Daddy လူဆိုး - အပိုင်း 11

ဆပ်ပြာရည်ထိမရအောင် လက်သည်းရာတွေက
စပ်နေရ၍ မျက်ရည်လေးများဝဲတက်လာရသည်။
ဖူးဖူးဆိုတဲ့ အမျိုးသမီးကို မပတ်သတ်တော့ဘူးဟု
တွေးမိသည်။ဒေါ်လေးဒေဝီပြောထားတာထက်
ပိုဆိုးနေမှန်း လုယာကိုယ်တိုင်ခံစားမိလို့
ကြောက်သည်။

ခေါင်းလေးနေလို့ ခေါင်းလျှော်ပြစ်လိုက်မိသည်။
သတိမထားမိလိုက်တာက လည်ပင်းက ထိုးဆိတ်သလို
ညှစ်ခံထားရတဲ့လက်သည်းရာ…

ဆံနွယ်ရှည်ကြီးကို တဘတ်နဲ့ပတ်ကာအပေါ်မှာ
လိပ်ထုံးသည်။သနပ်ခါးပါးပါးလေးလိမ်းလိုက်ခြင်းနှင့်
ပယင်းယောင်ဂါဝန်ဖြဖြလေးအား ခန္ဓာကိုယ်သေးသေး
လေးထက်မှာချလိုက်သည်။

ပေါ့ပေါ့ပါးပါးခံစားချက်နဲ့အတူအောက်သို့ပြန်ဆင်း
လာခဲ့တော့ ခြံထဲဖုန်းပြောနေတဲ့ထိုလူကြီးအား
မြင်လိုက်ရကာ သွေးတွေပြောင်းပြန်စီးဆင်းသွားသည့်
အတိုင်းတစ်ကိုယ်လုံးကြက်သီးတွေဖြန်းခနဲ။

လုယာ ခင်ခင်ရှိနေနိုင်တဲ့မီးဖိုခန်းဘက်လျှောက်လာခဲ့၏။
မီးဖိုခန်းကြီးက လုယာတို့မီးဖိုခန်းနှစ်ဆလောက်ရှိပြီး
အထဲမှာအဖြူရောင်‌ကြွေပြားတွေကြီးကိုပြင်ဆင်
ထား၍ အမြင်ကိုရှင်းစေသည်။နောက်ပြီး ဘေလ်စင်
ပန်းကန်စင် သူ့နေရာသူ အားလုံးသပ်သပ်ရပ်ရပ်

ဘေလ်စင်နားက ပန်းကန်တွေဆေးနေတဲ့ခင်ခင့်
ကျောပြင်ကိုမြင်ရင်း ခြေသံလေးဖွလျှောက်လာ၍
လက်လေးနှစ်ဖက်ကကလည်းသရဲခြောက်သလို
ဖြန့်ထားသေး၏။ကျောပြင်နားမှာရပ်ပြီး
ဝါးခနဲလုပ်လိုက်တော့ တိတ်ဆိတ်နေသည်မို့
ခင်ခင်တုန်တက်ရင်းအော်သည်။

ဒါကို ပါးစပ်လေးလက်နဲပိတ်ပြီး တစ်ခစ်ခစ်နဲ့
သဘောကျစွာရယ်နေတဲ့လုယာကို ခင်ခင်က
တုန်လှုပ်သွားတဲ့ ဝဲဘက်ရင်အုံလေးဖိကာ

“သခင်မလေးကလည်း
လန့်သွားတာပဲ”

ခင်ခင်က စိတ်မဆိုးပဲရယ်တောင်ရယ်နေ၍ လုယာ
ထပ်ရယ်မိသည်။
လုယာအတွက် ဒီလိုအခြေအနေကပျော်စရာ
ကောင်းပါသည်။

“လုယာလို့ပဲခေါ်ပါဆို”

ခင်ခင်နဲ့လုယာက အသက်တူတူလောက်မို့
နာမည်နဲ့ပဲခေါ်ဖြစ်သည်။ငယ်ငယ်ထဲကတော့
မေမေသင်ပေးထားတဲ့အတိုင်း ကိုယ့်ကိုကိုယ်
လုယာဟုနာမ်စားသုံးနေတာက အကျင့်ဖြစ်နေပြီ။

ခင်ခင်က ခေါင်းလေးခါးခါးသီးသီးခေါင်းရင်း
လက်တွေကလည်းခါလျက်

“ဟင့်အင်းမ မဟုတ်တာ
သခင်ကြီးက သခင်မလေးလို့ပဲ
ခေါ်ရမယ်တဲ့”

လုယာကို နာမည်ပဲခေါ်ပါလို့ပြောတိုင်း ခါးသီးစွာ
ငြင်းတဲ့ ခင်ခင့်မျက်နှာလေးက ကြောက်သည့်
ပုံရိပ်လေးတွေဖြာတက်လာနေကြမို့ လုယာ နားလည်စွာ
ဖြင့်ထပ်မပြောတော့ဖို့ပါ ဆုံးဖြတ်မိသည်။
ဒါပေမဲ့ သခင်မလေးလို့ခေါ်လိုက်တဲ့အခါ
ကြက်သီးထသလိုကြီးနဲ့ မနေတတ်တာတော့အမှန်။
ဘာတတ်နိုင်မှာလည်း သခင်ကြီးဆိုတဲ့လူကို
လုယာကိုယ်တိုင်တောင် လွန်ဆန်လို့မရတာ…

“ပေး ခင်ခင် လုယာလုပ်ချင်တယ်”

“ဟာ မ မဟုတ်တာ မ မလုပ်ပါနဲ့
သခင်မလေးရယ်”

မလုပ်ပါနဲ့ဆိုပေမဲ့ လုယာလုပ်မှဖြစ်မည်။ဒီလိုနဲ့
သူစားမဲ့ သောက်မဲ့တစ်ခုခုထဲ ဖူးဖူးပေးတဲ့
ဆေးကိုထည့်မှရမယ်…

လုယာရေချိုးပြီး နာရီကြည့်မိတုန်းက ညနေစောင်း
နေပြီမလား..တစ်ဖြေးဖြေးမိုးချုပ်တော့မှာကြောင့်
အချိန်ရှိတုန်းလုံးလစိုက်ရမည်။တစ်ခုခုလွဲချော်ရင်
ဖူးဖူးကတစ်မျိုးထင်ပါဦးမယ်

“ပေးပါဆိုခင်ခင်ကလည်း”

ဆေးပြီးသား ပန်းကန်တွေကို အဝတ်နဲ့အခြောက်ပြန်
သုပ်နေတော့ ခင်ခင်ကတား လုယာကပြန်လု
နောက်ဆုံးတော့ လုယာအနိုင်ရသွားသည်။
အနိုင်ရသွားသူပီပီ တစ်ဟင်းဟင်းနဲ့ရယ်ကာ
ပန်းကန်တွေသုတ်နေ၏။

‌ခနကြာတော့ ဒေါ်ဒေဝီပါရောက်လာသည်။လုယာက
ဒေါ်ဒေဝီကိုတော့ ခင်ခင့်ကိုရင်းနှီးသလောက်မရင်း
နှီးတာမို့ နည်းနည်းတော့ပိုကြောက်သည်။
ဒါပေမဲ့ ဒေါ်ဒေဝီက

“သခင်မလေး”

“ဟင်!”

မလုပ်ဖို့တားတော့မည်အထင်နဲ့ လုယာ မျက်လုံးလေး
အဝိုင်းသားလှည့်လိုက်တော့

“သခင်ကြီးက သခင်မလေးကို
သိပ်ချစ်တာနော်”

ရင်တွေတုန်သွားသည်။ဟုတ်လား မဟုတ်လား
မဝေခွဲနိုင်ပေမဲ့ ပထမဆုံးသော သူခေါ်လာတဲ့
အိမ်ကြီးဆီကို လုယာပြန်မသွားချင်လောက်တဲ့အထိ
ကျောတွေချမ်းလာသည်။
ပင်လည်ပြင်ရယ် တောတောင်နဲ့သစ်ပင်တွေရယ်က
လုယာ့ကို အထိတ်တလန့်ဖြစ်ရမဲ့နေ့ရက်ကို
ပြန်လည်သတိရစေသည်လေ

“အဟင်း ဟို လုယာမှာ
တာဝန်နည်းနည်းရှိလို့ပါ”

ဒေါ်ဒေဝီက အကုန်သိနေတာမို့ ဘာလျှို့ဝှက်ချက်
ကြောင့် ကောက်ကာငင်ကာကြီး လက်ထပ်လိုက်ကြ
တယ်ဖြစ်ပါစေဦးတော့ သခင်ကြီးရဲ့အေးစက်တဲ့
မျက်ဝန်းတွေ သူမလေးပေါ်နေရောင်နွေးနွေးလေးလို
ပြောင်းလဲသွားတာတွေက ဒီလောက်ထင်းနေတာ

ငြင်းဖို့ကြိုးစားနေတဲ့ လုယာကို ပြုံးပဲပြုံးပြမိသည်။

“အဟင်း”

“လုယာ ကန်းစွန်းရွက်သင်ပေးမယ်”

“လက်ထိပ်နာလို့ သခင်ကြီးနေမထိထိုင်မသာ
ဖြစ်နေရပါဦးမယ်”

“အိမ်မှာလည်းလုပ်နေကြဥစ္စာ”

မတူဘူးလေ လို့တော့ထပ်မပြောတော့ပဲ ဒါလေးက
သိပ်အပန်းမကြီးတာ‌မို့ ဒေါ်ဒေဝီက
ပေးလိုက်သော ခင်ခင်က တားချင်ဟန်ပေါ်သည်။

သုံးယောက်သား စကားတပြောပြောနဲ့
ရယ်လိုက်မောလိုက်လုပ်နေကြရင်း
ရင်းနှီးမှူတွေဒီလိုတစ်ရစ်ရစ်တက်လာသည်။

အတန်ကြာတဲ့အထိ လုယာမီးဖိုခန်းထဲကမထွက်လာသေး
သူလည်း အလုပ်များနေတာလားမသိ လုယာ့ဆီ
ရောက်မလာ…ဘာဘဲဖြစ်ဖြစ်လွတ်လပ်ပါသည်။

“ခင်ခင်”

“ဟင်!”

နှုတ်ခမ်းလေးလှုပ်ကာပြုံးနေတုန်း နောက်ကအသံကြီးကြောင့် လုယာလည်းလှည့်လိုက်တော့ အနီရောင်
လက်ရှည်နဲ့ အဖြူရောင်ဘောင်းဘီကို ခပ်ပွပွဝတ်ထား၏
ဆံပင်ရှည်တွေနှဖူးပေါ်ပြိုကျနေပြီး မျက်ခုံးကြီး
နှစ်ဖက်မည်းနက်ကာ ထပ်တူမည်းနက်တဲ့မျက်ဝန်း
နက်နက်တွေစူးရှနေသည်။လုယာအကြည့်‌ချင်းဆုံသွားတော့ မျက်လွှာလေးဦးအောင်လွှဲလိုက်သည်။

“အော် ကိုကို”

ခင်ခင်လည်းလှည့်ကြည့်ရင်း နှုတ်ခမ်းလေးပြင်ကာ
မျက်မှောင်လေးလည်းကျုံ့ရင်း ခေါ်လိုက်သည်။

ဒေါ်ဒေဝီက ငါးထောင်တန်နှစ်ရွက်ကို အလင်္ကာမြတ်
လက်ထဲထည့်ပေးရင်းမှ

“မမေ့နဲ့နော် သေချာဝယ်လာခဲ့”

“ဒေါ်လေးကလည်းဗျာ ပန်းသီးလေးကို
ကျွန်တော်ကမေ့စရာလား”

အပြောကောင်းတဲ့ အလင်္ကာခေါင်းကို မနာအောင်
ထုပြစ်ပြီး ပခုံးကိုတစ်ချက်ရိုက်ကာ

“ဟိုတစ်ခါလည်း ဒီလိုပြောပြီးမေ့တာဘဲမလား”

ဟိုတစ်ခါ ‌ပန်းသီးငါးလုံးမှာလိုက်ပေမဲ့ သူငယ်ချင်းအိမ်
ဝင်ခဲ့မိလို့ သူမေ့သွားဖူးတာကို ပြော၍ ကိုယ့်အမှားနဲ့
ကိုယ်ကြောင့် အလင်္ကာကပြောင်စပ်စပ်ဖြင့်ရယ်သည်။
ရယ်ရင်းမျက်လုံးတွေက ခင်ခင့်အနားက လုယာဆီ
တစ်ချက်တစ်ချက် မသိမသာဖြင့်ရောက်သွားသေးသည်။

“ခင်ခင် ဘာစားမလည်း”

“ကိုကိုက ဝယ်ကျွေးမှာမို့လို့မေးတာလား”

“အင်း ငါနိုင်တယ်လေ
ရှမ်းခေါက်ဆွဲစားမလား ဒေါ်လေးကတော့
ကြေးအိုးသောက်”

“ရှမ်းခေါက်ဆွဲ တကယ်ဝယ်လာနော်”

“အင်းပါ…ဟိုတစ်ယောက်
မင်းရော ဘာစားချင်လည်း”

“ဟမ်!”

ခင်ခင်ရော ဒေဝီပါ ကြောင်ပြီး လုယာဆီကြည့်တော့
လုယာက အားလုံးကို အရှက်ပြေရယ်ကျဲကျဲ
ပြန်ကြည့်ပြီး သူ့‌အားခေါင်းလေးဖြေးညှင်းစွာ
ရမ်းပြလိုက်ပြီး ကန်းစွန်ရွက်ဆက်သင်သည်။

“အော် သခင်မလေးကလည်း
ကိုကိုကကပ်စီး ကော်တစ်ရာကပ်စီးနော်
ရိုးရိုးကပ်စီးတာတောင်မဟုတ်ဘူး
အဲ့လိုလူဆီက စားရခဲတယ် အဲ့တာကြောင့်
မှာလိုက်နော်မမ…သခင်မလေး”

လွှတ်ခနဲခေါ်လိုက်မိပြီးမှ နှုတ်ခမ်းလေးဟ၍ ပြန်ပြင်တော့
လုယာက ပြုံးသည်။

“မမလေးလို့ခေါ်လည်းကောင်းတာပဲ
သခင်မလေးဆိုတာကြီးထပ်အများကြီး
နေသာတယ်”

“ဟီး ဒါဆို မမလေးလို့ခေါ်မယ်”

နာမည်‌ကိုခေါ်ရတာထပ်စာရင် မမလေးလည်းအဆင်
ပြေလောက်သည်မို့ ဒီလိုခေါ်ဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်၏။

“မှာလိုက်နော်မမလေး”

မြတ်နိုးခင်ဆိုတဲ့ သူမလေးက မျက်နှာလေးဖူးပြီး
နှုတ်ခမ်းလေးရဲ၍ ချစ်စရာလေးပင်။
တစ်တွတ်တွတ်ထပ်ပြောနေ၍ လုယာပြုံးကြည့်ကာ
ခေါင်းလေးလည်းငြိမ့်ပြပြီးမှ ထိုလူဘက်လှည့်တော့
မျက်ခုံးတွေပင့်ကာ သူမပြောလာမှာကိုစောင့်နေဟန်ပင်။

“အွန်း ‌ရှမ်းခေါက်ဆွဲပဲ
သင်တန်းဖွင့်ရင် လုယာမုန့်ပြန်ဝယ်ကျွေးမှာကိုတော့
မငြင်းကြနဲ့နော်”

“အဟင်း မငြင်းဘူးဗျ”

သူကသာဖြေပြီး တစ်ခြားသူတွေက မစားရဲကြသလို
မဖြေကြ၍ ခင်ခင့်ကိုမျက်ဝန်းလေးထောင့်ကပ်ကြည့်ကာ

“မစားဘူးဆို အခုလုယာမစားဘူး”

ချစ်စရာကောင်းအောင် ချိန်းခြောက်နေ၍ ခင်ခင်က
ပြာတိပြာယာလေးဖြင့်”

“စားမယ် စားမယ်”

ထိုအခါမှစိတ်ကျေနပ်သွားသလို ပြုံး‌တဲ့ မျက်နှာလေးကို
နောက်ဆုံးတစ်ချက်ကြည့်ကာ အလင်္ကာထွက်လာ
ခဲ့သည်။သခင်လေးကလည်း သူဝင်လာတုန်းက
ကားနဲ့ဘယ်ထွက်သွားလည်းမသိ…ဒါကြောင့်
စိတ်ပေါ့လက်ပေါ့သူမလေးရှိတဲ့နေရာဆီ ဝင်လာ
ရဲတာပေါ့…

??????
“ထူးထူးဆန်းဆန်း နွားနို့တိုက်တာက
ဘာလိုချင်လို့လည်း”

ဖူးဖူးကိုလည်း ဖုန်းဆက်ထားပြီး နွားနို့ အမှီလာတိုက်၏။
သခင် လက်ထဲက သူမလာပေးတဲ့ နွားနို့ခွက်ကိုကြည့်ကာ
ကြောင်နေ‌တာတော့အမှန်။

ပုံမှန်ဆို သူမလေး သူ့အနားကပ်ဖို့နေနေသာသာ
အဝေးကအကြည့်ချင်းဆုံရင်တောင် မျက်စိပျက်
မျက်နှာပျက်ဖြစ်နေတာမလား…

ဘာမှလည်းတောင်းဆိုချင်ပုံ မပေါတော့ အံ့ဩရင်းဘဲ
သူမစိတ်ကျေနပ်အောင် တစ်ကျိုက်တည်း
မော့သောက်ပြစ်လိုက်မိသည်။

“မင်း မနက်ပိတ်တော့ ဘယ်သွားချင်လည်း”

“ဟင့်အင်း လုယာဘာလိုချင်လို့မှ
တိုက်တာမဟုတ်ပါဘူး”

မျက်ဝန်းလေးတွေဆီက သူအဖြေရှာကြည့်နေပေမဲ့
မျက်လွှာချပြီး အကြည့်မဆုံဖြစ်နေတာခက်သည်။

သူ ခွက်ကို စားပွဲပေါ်တင်ပြီး

“ကိုယ်ရေချိုးလိုက်ဦးမယ်”

“ဟုတ် မြန်မြန်ချိုးဦး”

သခင် မျက်မှောင်ကျုံ့မိသည်။ဒီနေ့မှ သူမလေး
အတော်ထူးဆန်းနေ၏။

“ဟုတ်ပါပြီ”

ဘာမှဆက်မတွေးတော့ပဲ အင်္ကျီဆွဲချွတ်ကာ
ရေချိုးခန်းထဲသူဝင်လာသည်။
ကျောပြင်ကြီးကို ကြက်သီးထခြင်းများနဲ့
ကြည့်မိကာ ကမန်းကတန်းမျက်လွှာချလိုက်သည်။
ရင်တွေလည်း ပြောမပြတတ်အောင် တုန်နေ၏။

ပြီးတော့ အောက်သို့ကမန်းကတန်းလေး
ပြေးဆင်းပြီး ကြိုးဖုန်းလေးအနား ဟိုကြည့်ဒီကြည့်
ကပ်လာကာ မကြာခင်ကမှ ဆက်ထားမိတဲ့
ဖူးဖူးနံပါတ်ကိုပြန်ခေါ်လိုက်သည်။

လုပ်သာလုပ်နေရတာ သူရိပ်မိသွားမှဖြင့် လုယာအပြစ်
ပိုကြီးမှာသိတော့ ရင်တွေလည်းအဆမတန်တုန်ရင်
နေသည်။

ရောက်တော့မယ် ဆိုတဲ့ ဖူးဖူးဆီက စကားကို
ပြန်တွေးလိုက် အပေါ်ထပ်ဆီပြန်ကြည့်လိုက်ဖြင့်
အတန်ကြာတော့ သူ့ရဲ့‌သူမကိုခေါ်သံကြီးနားထဲ
ကြက်သီးထလောက်အောင်စူးဝင်လာသည်။

“ရှင် ဒယ်ဒီ လု လုယာ လာပြီ”

‌ဘာဆေးဆိုတာ အခုထိ မသိသေးပေမဲ့ လုယာ
ကြောက်တဲ့စိတ်တွေတိုးလာသည်။လှေခါးအတိုင်း
ခြေလှမ်းတွေပြင်ဆင်တုန်းပဲ နောက်က ဖူးဖူးရဲ့
အသံက သူမကိုစိတ်အေးစေခဲ့သည်နဲ့
ခြေလှမ်းတွေတိခနဲရပ်ပြစ်လိုက်မိ၏။

“ဖူးဖူး ဖူးဖူး လုယာ လုယာကို
ဒယ်ဒီခေါ်နေပြီ”

လက်တစ်လုံး အနီရောင်ဂါဝန်တစ်ထည်က
ဖွေးဥတဲ့ပေါင်သားတွေနဲ့ မို့အစ်တဲ့ ရင်အုံအနည်းငယ်ကို
ဆွဲဆောင်မှုရှိစွာဖော်ဟိုက်ထားသည့် ဖူးဖူး

လုယာ ကပြာကယာလေး ဖူးဖူးအနားလျှောက်လာသည်။

“အင်း ငါသွားလိုက်မယ် နင်နေခဲ့”

“ဟုတ်”

အသံလေးတွေအခုထိ တုန်နေဆဲ…
ကောက်ကြောင်းအလှတွေနဲ့ ဖူးဖူး ခြေလှမ်းတွေဟာ
အပေါ်ထပ်က ဒယ်ဒီ့ဆီ တွန့်ဆုပ်ခြင်းမရှိသော

“မင်းဘာလို့ကြာနေတာလည်း”

ဒေါသသံနဲ့ တစ်ဟင်းဟင်းအသက်ရှူသံတွေ မြန်ဆန်ကာ
ပြောလိုက်ရင်းသူ့မျက်ဝန်းတွေလှည့်ကြည့်တော့

“ကိုကို”

ဆေးအရှိန်ပြင်းထန်နေတာကြောင့် ညမီးအောက်က
Sexyဆန်သော အလှတရားနဲ့မိန်းကလေးကို ကြည့်မိပြီး
မျက်လွှာချလိုက်သည်။

“ဘာလို့လုယာမဟုတ်တာလည်း!!”

လေသံက မာသည်ထက်မာထန်၍ ပိတ်အော်လိုက်ရာ
ဖူးဖူးတုန်သွားရသည်။ဒါပေမဲ့ ဒီကိစ္စတွေပြီးရင်
ကိုကိုနဲ့ဖူးဖူးထာဝရနေထိုင်ရတော့မှာဆိုတဲ့
အချစ်ဇွဲတွေနဲ့ ခြေလှမ်းတွေက အပေါ်ပိုင်းဗလာနဲ့
ကုတင်ပေါ်‌ထိုင်နေသော ကိုကို့ဆီ…

“လုယာ!!”

သူအခန်းထဲက အော်ခေါ်တော့ လှေခါးအောက်နားက
အခြေနေကိုနားစွင့်နေမိတဲ့ လုယာ တစ်ကိုယ်လုံး
တုန်သွားသည်။

“ဟင့်အင်း လုယာကြောက်တယ်”

တစ်ရွေ့ရွေ့အနားရောက်လာပြီး ဖူးဖူးသူ့ရင်ဘတ်ကို
လက်ချောင်းလှလှလေးတွေနဲ့ပွတ်သပ်ကာ
လက်တစ်လုံးကြိုးကိုဖြုတ်ချနေသည်။
သူ့ရဲ့ စိတ်တွေအထိန်းကွပ်မဲ့ ပြင်းထန်လာကာ
လိုချင်စိတ်တွေတစ်ဖြေးဖြေးမိုးထိုးလာ၏။
ဒါပေမဲ့ လုယာဟုတ်မနေ၍ ရင်ဘတ်ပေါ်ပွတ်နေတဲ့
လက်ကိုသူ့အားကြီးနဲ့ညှစ်ကိုင်ကာခပ်ကြမ်းကြမ်း
ဆွဲခါလိုက်ရင်း စောင့်တွန်းပြစ်လိုက်တော့
ကုတင်ပေါ်အင့်ခနဲကျသွားသည်။

ဖူးဖူး သူမကိုသူ တစ်ခုခုလုပ်တော့မည်အထင် ပင်လက်
အနေအထားကနေ ညှို့ယူနေသော ချွေးသံတလုံးလုံးနဲ့
သူ အခန်းထဲက ခပ်မြန်မြန်ထွက်လာတော့ အလုအယက်
ပြေးထွက်လာသည့် ဖူးဖူးကြောင့် တံခါးစောင့်ပိတ်ပြီး
လော့ခ်ချလိုက်သည်။

တစ်ဟင်းဟင်းနဲ့ သူ တစ်ဖြေးဖြေး မထိန်းချုပ်နိုင်တော့တဲ့
စိတ်တွေနဲ့ လှေခါးတွေဆီက ဆင်းလာရင်း လည်ပင်းကို
ပွတ်သပ်သည်။ရှေ့တည့်တည့် ဒူးပိုက်လေးထိုင်နေတဲ့
ဆံပင်းလေးဖြန့်ချ‌ထားတဲ့ လုယာကိုင်မြင်မှ သူစိတ်အေး
ရသည်။

“မင်းကိုခေါ်နေတာ ဘယ်ကသတ္တိတွေနဲ့
မလာပဲနေရဲရတာလည်း”

“ဟင့်အင်း ဟင့်အင်းဒယ် ဒယ်ဒီ”

“ကိုယ့်ကို စိတ်ကြွဆေးခပ်ပြီး
မင်းက ဒီလိုရှောင်ပုန်းနေလို့ရလား”

အပြောနဲ့အတူတူ ဒူးပိုက်ထားသော သူမ လက်တစ်ဖက်ကို
စောင့်ဆွဲပြစ်ပြီး ဧည့်သည်ခန်းထဲဆွဲ‌ခေါ်လာခဲ့၏။

“စိတ် စိတ်ကြွဆေး!!!”

‌မျက်လုံးလေးပြူးပြီး ရေရွတ်လိုက်မိကာ အခန်းထဲ
ရောက်တော့ ကုတင်ကြီးပေါ် ပင့်တင်ခံလိုက်ရရင်း
စားတော့မည့်သူ့မျက်နှာကို အနီးကပ်မြင်လိုက်ရကာ
လက်အုပ်လေးချီထားမိသည်။

“လုယာ လုယာမသိလို့ပါ
တောင်းပန်ပါတယ်”

“တစ်ခြားလူနဲ့ အတူနေစေချင်တယ်မလား
ဟမ်!! မင်း ဖူးဖူးနဲ့ ပေါင်းကြံတာမလား
ကိုယ်က မင်းပူစီကိုပဲတစ်သက်လုံး
လုပ်မှာ ဆေးမိမိ အရက်မူးမူး”

“ဟင့်အင်း!!”

ခါးအောက်ပိုင်းက တပတ်ကိုဆွဲချွတ်ရင်း ပယင်းရောင်
ဂါဝန်အောက်ထဲသူ့လက်တွေတိုးဝင်လိုက်သည်။

“ဒယ်ဒီ ဒယ်ဒီ လုယာ
လုယာနောက်မလုပ်တော့ပါဘူး”

“ကိုယ်ကနောက်ရော အခုရောလုပ်မှာ!!”

“ဟင့်!!!”

??????