လိုမနမ်းရရင် မနေနိုင်လို့ပါ တီလေး”
“ဘာဖြစ်လို့ နမ်းချင်တာလဲကွ”
“တီလေးကို ချစ်နေမိလို့ပါ”
“သားက စာသင်ရမယ့်အချိန်လေ။ အချစ်ရေးကို စိတ်ထဲ မထည့်နဲ့ဦးလေ။ တီလေးစကား နားထောင်မှာလား”
“ဟုတ်ကဲ့ပါ တီလေး။ သား တီလေးစကား နားထောင်ပါ့မယ်”
“လိမ္မာလိုက်တဲ့ ငါ့တူလေးကို တီလေးက ဆုချရမှာပေါ့ကွာ။ လာ ရှေ့တိုးခဲ့စမ်း သားလေး”
မိုးငယ်က မဝံ့မရဲ တိုးလာသော စောဗညား၏ ပုဆိုးအား ခါးပုံစမှကိုင်ကာ ဆွဲချွတ်လိုက်လေသည်။ စောဗညားက အံ့အားတသင့်ကြီး ကြည့်နေလေသည်။ မိုးငယ်က တွဲလောင်းကျနေသော စောဗညား၏ ဂွေးစိနှစ်လုံးအား လက်ဖြင့် အသာဖွဖွလေးကိုင်ကာ ကစားပေးနေလေသည်။ မတောင့်တတောင် ဖြစ်နေသော စောဗညားလီးကြီးမှာ မာန်ဖီကာ ထောင်မတ်လာလေတော့သည်။ မိုးငယ်က စောဗညားလီးအား အသာကိုက်ကာ ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် ဖြေးဖြေးလေးလုပ်ပေးနေရင်း
“သားရဲ့ အချစ်ရေးကိစ္စကို တီလေးက လုပ်ပေးမယ်။ သားက စာကြိုးစားရမယ်နော်”
“ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ပါ တီလေး”
“ဒါမှ ငါ့တူလေး”
ဟု ပြောပြောဆိုဆို မိုးငယ်က ကုတင်ပေါ်မှ အသာလျှောဆင်းကာ ဒူးအသာထောက်လျက် စောဗညားလီးကြီးအား စုပ်လိုက်ပါတော့လေသည်။ စောဗညားမှာ အရှင်လတ်လတ် နတ်ပြည်ရောက်သွားလေသည်။ ကိုယ့်ဖာသာ ဂွင်းထုတာနှင့် ဘာမှမဆိုင် တခြားစီ ဖြစ်လေသည်။ မိုးငယ်က ထိပ်ဖူးလေးကို လျှာဖြင့်ယက်ကာ စုပ်ပေးလေသည်။
အား… အ… အား… တီ… တီလေး… ကောင်း ကောင်းလိုက်တာ တီလေး”
မိုးငယ်က လီးထိပ်ဖျားလေးကို အသာစုပ်ရင်း လက်တစ်ဖက်က ဂွင်းထုပေးနေသလို တစ်ဖက်က ဥနှစ်လုံးကို ယွယွလေး ကစားပေးနေရာ စောဗညားမှာ အကောင်းကြီးကောင်းနေကာ ကြာကြာမထိန်းနိုင်တော့ပဲ တဟင်းဟင်း ညီးညူကာ ပြီးသွားလေသည်။ စောဗညားက ပြီးတော့မည်ဟု ပြောသော်လည်း မိုးငယ်က အစုပ်မရပ်ပဲ ဆက်စုပ်ပေးနေလေရာ လရည်များကို မိုးငယ်ပါးစပ်အတွင်းသို့ ပန်းထုတ်ပစ်မိလေတော့သည်။
မိုးငယ်က လီးစုပ်ရတာ ကြိုက်သလို လရည်သောက်ရတာကိုလည်း နှစ်သက်လေသည်။ လရည်များ ကုန်စင်အောင် ခပ်ပြင်းပြင်းစုပ်ပြီးမှ လွတ်ပေးလိုက်လေရာ လူပျိုရိုင်းလေး စောဗညားမှာ အရူးအမဲသားကျွေးသလို ဖြစ်နေတော့သည်။
“ကောင်းလိုက်တာ တီလေးရာ”
“ကောင်းရမယ်လေ။ တီလေးလုပ်ပေးတာ မကောင်းဘူးဆိုတာ ရှိလို့လား”
“မရှိပါဘူး တီလေး”
“အာ တီလေးပါးစပ်က သားအရည်းတွေနဲ့လေ မနမ်းပါနဲ့ဦး”
“ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် သားနမ်းပါရစေ တီလေး။ သားလေ တီလေးကို အရမ်းချစ်မိသွားပြီး။ တီလေးစကားကို နားထောင်ပါ့မယ်”
စောဗညားက ပြောပြောဆိုဆို တီလေးကို ခါးမှဆွဲဖက်ကာ တီလေး၏ နှုတ်ခမ်းထူထူပြဲပြဲလေးအား နမ်းစုပ်လိုက်လေသည်။ မိုးငယ်ကလည်း အလိုက်သင့်ပြန်နမ်းရင်း စောဗညား၏ လီးကြီးအား ပွတ်ပေးနေလေသည်။ စောဗညားက နမ်းနေရင်း မိုးငယ်အင်္ကျီကို ချွတ်ရန် လက်လှမ်းသောအခါ မိုးငယ်က လက်တွေကို ဖယ်ချရင်း နှုတ်ခမ်းချင်းခွာကာ
“နေဦးလေ ဆရာလေးရဲ့ ဆန္ဒတွေ မစောပါနဲ့ဦး။ မင်းရဲ့လေးလေး ပြန်လာခါနီးပြီ။ တီလေး ရေချိုးပြီး လုပ်စရာရှိတာတွေ လုပ်လိုက်ဦးမယ်။ ညကြရင် မင်းလေးလေး အိပ်ပြီဆို တီလေး သားဆီလာခဲ့မယ်နော်”
“ဟုတ်ကဲ့ပါ တီလေး။ သား စောင့်နေပါ့မယ်”
သူ့ကို ချစ်ရည်ရွှန်းသော အကြည့်ဖြင့် စိုက်ကြည့်နေသော စောဗညား၏ နှုတ်ခမ်းအား အသာနမ်းကာ မိုးငယ်တစ်ယောက် ရေချိုးရန် ထွက်ခဲ့လေတော့သည်။
………………………………………………
မိုးငယ် အဝတ်စားလဲနေတုန်း လင်းသူ ပြန်ရောက်လာလေသည်။ လင်းသူက သူ့သူငယ်ချင်း အင်ဂျင်နီယာချုပ် လောစံ ပြန်ရောက်နေသည်ဆို၍ သွားတွေ့ခြင်း ဖြစ်လေသည်။ သူနဲ့ လောစံက သင်္ဘောသား သင်တန်းတုန်းကလည်း အတူတူ၊ သင်္ဘောစတက်တော့လည်း အတူတူ၊ သူက ရေကြောင်းပညာ အဓိကလေ့လာခဲ့သလို စက်မှုနည်းပညာရပ်ကို ဝါသနာပါသော လောစံက အင်ဂျင်နီယာ စက်ခန်းပိုင်းကို လေ့လာသင်ယူလေသည်။ ကြိုးစားမှု၊ စိတ်အားထက်သန်မှုတို့ကြောင့် သူက ကပ္ပတိန်ဖြစ်လာသလို လောစံသည်လည်း စက်ချုပ် ဖြစ်လာခဲ့လေသည်။ လောစံက သူအခု တက်နေသော သင်္ဘောမှ သူကြီးနှင့် အဆင်မပြေသောကြောင့် သင်္ဘောအသစ် ရှာနေလေသည်။
“ဟေး လင်းသူ မတွေ့တာ တော်တော်ကြီးကို ကြာပြီကွာ”
“ကြာဆို မင်းနဲ့ငါနဲ့ မတွေ့တာ Oxy မှာ ငါ့ကို လက်ထောက်ကပ္ပတိန်အဖြစ် ပရိုမိုးရှင်းပေးကတည်းကပဲလေကွာ”
“အေး မင်း လက်ထောက်ကပ္ပတိန်ဖြစ်ပြီး သိပ်မကြာဘူး ငါလည်း Assistant အင်ဂျင်နီယာချုပ်နဲ့ Welo ကို ပြောင်းရတယ်။ အဲ့မှာပဲ အင်ဂျင်နီယာချုပ် ဖြစ်ပြီးမှ အခုသင်္ဘောကိုရောက်တာ”
“ငါက Oxy ကနေ B-Latt မှာ တော်တော်ကြာတယ်။ အဲ့ကနေ Hentasy ရောက်မှ ကပ္ပတိန်ဖြစ်တာ။ ပြီးမှ အခု သင်္ဘောရောက်တာ။ ဒီသင်္ဘောကတော့ အဆင်ပြေတယ်ကွာ။ စာချုပ်ကို သူတို့ဘက်က ဘာမှမပြောဘူး။ ကိုယ့်ဘက်က မတိုးမှပဲကွာ ဘာလိုလို အကုန်ချက်ချင်းဖြည့်ပေးတယ်။ ကိုယ်သာမှန်မှန်လုပ် အေးဆေးပဲကွ”
“ငါ အခု သင်္ဘောပြောင်းမလို့ကွ။ မင်းကုမ္မဏီမှာ ခေါ်ဖို့ရှိရင် ငါ့ကိုပြောစမ်းပါ”
“အေး အဲ့ဒါဆို အတော်ပဲကွ။ အခု ငါ့သင်္ဘောက အင်ဂျင်နီယာချုပ်က ထွက်သွားပြီ။ မင်းလာရင် ကောင်းတာပေါ့ကွ။ လူခေါ်ပြီးရင်တော့ မသိဘူးနော်။ သူတို့ရုံးခွဲ ဒီမှာရှိတယ်ကွ သွားမေးမယ်”
“အဲ့ဒါဆို ထမင်းစားပြီးမှ သွားမယ်ကွာ။ ဒီနေ့ ငါ့အိမ်မှာ ထမင်းလိုက်စားကွာ”
“အေး ကောင်းတာပေါ့ကွ ဟား ဟား ဟား ဟား”
………………………………………………
“ကိုလင်းသူ ထည့်စားပါနော် အားမနာပါနဲ့ ကိုယ့်အိမ်လို သဘောထားစားပါရှင်”
“ဟုတ် စားပါတယ်ဗျာ။ မခင်မမ ဟင်းချက်ကောင်းတယ်ဗျာ”
ပါးစပ်က အဲ့လို ထုတ်ပြောလိုက်ရသော်လည်း လင်းသူ စိတ်ထဲတွင်မူ “ကိုယ့်မိန်းမလို သဘောထား လိုးချင်တာ” ဟူ၍ပင် ဖြစ်လေသည်။ လောစံက ထမင်းစားရန် သူ့အိမ်သို့ခေါ်လေရာ အိမ်တွင် လောစံမိန်းမ ခင်မမကို မြင်မြင်ချင်း လင်းသူမှာ ချစ်ဗျူဟာခင်းချင်စိတ်ပင် ပေါ်လာလေတော့သည်။
လောစံက ရှမ်းလူမျိုး ကပြားဖြစ်ကာ ခင်မမကလည်း ရှမ်းတရုတ်သွေးများသူ ဖြစ်သောကြောင့် ရုတ်တရက်ဆိုပါက တရုတ်မတစ်ယောက်အလား ထင်မှတ်မှားရကာ ရုပ်ရည်က ချောမောလှပ၍ ဘော်ဒီကလည်း အခုခေတ်စားနေသော မော်ဒယ် နန်းမွေစံလို ကမ္ဘာကျော်မင်းသမီး ဂျနီဖာလိုပက်စ်တို့လို တောာင့်တောင့်ထွားထွားကြီး ဖြစ်လေသည်။ အလှအပကြွယ်ဝသော မိန်းမချောအများစု ပိုင်ဆိုင်ရတတ်သော “အိပ်စားခံ” ဘဝရရှိထားသော လက္ခဏာအဖြစ် နုဖတ်ပြီး ဖြူဝင်းနေကာ အကြောစိမ်းလေးများ ယှက်သန်းနေလေသည်။
လင်းသူကို ပိုပြီး အသဲယားစေသည်က ခင်မမ၏ ဖူးစိုနေသော နှုတ်ခမ်းထူထူလေး၏ အပေါ်ဝယ် ရေးရေးလေးပေါက်နေသော နှုတ်ခမ်းမွှေးလေးများပင် ဖြစ်လေသည်။ နှုတ်ခမ်းမွှေးပါသော မိန်းမများသည် ဟော်မုန်းများပြားခြင်းကြောင့်ဖြစ်ကာ တဏှာရာဂကို တခြားမိန်းမများထက် ပို၍စွဲလန်းနှစ်ခြိုက်တတ်ကြသည်ဟု ကြားဖူးထားသောကြောင့် ပိုစိတ်ဝင်စားမိခြင်း ဖြစ်လေသည်။ အဲ့ဒါကြောင့်လည်း အခုထမင်းစားနေရင်းဖြင့် ခင်မမကို မရိုးသားတဲ့စိတ်၊ တပ်မက်တဲ့ အကြည့်ရိုင်းတွေနဲ့ တစိမ့်စိမ့်ကြည့်ရင်း ပစ်မှားနေမိလေသည်။
လောစံက သတိပြုမိပုံမရ။ ခင်မမကတော့ သူ့အကြည့်တွေကို တကယ်ပဲမသိတာလား၊ မသိချင်ယောင်ဆောင်တာပဲလား၊ ဘာမှန်းမသိရပေမယ့် ခင်မမပုံစံက သူမ၏ အလှအပများကို သူ့အား သေချာပြနေသည့်အလား ရှိလေသည်။
လင်းသူမှာ ထမင်းစားနေသော်လည်း ကာမစိတ်များ နိုးကြားလာကာ အောက်ကနဂါးကလည်း မာန်ထောင်ချင်လာလေသည်။ ထမင်းစားပြီးသောအခါ ထမင်းပန်းကန်ကို ခင်မမက ထားခဲ့ပါ ဟုဆိုက မတ်တပ်ထ၍ လှမ်းယူလေရာ ခင်မမဝတ်ထားသော စပန့်အင်္ကျီ အပျော့လေးက လျှောကျ၍ ဟသွားကာ ဘရာဇီယာအနက်ရောင်က ဖုံးသည်ဆိုရုံသာ ဖုံးထားသော ခင်မမရင်သားများကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။ လင်းသူမှာ သက်ပြင်းသာ ချလိုက်ရလေသည်။
“အဲ့ဒါဆို သူငယ်ချင်း သွားကြမလား”
“အေး သွားမယ်လေ။ လိုရမယ်ရ မင်းရဲ့ မှတ်ပုံတင်၊ သန်းခေါင်စာရင်း၊ နိုင်ငံကူးလက်မှတ်နဲ့ တခြား ကိုယ်ရေးအချက်လက်နဲ့ ဆိုင်တဲ့ဟာတွေ အကုန်ယူခဲ့ကွာ”
“အေး သူငယ်ချင်း အဆင်သင့်ပါပဲကွာ။ ခင်ရေ ကိုယ်ပေးထားတဲ့ ဖိုင်အစိမ်းရောင်လေး ပေးလိုက်စမ်းပါ”
ခင်မမ လာပေးသော ဖိုင်ကိုယူကာ လင်းသူနှင့် လောစံလည်း လင်းသူ၏ သင်္ဘောကုမ္မဏီရုံးခွဲသို့ ထွက်လာခဲ့လေသည်။ ရုံးခွဲသို့ရောက်သောအခါ လင်းသူက အကျိုးအကြာင်းပြောပြ၍ လောစံ၏ ကိုယ်ရေးမှတ်တမ်းများကို ပေးလိုက်လေသည်။ တပါထဲ သူနှင့် သင်္ဘောအတူတူတက်ဖူးသော မှတ်တမ်းနှင့် ဝန်ထမ်းကောင်းတစ်ယောက် ဖြစ်ကြောင်းကိုပါ ထောက်ခံပေးလိုက်လေသည်။ ရုံးခွဲမန်နေဂျာက မနက်ဖြန်တွင် ရုံးချုပ်သို့ တင်ပြပေးမည်ဖြစ်ကြောင်း၊ လင်းသူထောက်ခံချက်လည်း ပါသောကြောင့် အဆင်ပြေမည်မှာ သေချာသလောက်ပင်ရှိပါကြောင်း၊ နောက်တစ်ပတ်နေလျှင် အကြောင်းပြန်မည်ဖြစ်၍ လာခဲ့ပါရန် ပြောလေသည်။
လာမည်ဖြစ်ကြောင်း ပြောဆို၍ လင်းသူနှင့် လောစံလည်း ပြန်ထွက်လာခဲ့ကြလေသည်။ ထိုနောက် လောစံက လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ထိုင်ရန် အကြိမ်ကြိမ် ပြောသော်လည်း လင်းသူက ငြင်းကာ အိမ်သို့သာ ပြန်ခဲ့လေသည်။ ခင်မမကြောင့် ဖြစ်ပေါ်နေသော တဏှာရာဂသွေးသား တင်းမာမှုများကို မိုးငယ်နှင့် ဖြေရှင်းရဦးမည် ဖြစ်လေသည်။
………………………………………………
“မောင် ပြန်လာပြီလား”
“အေး ချစ်ရေ ပြန်လာပြီ။ ချစ် အင်္ကျီမဝတ်နဲ့ဦးကွာ”
“ဟွန်း လာ မလာသေးဘူး ဒါပဲ”
“ဒါစရာလည်း ဒီတစ်ယောက်ပဲရှိတာလေ ဟဲ ဟဲ ဟဲ”
“မောင်နော် သူ့စိတ်ကြိုက်နေပေးနေတာ ယီးတီးယားတား မလုပ်နဲ့နော်။ လူသတ်ပြီး ထောင်ထဲဝင်ပစ်လိုက်မယ်”
“ဟိုး ဟိုး ဒေါသချည်းပဲ။ ချစ်ကလည်းကွာ အဲ့လိုကြီးမပြောပါနဲ့။ ကိုယ့်မှာ ပင်လယ်ထဲရောက်နေရင် ချစ်ကို လွမ်းနေရတာပါကွာ”
“ကဲပါ လာ လာ မောင်လာလေ”
မိုးငယ်က ပြောပြောဆိုဆို ရေသနုတ်ထမိန်ကို ချွတ်ချလိုက်လေသည်။ ကိုယ်လုံးတီးဖြစ်သွားသော မိုးငယ်က လင်းသူအား တဖိတ်ဖိတ်တောက်နေသော မျက်လုံးများဖြင့် စိုက်ကြည့်ရင်း လင်းသူ ရှပ်အင်္ကျီကြယ်သီးများကို ဖြုတ်ပေးနေလေသည်။ ကြယ်သီးများကုန်သောအခါ ပုဆိုးကို ဆွဲချွတ်လိုက်ရာ ပုဆိုးမှာ အောက်သို့ ဂွင်းလုံးပုံသွားလေသည်။ လင်းသူက အင်္ကျီလက်ကို ဆွဲထုတ်ကာ ချွတ်လိုက်လေသည်။ ကိုယ်တုံးလုံးဖြစ်သွားသော လင်းသူက မိုးငယ်အားဆွဲဖက်ကာ အငမ်းမရ နမ်းလေသည်။ မိုးငယ်ကလည်း တုန့်ပြန်နမ်းရင်း ကုတင်ဆီသို့ လျှောက်လာကြလေသည်။ အောက်မှ လင်းသူ၏လီးကြီးက ဒေါသထွက် မာန်ဖီနေသည့် နဂါးတစ်ကောင်အလား တင်းမာထောင်မတ်နေပြီ ဖြစ်လေသည်။
လင်းသူမှာ ခင်မမကိုမြင်ယောင်ရင်း မိုးငယ်အား နမ်းလေသည်။ မိုးငယ်ကလည်း အလိုက်သိစွာဖြင့် စိတ်ထနေသော ခင်ပွန်းသည် ကြွသထက်ကြွအောင် တုန့်ပြန်နမ်းရင်း လင်းသူ၏လီးကြီးအား လက်တစ်ဖက်ဖြင့်ကိုင်ကာ ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်ကာ ဂွင်းတိုက်ပေးနေလေသည်။ လက်တစ်ဖက်ကလည်း ဥနှစ်လုံးကို နယ်ပေးနေလေရာ လင်းသူမှာ လီးထိပ်ဆီမှ အရည်ကြည်များ စိမ့်ထွက်လာလေသည်။
ကုတင်အစွန်းရောက်သောအခါ လင်းသူက မိုးငယ်အား တွန်းလှဲမည်ပြုရာ မိုးငယ်က အတွန်းမခံပဲ လင်းသူအား တွန်းလှဲလေသည်။ အပေါ်စီးက မဆက်ဆံရလည်း ဘာမှမဖြစ်သော လင်းသူက အောက်ကနေ ဆက်ဆံရန်အတွက် အတွန်းခံကာ ပက်လက်လန် လှဲချလိုက်လေသည်။ မိုးငယ်က အပေါ်ကနေ တက်ခွကာ သူ့စောက်ပတ်နှင့် လင်းသူလီးကို တေ့ကာ ဖြေးဖြေးချင်း ထိုင်ချလိုက်လိုက်လေသည်။
မိုးငယ်မှာလည်း စောဗညားနှင့် ပလူးထားသော အရှိန်ကြောင့် စောက်ရည်များက ရွှဲနေလေရာ လင်းသူလီးကြီးက သူစောက်ပတ်အတွင်းသို့ ကြပ်ခြင်းနာခြင်းမရှိပဲ လျှောလျှောရှူရှူ ဝင်သွားလေသည်။ လီးတစ်ဆုံးဝင်အောင် အသာညှောင့်ပေးကာ နှဲ့သွင်းနေလေသည်။ လီးတဆုံးဝင်သွားပြီဆိုတော့မှ အပေါ်ကနေဖိကာ ခါးကို အသာကျိတ်လှုပ်ပေးနေရင်း
“မောင် ချစ်ပြောစရာရှိလို့”
“ဟာ ချစ်က ဘာပြောမှာလဲ၊ ဒီမှာ ကောင်းနေတဲ့ဟာကို”
ဖီးအောက်သွားသော အသံဖြင့် စူစောင့်ပြောနေသော လင်းသူကို မိုးငယ်က ပြုံးစိပြုံးစိလုပ်ကာ ကြည့်နေလေသည်။
“ဘာပြောမှာလဲ ချစ်ရဲ့ ပြောလေ”
“ချစ် ဒီနေ့ည စောဗညားနဲ့ လိုးမလို့”
လင်းသူမှာ တင်းခနဲ ဖြစ်သွားလေသည်။ ရင်ခုန်နှုန်းမြန်ကာ တလှပ်လှပ် ဖြစ်လာလေသည်။ သိချင်စိတ်လည်း ပြင်းပြလာသောကြောင့်
“ချစ် အစကနေ ပြောပြကွာ။ မောင် အစအဆုံး သိချင်တယ်”
“ဒီလိုမောင်ရဲ့…”
ဟု အစချီကာ မိုးငယ်က သူစောဗညားကို စပြီး ကလိပုံ၊ သူ့အလှအပများကို ပြသပုံ၊ စောဗညားက အရှိန်တက်ကာ သူ့ပင်တီများကို ခိုးယူ နမ်းရှုံ့ပုံ၊ သူက အမိဖမ်းကာ သူ့စကားနားထောင်အောင် ဆွဲဆောင် သိမ်းသွင်းပုံများကို အစအဆုံး ပြန်ပြောပြလေသည်။ ပြောနေရင်းဖြင့် လင်းသူလီးကြီး အဆုံးထိဝင်နေသော သူ့စောက်ပတ်ကိုလည်း အသာလေး သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက်ဖြင့် ညှောင့်ပေးနေလေသည်။
လင်းသူမှာ နားထောင်နေရင်း ပျော်သောစိတ် တက်ကြွလာသော ရာဂစိတ်လှုပ်ရှားမှုတို့ဖြင့် ကတုန်ကယင်ဖြစ်ကာ ပြီးချင်လာလေသည်။ လင်းသူ မထိန်းနိုင်ပဲ လွှတ်ထွက်သွားတော့မည်ကို သိနေသော မိုးငယ်က ညှောင့်ပေးနေခြင်းကိုရပ်၍ လက်မောင်းနှစ်ဖက်ကို ကိုင်လှုပ်ကာ
“ပြောစမ်း မောင်ပြောစမ်း။ ကြိုက်လား စောဗညားနဲ့ ချစ်တို့ မောင့်ရှေ့မှာလိုးမှာ ကြည့်ချင်လား”
ဟု မေးလေသည်။ လင်းသူမှာ အထိအတွေခံစားမှု အပေါ် သာယာနေကာ ပြီးချင်ချင်ဖြစ်နေရာမှ မိုးငယ်၏ ရုတ်တရက် ကိုင်လှုပ်မေးမြန်းမှုကြောင့် သာယာနေမှုများ ပျောက်သွားလေသည်။ မေးနေသော စောဗညားနဲ့ လိုးမည့်အကြောင်းကို စဉ်းစားမိသောအခါ ရာဂလိုမီးများက တောက်လောင်လာလေသည်။
“ကြိုက်တယ် မြင်ချင်တယ် ကြည့်မယ်။ ချစ်ကို မောင် ပြောစရာရှိတယ်။ ချစ် မောင့်ကို စိတ်မဆိုးရဘူးနော်”
“ပြောပါမောင် ချစ် စိတ်မဆိုးပါဘူး”
“မောင်လေ လောစံမိန်းမ ခင်မမကို ကြိုက်တယ်”
“ခင်မမက ဘယ်လိုပုံစံလဲ မောင်ရဲ့ ပြောပြပါဦး”
“ခင်မမက ဂျနီဖာလိုပက်စ်လိုပဲ တောင့်တယ်”
“ခင်မမက မောင့်ကို ဘယ်လိုခေါ်လဲဟင်”
“ကိုလင်းသူလို့ပဲခေါ်တယ် ချစ်ရဲ့ ဘာလို့လဲဟင်”
“ကိုလင်းရဲ့လီးကြီးက ခင့်ယောက်ျား လောစံထက်ကြီးတာပဲ။ ခင့်ထဲမှာ ပြည့်သိပ်နေတာပဲ။ ခင်လေ ကိုလင်းကို စွဲနေမိပြီ”
လင်းသူမှာ မိုးငယ်ပြောစကားကြားပြီး ရင်ထဲတွင် တဒိန်းဒိန်း ခုန်သွားလေသည်။ မိုးငယ်က သူ့ကို ခင်မမပုံစံပြောကာ ပြုစုပြီဖြစ်ကြောင်း သိလိုက်လေသည်။ မိုးငယ်က ပြောလည်းပြော ခါးကိုလည်း ဖြေးဖြေးချင်းလှုပ်ကာ အသာပြန်ညှောင့်ပေးနေလေသည်။
“ကိုလင်းက သိပ်လုပ်တတ်တာပဲ။ ခင်ဖြင့် အသဲထဲကို ခိုက်သွားတာပဲ။ ကိုလင်းမိန်းမကို ကိုလောနဲ့ ပေးလိုးလိုက်နော်။ ခင်တို့နှစ်တွဲ လဲစားရအောင်နော် ကိုလင်း”
“ကောင်းတယ် လဲစားမယ်။ ခင်ရေ ခင့်ကို ကိုလင်းမိန်းမရှေ့မှာ လိုးချင်တယ်။ အခု ခင့်ကို ကိုလင်း လိုးမယ်နော်”
“လိုး ကိုလင်း အားရပါးရလိုး။ အပေါ်ကနေ ဆောင့်မလား”
“အင်း ကိုလင်း အပေါ်ကနေ ဆောင့်မယ်နော်”
လင်းသူက ပြောပြောဆိုဆိုဖြင့် မိုးငယ်အား လက်နှစ်ဖက်နှင့်ဖက်ပြီး တစ်ပတ်လှိမ့်ချလိုက်ရာ မိုးငယ်က အောက်က၊ လင်းသူက အပေါ်က ဖြစ်သွားလေသည်။ အပေါ်ရောက်သွားသည်နှင့် တပြိုင်နက် ရမ္မက်ထန်နေသော လင်းသူသည် တရူးရူးဖြင့် အသက်ရှူသံများပြင်းကာ မိုးငယ် စောက်ပတ်ထဲရှိ သူ့လီးတန်ကြီးကို တဖန်းဖန်းဖြင့် အပြင်းအထန် ဆောင့်လိုးပါတော့သည်။ မိုးငယ်မှာလည်း ကြုံနေရသော အခြေအနေများနှင့် ပြောဆိုထားသော စကားများကြောင့် ဖီးတက်လာပြီး အသံထွက်အောင်ညီးညူလျက် အောက်မှ သူ့ဖင်ကြီးကို ကော့ကော့ပေးလေသည်။ လင်းသူမှာ အားထည့်၍ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်လေရာ ဆီးခုံချင်းရိုက်ခတ်သံများပင် တဖတ်ဖတ်နဲ့ ကြားနေရလေသည်။
သိပ်အကြာကြီး မဆောင့်ရပဲ လင်းသူလီးကြီးက မိုးငယ် စောက်ပတ်ထဲတွင် ဖောင်းပွလာပြီး တဒုတ်ဒုတ်ဖြင့် သုတ်ရည်များ ပန်းထည့်လိုက်သောအချိန်ဝယ် မိုးငယ်မှာလည်း စောက်ခေါင်းတစ်ခုလုံး ပွစိပွစိဖြစ်ကာ စောက်ရည်များ ပန်းထုတ်လိုက်ပါတော့သည်။ လင်းသူမှာ မိုးငယ်အား တင်းကြပ်စွာဖက်ပြီး အငမ်းမရ နမ်းလိုက်လေတော့သည်။
………………………………………………
ည ၁ဝ နာရီအချိန်တွင် မိုးငယ်က လှဲနေရာမှထ၍ အင်္ကျီချွတ်လေရာ လင်းသူက
“ချစ် သွားတော့မလို့လား။ တစ်ခါထဲ ချွတ်သွားမှာလား”
“အင်း ဟုတ်တယ် သွားတော့မယ်။ မောင် ခဏနေရင် လိုက်ခဲ့။ မထူးလည်း ဟိုရောက်ရင် ချွတ်ရမှာပဲဟာ။ အခုကတည်းက တစ်ခါထဲ ချွတ်သွားလိုက်တော့မယ်”
ဟုပြော၍ ကိုယ်တုံးလုံးချွတ်ကာ စောဗညားအခန်းဆီသို့ ထွက်လာခဲ့လေသည်။ စောဗညားမှာ ညဦးကတည်းက စိတ်လှုပ်ရှားကာ ဂနာမငြိမ် ဖြစ်နေမိလေသည်။ တီလေး လာမှလာပါ့မလားဟုလည်း စိုးရိမ်စိတ်ကလည်း ဖြစ်နေမိလေသည်။ ၁ဝ နာရီထိုးသောအခါ အခန်းတံခါး အသာဖွင့်ကာ တီလေးမိုးငယ်က ဝင်လာလေသည်။ တီလေးပုံစံက စောဗညား ဘာမှမပြောနိုင်အောင် ဆွံ့အသွားရလေသည်။ တီလေးကိုယ်ပေါ်မှာ အဝတ်ဆိုလို့ ချည်မျှင်တစ်မျှင်တောင် မရှိ။ မိမွေးတိုင်း ဖမွေးတိုင်း ကိုယ်လုံးတီး ဝင်လာသော တီလေးကို ကြောင်ကြည့်နေမိလေသည်။
တီလေးက ဘာမှမပြောပဲ သူ့ဘေးမှာဝင်ထိုင်ကာ သူ့ပါးနှစ်ဖက်ကိုကိုင်၍ နှုတ်ခမ်းများအား နမ်းစုပ်ပါတော့သည်။ ထိုအချိန်ကြမှ စောဗညားလည်း သတိဝင်ကာ တုန့်ပြန်၍ အငမ်းမရ နမ်းလေသည်။ နမ်းနေရင်းဖြင့် တီလေးက သူ့ရှပ်အင်္ကျီကြယ်သီးများကို တစ်လုံးချင်း ဖြုတ်ပေးလေသည်။
လင်းသူမှာ မိုးငယ်ထွက်သွားပြီး တအောင့်နေတော့ စောဗညာအခန်းဆီသွားကာ အခန်းတံခါး အသာဟကြည့်တော့ ချစ်ဗျူဟာကျင်းဖို့ စိုင်းပြင်းနေသော မဟေသီကို မြင်ရလေတော့သည်။ စောဗညားကို အင်္ကျီကြယ်သီးဖြုတ်ပေးကာ အငမ်းမရ နမ်းနေသော မြင်ကွင်းမှာ လင်းသူ အမြင်ချင်ဆုံးသော မြင်ကွင်းဖြစ်ကာ ခန္ဓာကိုယ်တွင်း၌ရှိသော တဏှာပိုးများ သောင်းကျန်းလာကာ သွေးသားများ ဆူပွက်လာလေသည်။ မြင်နေရသည့် မြင်ကွင်းက သူ့ကို စိတ်တွေထကာ အပြတ်ထန်စေသည်။
ကြည့်ပါဦး။ မိုးငယ်က စောဗညားကို အင်္ကျီကြယ်သီး ဖြုတ်ပေးပြီး လုံချည်ကိုပါ ဆွဲချွတ်ကာ ကုတင်ပေါ် တွန်းလှဲလိုက်လေသည်။ မိုးငယ်က စောဗညားကို တွန်းလှဲပြီနောက် အခန်းတံခါးဆီသို့ စောင်းငဲ့ကြည့်လေရာ တံခါးအသာဟထားသည်ကို တွေ့ရလေသည်။ လင်းသူ ရောက်နေပြီကို သဘောပေါက်လိုက်ရင်း စောဗညား မျက်နှာပေါ် တက်ခွလိုက်လေရာ မိုးငယ် စောက်ပတ်အနံ့သာ ရှူရသေးသော စောဗညားမှာ ဖိုးကျိုင်းတုတ် ဖြစ်သွားလေသည်။ မိုးငယ်က စောဗညား ဘာဂျာကို အရသာခံရင်း လင်းသူရှိရာ အခန်းပေါက်သို့ ကြာကြည့်လေး တစ်ချက်ကြည့်ကာ ပြုံးပြရင်း စောဗညားလီးကိုကိုင်ကာ ဖြေးဖြေးချင်း စုပ်လေတော့သည်။
စောဗညားမှာ တီလေးက သူ့ကိုတွန်းလှဲပြီးနောက် ဘာဆက်လုပ်ရမှန်းမသိ ကြောင်နေစဉ်မှာပင် သူ့စိတ်ကူးထဲမှာ ရူးခဲ့ရသော တီလေးရဲ့ စောက်ပတ်ကြီးက သူ့မျက်နှာပေါ်သို့ ထိလုနီးပါး အနေအထားမှာ ရောက်ရှိလာလေသည်။ ထောင်းခနဲ ဝင်လာသော တီလေး၏ စောက်ပတ်အနံ့ကြောင့် စိတ်ကြွသထက်ကြွကာ နီညိုညို အကွဲကြောင်းကြီးကို အားရပါးရ ထပ်ရှူလိုက်သည်။ ရှူရုံနဲ့ အားမရတော့ပဲ လျှာနဲ့ ယက်ပေးလေတော့သည်။ တီလေးရဲ့ ပေါင်ဖြူဖြူများကို ဆုပ်ကိုင်ရင်း စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းကြီးကို အငမ်းမရ ယက်လေသည်။ အကွဲကြောင်းထိပ်မှာရှိသော စောက်စိချွန်ချွန်လေးကို လျှာနဲ့ ကလိပေးလေသည်။ တီလေးပေါင်နှစ်ချောင်းက ခါရမ်းတုန်ခါနေကာ သူ့လီးကို ကိုင်ကာ စစုပ်ပေးလေသည်။
စောဗညားမှာ တကိုယ်လုံး ငြိမ့်ခနဲ ဖြစ်သွားလေသည်။ လီးထိပ်မှစသော အရသာက တကိုယ်လုံးပြန့်နှံ့ကာ ကျင်ခနဲ့ပင် ဖြစ်သွားလေသည်။ တီလေးက လီးကို လက်ဖြင့်ကစားရင်း ထိပ်ဖျားလေးကို လျှာဖြင့် ယက်ပေးနေလေသည်။ တီလေးစောက်ရည်တွေကလည်း ရွှဲနေအောင် ထွက်လာလေသည်။ ခဏအကြာ တီလေးက လီးစုပ်နေတာကို ရပ်လိုက်ပြီး သူ့မျက်နှာပေါ်မှလည်း ထလိုက်လေသည်။
“တီလေး”
“သား တီလေးတို့ လိုးရအောင်လေ။ သား ပက်လက်ပဲအိပ်နေ။ တီလေး ပြုစုပေးမယ်”
ဟု ပြောကာ သူ့အားပြုံးပြလျက် ပါးလေးတစ်ဖက်ကို အသာနမ်းသွားလေသည်။ စောဗညားမှာ ရင်ထဲ တသိမ့်သိမ့်တုန်အောင် ကြည်နူးမိလေသည်။ တီလေးကို ပိုချစ်သွားမိလေသည်။ သူ့အား ကာမတဏှာအတွက် သက်သက်မဟုတ်ပဲ ချစ်သူလို သဘောထားကြောင်း ပြသလိုက်သည်ပင် ဖြစ်တော့သည်။
မိုးငယ်က စောဗညားကို သေချာနမ်းလိုက်ခြင်း ဖြစ်လေသည်။ လူတို့တွင် ကိုယ်ပိုင်ခံစားချက် ကိုယ်စီရှိလေသည်။ ကိုယ့်အထင်အမြင်နှင့် တုန့်ပြန်ဆက်ဆံသည်ထက် ကိုယ်ချင်းစာတရားထားကာ သူ့နေရာမှာ ဝင်ရောက်ခံစားကာ တုန့်ပြန်ဆက်ဆံတာ ပို၍အဆင်ပြေမည်ဟု သူ ယုံကြည်ထားမိလေသည်။ အပွင့်လင်းဆုံးဆိုရပါလျှင် စောဗညား၏ လူပျိုဘဝကို သူတို့လင်မယား သာယာမှုအတွက် အသုံးချခဲ့ခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ ကာမတဏှာချည်း သက်သက်သာဆိုပါက စောဗညားအတွက် မျှတမှုမရှိပါပဲ တဖက်စောင်းနင်း ဖြစ်နေပါလိမ့်မည်။ စောဗညားကို ချစ်ခင်ကြင်နာမှုအပြင် သူတို့မိသားစုဝင်အဖြစ် အသိအမှတ်ပြုပါမှ စောဗညားအတွက် မျှတမှုရှိမည် ဖြစ်လေသည်။ လင်းသူကလည်း သူ့အယူအဆကို လက်ခံသဘောတူပါသည်။
မိုးငယ်က အခန်းတံခါးဆီသို့ မျက်နှာမူကာ စောဗညားကိုကျောပေးရင်း စောဗညားလီးကြီးပေါ်သို့ အသာထိုင်ချလေသည်။ စောက်ရည်များ ရွှဲနေသောကြောင့် လီးကြီးက လျှောခနဲ့ ဝင်လာလေသည်။ လီးကြီး တဆုံးဝင်သွားအောင် ဖြေးဖြေးချင်း နှဲ့သွင်းလေသည်။ တဆုံးဝင်ပြီဆိုတော့မှ မိုးငယ်က ပြန်မကြွသေးပဲ ခါးလေးလှုပ်ကာ ကျိတ်လိုးလေး လိုးနေရင်း လင်းသူဆီသို့ မျက်နှာမူကာ သူ့လက်ခလယ်ကို ပါးစပ်ထဲထည့်ကာ စုပ်ပြနေလေသည်။
လင်းသူမှာ အရှင်လတ်လတ် မြင်နေရသော မယားဖြစ်သူ၏ လိုးပွဲကိုကြည့်ကာ ထန်သထက်ထန်ကာ သူပါ ဝင်လိုးချင်လာလေသည်။ မိုးငယ်က ပါးစပ်ထဲ လက်ခယ်ထည့်ကာ စုပ်ပြနေလေသည်။ လင်းသူမှာ ကာမစိတ်များ နိုးကြားသထက် နိုးကြားလာလေသည်။ ထိုအချိန်တွင် မိုးငယ်က ရှေ့သို့ လက်ကလေးနှစ်ဖက်ထောက်ကာ ဖင်ကိုနောက်ပစ် ဒူးထောက်ရင်း ခါးကိုကစားကာ စောဗညားလီးကြီးအား အပေါ်စီးမှ ခံနေလေသည်။
မျက်စိမှိတ်ကာ ဖိလိုက်ကြွလိုက်လုပ်ရင်း ကာမအရသာ ခံစားနေသော မိုးငယ်ကိုကြည့်ရင်း လင်းသူမှာ ထိန်းမထားနိုင်တော့ပါ။ အင်္ကျီလုံချည်ချွတ်ထားခဲ့ကာ အခန်းတံခါး အသာဖွင့်၍ ဝင်လာလေသည်။ ကုတင်နားရောက်တော့ မိုးငယ်နှုတ်ခမ်းလေးကို လက်ညိုးဖြင့် ထိလိုက်တော့ မိုးငယ်မှာ ဆတ်ခနဲ့ တုန်သွားကာ မျက်စိဖွင့်ကြည့်လေသည်။ သူ့ကိုမြင်တော့
“ဟွန်း မဝင်ခဲ့နဲ့လို့ သေချာပြောထားတာကို”
စောဗညားမှာ ပက်လက်အိပ်ရင်း မျက်လုံးမှိတ် ဇိမ်ခံနေရာမှ တီလေးအသံ ကြားလိုက်ရသောအခါ မျက်စိဖွင့်ကြည့်မိလေသည်။ ခေါင်းနပန်းကြီးကာ ပျာယာခတ်သွားမိလေသည်။ အန်ကယ်လင်းသူ မိသွားလေပြီ။ သို့သော် တီလေးနှင့် အပြန်အလှန် ပြောဆိုနေသော စကားများကြောင့် စိတ်သက်သာရာရလေသည်။
“ချစ်ကလည်းကွာ မောင် မနေနိုင်တော့ဘူးကွာ။ မထူးလည်း နောက်သိမှာပဲဟာကို”
“ဘာမှန်းလဲမသိဘူး ဒီအတိုင်းချည်းပဲ”
“ကဲပါ လာပါ ဆက်ကြမယ်လေ။ ဗညား အဆင်ပြေလား”
“ဟုတ် … ဟုတ် လေးလေး”
“ကလေးကို သွားမေးနေသေးတယ် ကြောက်နေမှာပေါ့။ မောင်ဟာလေ”
“မကြောက်နဲ့ ဗညား။ လေးလေး သင်္ဘောတက်ရင် မင်းပဲ မင်းတီလေးကို စောင့်ရှောက်ရမှာ”
“ဟုတ် လေးလေး။ သားအပေါ်မှာ လေးလေးနဲ့ တီလေးရဲ့ ကျေးဇူးတွေ အများကြီးရှိပါတယ်”
“ထားလိုက်ပါ အဲ့ဒါတွေ စိတ်ထဲထည့်မနေနဲ့။ သားကို လေးလေးတို့က အမွေစားအမွေခံအနေနဲ့ မွေးစားမှာ နေမှာလား။ မင်းရဲ့ မိဘတွေကိုလည်း မင်းလုပ်ကျွေး။ လေးလေးတို့နဲ့လည်းနေ။ နေမှာလား”
“ဟုတ် လေးလေး။ လေးလေးနဲ့ တီလေး စိတ်တိုင်းကျ ဖြစ်စေရပါမယ်”
“တွေ့လား ချစ် မောင်ပြောပါတယ် ဗညားက နားလည်မှာပါလို့”
မိုးငယ်က မျက်စောင်းတစ်ချက်ထိုးကာ ထရပ်လိုက်လေသည်။ စောဗညားလီးကြီးက မတောင့်တတောင် အနေအထားဖြင့် မိုးငယ်စောက်ပတ်ထဲမှ ကျွတ်ထွက်လာလေသည်။ မိုးငယ်က ပက်လက်လန်၍ အိပ်ကာ စောဗညားအား
“သား အပေါ်ကနေ တက်လုပ်ပေးတော့။ မောင့်လီး စုပ်ချင်တယ်”
စောဗညားမှာ တက်ကြွနေသော စိတ်များပျောက်ကာ တောင်နေသောလီး ပျော့ချင်ချင်ဖြစ်နေရာမှ တီလေးအား အပေါ်မှ လိုးရမည်ဆိုသောအခါ ကာမစိတ်များ ပြန်လည်တက်ကြွလာလေသည်။ လီးကြီးကလည်း ဖြောင်းခနဲ့ ထောင်ထလာလေသည်။
စောဗညားက မိုးငယ်ပေါင်များကို အသာဖြဲကာ ပေါင်ကြားတွင် နေရာယူ၍ သူ့လီးကြီးနှင့် စောက်ပတ်ဝကို တေ့လိုက်လေသည်။ မိုးငယ်မှာ နွေးနေသော လီးအထိအတွေ့ကို ခံစားမိပြီး စောက်ပတ်အတွင်းထဲမှ တဆစ်ဆစ်ဖြစ်လာကာ တစုံတခုကို တောင့်တလာလေသည်။ စောဗညားက ခါးတလှုပ်လှုပ်ဖြင့် နှဲ့ကာ သူ့လီးကို မိုးငယ်စောက်ပတ်အတွင်း ဖြေးဖြေးချင်း သွင်းလေတော့သည်။ အသာ ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်ကာ သွင်းရင်းဖြင့် လီးကြီးက အဆုံးထိ ဝင်သွားလေသည်။ စောဗညားက အထုတ်အသွင်း ဖြေးဖြေးခြင်း လုပ်ကာ မိုးငယ်အား လိုးနေချိန်တွင် မိုးငယ်က လင်တော်မောင် လင်းသူလီးအား စုပ်ပေးရင်း ဥနှစ်လုံးကို လက်ဖြင့် အသာလေး ခပ်ဖွဖွကိုင်ကာ ဆော့ပေးနေလေသည်။ မိုးငယ်မှာ ပါးစပ်နှင့် စောက်ပတ် တပြိုင်ထဲ အလိုးခံနေရလေသည်။ ခံစားနေရသည့် အရသာကလည်း ဘာနှင့်မှမတူ အပြတ်ဟော့နေပြီး တဏှာစိတ်များ အထူးတက်ကြွနေကာ ယောက်ျားနှစ်ယောက် လီးနှစ်ချောင်းအား သူတစ်ယောက်ထဲက ထိန်းထားနိုင်ခြင်းအပေါ် အကျေနပ်ကြီး ကျေနပ်လျက်ရှိလေသည်။
လင်းသူမှာ သူဒါရိုက်တာလုပ်ရွှေ့ခဲ့သော အကွက်များ၏ အောင်မြင်မှု အသီးအပွင့်များကို မြင်ရပြီး ပျော်ရွှင်နေကာ မယားဖြစ်သူ၏ လီးစုပ်ရင်း ဥကိုင်ကစားပေးနေသော အရသာကို ခေါင်းတရမ်းရမ်းဖြင့် ခံစားလျက်ရှိလေသည်။
စောဗညားက လီးဝင်လီးထွက် ချောလာသောအခါ စက်သေနတ်ပစ်သလို အသားကုန် ဆောင့်လိုးနေသလို ပြင်းထန်သွက်လက်အားပါသော ဆောင့်ချက် လိုးချက်များ၏ ခံစားမှု ဒီဂရီအတိုင်း မိုးငယ်က လင်းသူလီးကို အားရပါးရ ဆွဲစုပ်ပေးနေလေသည်။ မိုးငယ်စောက်ပတ်ထဲမှ အရည်များ ပိုလိုက်လာကာ တကိုယ်လုံး တဆတ်ဆတ် တုန်လာလေသည်။ ထိုအချိန်တွင်
” ချစ် မောင် မထိန်းနိုင်တော့ဘူး ပြီးလိုက်တော့မယ်နော်”
ဟူသော လင်းသူ၏ စကားသံက စောဗညားနှင့် မိုးငယ်အား ပြီးချင်ရက်နှင့် လက်တို့ဖြစ်သွားစေလေသည်။ မိုးငယ်က ခပ်ပြင်းပြင်းစုပ်ကာ ဥကို ဆက်၍ ကစားပေးနေလေသည်။
လင်းသူမှာ မထိန်းနိုင်တော့ပဲ မိုးငယ်ပါးစပ်ထဲ သုတ်ရည်များ ပန်းထည့်ကာ ပြီးသွားချိန်မှာပင် စောဗညားကလည်း သူ၏လီးကြီးထဲမှ သုတ်ရည်များကို မိုးငယ်စောက်ပတ်အတွင်း အရှိန်ပြင်းစွာ ပန်းထည့်လိုက်လေသည်။ မိုးငယ်က အားကျမခံ ပါးစပ်ထဲဝင်လာသော လင်တော်မောင်၏ သုတ်ရည်များကို မြတ်နိုးစွာ သောက်မျိုရင်း စောဗညားလီးအား ဆွဲညစ်ကာ စောက်ရေများ တဖြန်းဖြန်းထွက်ရင်း ပြီးသွားလေတော့သည်။
သုံးယောက်သား ခဏအနားယူကာ ရေချိုးခန်းသို့သွားကာ ရေဆေးကြလေသည်။ စောင့်စည်းမှု တံတိုင်းများ ပြိုပျက်၍ ပွင့်လင်းခဲ့ပြီဖြစ်လေရာ လင်းသူက သိမ်းထားသော အပြာကားများထုတ်ကာ သုံးယောက်သား အတူကြည့်ကြကာ ကြိုက်သော ပုံစံများတွေ့လျှင် စမ်းကြည့်ကြလေသည်။
ထိုညမှ အစပြုကာ စောဗညား၏ဘဝသည် တဆစ်ချိုး ပြောင်းလဲခဲ့ရလေသည်။ နောက်နေ့တွင် လင်းသူနှင့် မိုးငယ်က စောဗညားမိဘများကို ဆက်သွယ်ကာ အမွေစားအမွေခံဣထိမသားအဖြစ် မွေးစားလိုကြောင်း ပြောဆိုကာ စာချုပ်စာတမ်းဖြင့် မွေးစားလိုက်လေသည်။ စောဗညားအဖို့ လင်းသူရှိသည့်ရက်များတွင် သုံးယောက်သားပတ်လည် ပျော်ပွဲကြီး ဆင်နွဲလေသည်။ လင်းသူ သင်္ဘောတက်နေသည့် ကာလတွင် စောဗညားသည် မိုးငယ်၏ အတူနေယောက်ျား ဖြစ်လေတော့သည်။ မိန်းမတစ်ယောက်ကို ဘယ်လို လိုးရသည်၊ သုတ်ဘယ်လို ထိန်းရသည်၊ ဘာတွေလုပ်ပေးရင် မိန်းမများ ကြိုက်တတ်သည်ဆိုသည့် အချစ်ပညာ ဗဟုသုတများကို မိုးငယ်က ကောင်းကောင်း သင်ကြားပေးလေသည်။
လင်းသူကတော့ သင်္ဘောတက်နေချိန်ဝယ် မိန်းမအတွက် ယုံကြည်စိတ်ချရပြီမို့ အလုပ်ဖြောင့်ဖြောင့် လုပ်နိုင်လေပြီ။ အင်တာနက်လိုင်းမိသည့် အချိန်များတွင် စောဗညားနှင့် မိုးငယ် ရှိနေပါက video call နှင့် လိုးပြသည်ကိုကြည့်ရင်း ဂွင်းထုကျေနပ်မှု ရလေသည်။
မိုးငယ်အဖို့ ယောက်ျားနှစ်ယောက်နှင့် အတူနေနေရသည့်အတွက် ကာမရာဂစိတ်ချမ်းသာမှုမှာ အတိုင်းထက်အလွန် ဖြစ်လေသည်။ စောဗညားအဖို့ကတော့ မွေးပြီးမှ အစားခံရတာ မဟုတ်ပဲ၊ စာပြီးမှ အမွေးခံရတာကို တွေးမိလေတိုင်း ပြုံးရသည်မှာ ချိုမြိန်သော သုခတစ်ခုပင် ဖြစ်လေတော့သည်။
ပြီးပါပြီ။
YOU MAY ALSO LIKE
