Daddy လူဆိုး - အပိုင်း 13
ဝရိန်ဆော်တဲ့အသံဆူးဆူးတွေကြောင့် လုယာ နားငြီးလာ
သလိုခံစားရရင်းနားလေးကိုပိတ်ပြစ်လိုက်၏။
သင်တန်းခြံတံခါးပျက်သွားလို့ ပြန်ပြင်နေရာ အခန်းထဲ
တစ်နေ့လုံးနားငြီးတော့မလား…
သံဗန်းတံခါးကြီးက အကြီးကြီးကို ဟိုနေ့ကအထိလည်း
အကောင်းပါ။အသစ်များပြန်လုပ်နေသည်လား
လုယာ မျက်လုံးလေးဝိုင်းပြီး ဟိုတွေ
ဒီတွေးလေးလုပ်နေတုန်း အခုမှရောက်လာတဲ့
ဖြူစင်က ကွန်ပျူတာစာအုပ်နဲ့ဘောလ်ပင်ပါ
ဖိုင်ကိုရင်ဝယ်ပိုက်ထားရင်းက စာရေးခုံပေါ်တင်ပြီး
ထိုင်ခုံကို သူမအနားထိုးကပ်လိုက်သည်။
“လုယာ”
“ဟင် အမ် ဟမ်ဖြူစင်”
“နင်သိပြီးပြီလား နိုင်ငံခြားကဖြစ်ရပ်တစ်ခုလေ”
စူးနေတဲ့ အသံတွေကြားထဲက မျက်နှာလေးရှုံ့နေပြီး
မေးလေးငေါ့ကာ ငေါ့ကာဖြင့် နှုတ်ခမ်းလေးလည်း
ပွင့်ဟနေသည်။
“ဘာကြီးလည်းဟင်”
“ဆယ်ကျော်အရွယ်
ကောင်လေးတစ်ယောက်ဟာ
သူ့ကိုကျောင်းမှာအနိုင်ဝိုင်းကျင့်ကြတဲ့
ကျောင်းသားရှစ်ယောက်ကို
သေနတ်နဲ့ပြစ်သတ်လိုက်တာ
ကာကွယ်ပေးတဲ့ဆရာကိုပါသတ်လိုက်တာတဲ့”
“ဟင် သတ်တယ်”
“အေးဟ ငါကတော့ ကောင်လေးဘက်က”
သတ်တဲ့လူဘက်ကလို့ အပြတ်သတ်ဆုံး မျက်နှာထားတဲ့
ပြောနေတဲ့ ဖြူစင်ကို လုယာ နားမလည်နိုင်တဲအကြည့်
လေးနဲ့ပြန်ကြည့်တော့
“ဟုတ်တယ်လေ အနိုင်ဝိုင်းကျင့်တာကိုး
ခံပေါ့ သေပါစေ”
မျက်စောင်းလေးတစ်ချက်ရွယ်ပြီး ပြောနေ၏။
“ဘယ်လိုသိတာ”
သူမသိချင်လာတော့ မျက်ဝန်းလေးပင့်ကြည့်၍
မေးလိုက်ရာ ဖြူစင်က ခေါင်းလေးလည်း
ဆက်ရင်း
“အခုအွန်လိုင်းမှာ အဲ့လိုသတင်းတွေမွှေးနေတာပဲ
နင်မသိဘူးလား တော်တော်များများသိနေကြတာ
ငါတောင်အဲ့ဗီဒီယိုကို ဆေ့ထားသေးတယ်”
ဖြူစင်ပြောနေတာတွေ လုယာ မထိတွေ့ရတာ
အနည်းငယ်မျှကြာနေပြီမို့ ဘာမှဆက်မပြောတော့ပဲ
ခေါင်းလေးငုံ့သွား၏။
တိတ်ဆိတ်သွားတယ်ခံစားရပြီးမှ ဝရိန်အသံကြီး
စူးခနဲပြန်ပေါ်လာပြန်လေသည်။
“ငါ့ကို နင့်အကောင့်ပေးလေ
ငါတို့သင်တန်းပြီးရင် အဆက်သွယ်
လုပ်လို့ရတာပေါ့”
တစ်ရင်းတစ်နှီးကြီး ပြောနေတော့ လုယာ
အားနာမိသည်။သူက လုယာကို ဖုန်းအနားတောင်
အကပ်မခံတဲ့လူ အဲ့လိုလူက ဘယ်လိုနည်းနဲ့
ဖုန်းပေးကိုင်မှာတဲ့လည်း…
လုယာ သူမရဲ့အတိတ်အကြောင်းတွေ
ဘယ်သူ့ကိုမှ မသိစေချင်၍
“အွန်း အဲ့တာဆို ဖြူစင့်အကောင့်ပြောပြ
လုယာအပ်လိုက်မယ်”
“အွန်း ဖြူစင်ပဲနာမည်က
ပရိုဖိုင်က ဖြူစင့်ပုံပဲ ရှာရမခက်ပါဘူး”
“အွန်းပါ”
ဝမ်းနည်းသံလေးနဲ့ပဲ လုယာ ခေါင်းငုံ့သွား၏။
ဖြူစင်မရိပ်မိသွားအောင်လည်း ငြိမ်သက်မသွားဘဲ
စကားလမ်းကြောင်းလွှဲလိုက်သည်။
□■■■■■□?□■■■■■□
ခင်ခင်က ထမင်းချက်နေသည်။ပေါင်းအိုးဖုံးကို
ဖွင့်ပြီး ဂရုတစ်စိုက်ဇွန်းနဲ့မွှေနေသည်။
ပြီးတော့ အဖုံးလေးပြန်ပိတ်၏။
“ခင်ခင်”
“ဟင် အော် မမလေး”
လက်ထဲက မုန့်ထုတ်လေးကိုင်ထားပြီး ခင်ခင့်ကို
လှမ်းပေးရင်းမှ အထဲကိုလျှောက်လာနေရင်း
“အွန့် ခင်ခင်နဲ့ခင်ခင့်ကိုကိုအတွက်”
“ဟင်!”
ဒေါ်လေးဒေဝီက နှစ်ညအိပ်ခရီး မနက်ကထွက်သွားလို့
နှစ်ယောက်စာပဲဝယ်လာခဲ့ရသည်။
ခင်ခင် မယူသေးတော့ လက်ထဲအတင်းထည့်ပြီး
တံခါးအပြင်သို့တစ်ချက်လှမ်းကြည့်ကာ
ခပ်တိုးတိုးလေးမေးလိုက်သည်။
“ဒယ်ဒီရောဟင်”
သူမ သူ့ကားပေါ်ကဆင်းပြီးတယ်ဆို ခင်ခင့်ဆီ
အရင်ဝင်လာခဲ့တာကို အတူတူလာကြပါလျက်
ပြန်မေးမိတဲ့ ကိုယ့်ကိုကိုယ်လည်းရယ်မိသည်။
“အဟင်း မှားတာ မှားတာ
အထဲဝင်လာပြီလားမေးတာ ဟင်းဟင်း”
“အော် ဒီနေ့ဒယ်ဒီပါစောတာလား”
“ဟုတ်တယ် သင်တန်းခြံဝန်းတံခါးကြီး
ပြင်နေတာက တော်တော်နားငြီးတာ
အဲ့တာ ဆရာလည်းစာသေချာသင်လို့်ရဘူးလေဟီး”
အချိန်စောစောပြန်လာရလို့ ပျော်နေတဲ့ သူမလေးကို
ခင်ခင်ကပါလိုက်ပြုံး၍
“မမလေး မမဖူးဖူးအနိုင်ကျင့်သေးလား”
“ဟင်!”
လျက်တပြက်မေးခွန်းအောက် မလိမ်တတ်တဲ့ လုယာ
အငိုက်မိသွားရတာကြောင့် အပြုံးလေးတွေ
ကြောက်လန့်တုန်ရင်ချင်းဆီသို့…
သတိကပ်လိုက်မိကာမှ မျက်လုံးလေးပြူးပြီး
ခေါင်းလေးကိုအတင်းခါရမ်းပြစ်သည်။
“ဟင့်အင်း မဟုတ်တာတွေ
မမဖူးက ဒီလောက်ရုပ်လေးကချစ်စရာကောင်းတာကို”
“အင်းပါ ဟို မနေ့က မမလေးလည်ပင်းမှာ
လက်သည်းရာမြင်မိတယ်
မျက်နှာလေးလည်းမကောင်းဘူး
အဲ့ညပဲ မမဖူးဖူးရောက်လာတာထင်တယ်”
မျက်ဝန်းလေးဖြာခနဲဝိုင်းတက်ကာ မျက်ဝန်းထောင့်ကပ်
လိုက်ပြီးနှုတ်ခမ်းလေးဖိစေ့မိ၏။ခေါင်းလေးခါးခါးသီးသီးခါရမ်းပါလျက်
“ခင်ခင်အတွေးလွန်နေပြန်ပါပြီ
မတွေးနဲ့တော့နော် လုယာအဆင်ပြေပါတယ်”
အသက်မပါစွာ ပြုံးနေလျက် မျက်တောင်လေးပုပ်ခါပြီး
သူမဝယ်လာတဲ့မုန့်ထုတ်လေးကိုကြည့်ကာ
“စားတော့နော် ညဆိုမကောင်းဘဲနေမယ်”
ထိုအပြောကြောင့် ခင်ခင် အာရုံတွေ မုန့်လိပ်ပြာဆီ
ရောက်သွားပြီးကာမှ အတွေးများလဲပြောင်းလဲ
သွားမိပြီး
“အွန်း အခုစားမယ်”
“ဟုတ် ဟို ခင်ခင့်ကိုလုယာဝိုင်းကူမယ်
ခင်ခင်တစ်ယောက်ထဲဆိုတော့ပိုပင်ပန်းမှာပေါ့”
“ဟင့်အင်းနေပါစေမမလေးရယ်
သခင်သိလို့အလုပ်ပြုတ်နေပါဦးမယ်”
“အို လုယာလည်း ခင်ခင်တို့ချက်တဲ့
ထမင်းတွေစားနေတာဟာ
ဘာဖြစ်လို့လည်းလုပ်ပေးတော့
အလကားစားနေရတာကြီး
မကြိုက်ပါဘူး”
“ဒါပေမဲ့”
ထပ်ငြင်းဖို့ ခင်ခင်ပြင်ဆင်နေမှာမို့ ခင်ခင့်ပါးလေးကို
မနာအောင်ဆွဲကာ နှာခေါင်းလေးရှုံ့ပြရင်း
ဂေါ်ဖီပန်းကိုကိုင်လိုက်သည်။
ချစ်စရာကောင်းအောင် တစ်ဇွတ်ထိုးဆန်ပြနေတဲ့
မမလေးကိုလည်း ခင်ခင်ဘာမှမပြောနိုင်တော့ပါ။
□■■■■■□?□■■■■■□
သခင် ခေါ်တယ်ဆိုလို့ အလင်္ကာ အလောတကြီး
ဝင်လာတော့ ခြံထဲမှာထိုင်နေတဲ့ သခင့်ကြောင့်
အနားရောက်သွားသည်။
“ပြောပါဦး မင်းဘာတွေအလေလိုက်နေတယ်ဆိုတာ”
“သခင်ကလည်း ခင်ခင်ချွန်တာမလား
ကျွန်တော် အလေမလိုက်ပါဘူး”
“ထိုင်”
သူ့ဘေးမှာ ထိုင်ခိုင်းပေမဲ့ မထိုင်ရဲတာကြောင့်
ထိုအတိုင်းရပ်နေရင်းပဲ
“ဟုတ် ကျွန်တော့်ကို
အလုပ်ပေးမလို့ဆို”
“အင်း ငါမင်းကို အလုပ်လည်းပေးမယ်
ကတိလည်းတောင်းမယ်”
“ဗျာ”
ကတိတောင်းမယ်ဆိုတော့ အလင်္ကာ
ကြောင်ပါ ကြောင်သွားရ၏။
မျက်လုံးကြီးပြူးပြီး သူ့ကိုကြောင်ကြည့်နေတဲ့
အလင်္ကာ။
သခင် မေးဆက်ပြရင်းမှ
“အလုပ်က မင်းငါ့ရုံးမှာဝင်ရမယ်”
“ဟမ်!”
ရုံးမှာဆို သခင်နဲ့အမြဲအနေနီးနေတာက
အလင်္ကာအတွက် ငရဲပြတင်းဝရောက်နေသလို
“ပန်းရံလုပ်မလား”
“ဗျာ သခင်မနောက်ပါနဲ့”
“အေး မနောက်ဘူး ငါရုံးမှာမဝင်ရင်
ပန်းရံလုပ်ရမယ် ရှစ်လွှာဆောက်နေတဲ့
ငါ့သူငယ်ချင်းဆီ မင်းတစ်ယောက်ထဲ
သွားလုပ်မယ်”
“ဟာ”
“အေး မလုပ်ချင်ရင်
ငါ့ရုံးမှာဝင်ရမယ်”
မဝင်ဘူးဆိုတဲ့ အကြောင်းပြချက်မျိုးပေးလို့ရမှာ
မဟုတ်သလို သခင်သာ ပန်းရံတစ်ကယ်လုပ်စေချင်ရင်
ရွေးချယ်ခွင့်လည်းမပေးတတ်တဲ့လူစားမျိုးပါ။
“ဟုတ် သခင်
ကျွန်တော်ဝင်ပါ့မယ်”
“အင်း ကတိက
ကြေးလုယာနဲ့ ခပ်ကင်းကင်းနေပေးဖို့
မင်းငါ့မိန်းကို မပစ်မှားဘူးမလား”
“ဗျာ”
“လူငယ်စိတ်ဆိုတာ မှားတတ်တာဘဲ
ငါနားလည်တယ် အဲ့တာကြောင့်
မလွန်ခင်ကြိုပြောထားတာ
မင်းဆီက ငါ့မိန်းမလုယာကို
မချစ်ပါဘူးဆိုတဲ့ကတိလိုချင်တယ်”
“ဟုတ် ကျွန်တော်သခင်မလေးကို
မပစ်မှားပါဘူးဗျ ကတိပေးပါတယ်”
“အင်း ရပြီ မနက်အတွက်
ပြင်ဆင်ထားလိုက် ငါမန်နေဂျာကို
ဖုန်းဆက်ပြောပေးထားမယ်”
“ဟုတ် သခင်”
“အင်း ရပြီ မင်းလုပ်စရာရှိတာ
သွားလုပ်တော့”
အလင်္ကာ လှည့်ထွက်လာခဲ့တော့ ဝဲဘတ်ရင်အုံက
တစ်စစ်စစ်မြည်လာသည်။အောင့်လဲ အောင့်လာသလို
နာကျင်မှုကလည်း တစ်မြေ့မြေ့ဖြင့်…
မချစ်ပါဘူး သူမချစ်ပဲမနေနိုင်ပါဘူးလို့
ရဲရဲဝန်မခံရဲတာမဟုတ်ပါဘူး သူ မကျူးလွန်သင့်တဲ့
အမှားကို သေချာသိနေလို့ဖြစ်သည်။
သခင်ကတိမတောင်းရင်တောင် သူမလေးကို
သူဖွင့်ဟဝန်ခံဖို့သတ္တိတွေမမွေးထားပေ။
□■■■■■□?□■■■■■□
“ဘေဘီ”
“ဟင် ဟမ်”
အပ်ကွဲနေတဲ့ အသံနက်နက်ကြီးနဲ့ နားထဲ
တိုးရှစွာဝင်လာ၍ ကုတင်ပေါ်အတွေးလွန် ထိုင်နေမိတဲ့
လုယာလေး လှုပ်လှုပ်ရှားရှားလေးဖြစ်သွားသည်။
လုယာ သူပါဝင်ထိုင်လာ၍ အလန့်တစ်ခြား
ထထွက်တော့ သူ့လက်ကြီးတွေ ဗိုက်သေးသေးလေးပေါ်
သန်မာစွာဖက်ပြစ်ပြီးဆွဲချလိုက်တာ သူ့ပေါင်တွေဆီ
ကြက်သီးတွေလည်းဖြန်းခနဲဖြစ်သွားရကာ
မျက်ဝန်းလေးတွေပြူးဝိုင်းသွားပြီး လက်တွေက
သူ့ပေါက်ပေါ်ထောက်လိုက်မိတာကြောင့်
ပြန်ဖယ်လိုက်သည်။
ဆံနွယ်တွေတင်ယှက်နေတဲ့ ဂုတ်နားလေးကိုနမ်းပြီး
သူမပခုံးပေါ် သူ့မေးတင်လာ၏။နားရွက်ထိပ်လေးကို
လျှာနဲ့ရက်လိုက်တော့ တစ်ဆက်ဆက်တုန်လှုပ်သွားရင်း
ကြက်သီး သီးတွေဖွာခနဲ…
“လုယာ လုယာအိပ်ချင်လို့ပါဒယ်ဒီ”
“ကိုယ်မလုပ်သေးပါဘူး
တစ်ရက်ပဲခြားသေးတယ်
ထပ်လုပ်ရင်မင်းဟာလေးကွဲကုန်မှာဖြင့်
ကိုယ်ငတ်ရဦးမယ်”
“ရှင်ဘာတွေပြောနေတာလည်း”
“နာမည်ပြောင်းရဲပြီလား”
လန့်သွားလို့ တွန်းလည်းတွန်းရုန်းလည်းရုန်းရင်း
ပြောလိုက်မိတဲ့နာမ်စား ဘယ်လိုထွက်သွားသည်
ပြန်စဉ်းစားမိမှအဖြေပေါ်လို့ ပိုပြီးတုန်ရင်လာသည်။
“လွှတ် လွှတ် လုယာ ပြောမိသွားတာ”
ဖင်လေးသူ့ပေါင်ပေါ်ကခြွနေတာကြောင့်
ခါးလေးကိုလည်းညှစ်ထားပြီး လက်တစ်ဖက်က
ဗိုက်ကိုပိုက်ဖက်လို့ထားသည်။
“မင်းလှုပ်နေမှ ကိုယ်ထောင်လာမှာ
အဲ့ကြရင် ဒယ်ဒီကြမ်းတယ်မအော်နဲ့
ထပ်လှုပ်နေရင် ကိုယ်မထိန်းထားနိုင်တော့ဘူး”
သူ့ရဲ့ နားသယ်စနားကပ်ပြောလာသော
စကားကြီးကြောင့် လုယာကျောလေးပါ
ချမ်းလာသည်။
ချက်ချင်းမလှုပ်မယှက်ငြမ်ကျသွားတာကြောင့်
လုယာကိုသူအသဲယားမိ၏။နားရွက်ထိပ်ဖြားလေးကို
သွားချွန်နဲ့ဖိကိုက်လိုက်တော့ ထွန့်ထွန့်လူးသွားသည်။
“ကိုယ့်ကို တောင်းချင်တာရှိတယ်လို့
ပြောတယ်မလား ပြောတော့ ကိုယ်အခု
အားပြီ”
သူ အလုပ်လုပ်နေတုန်း လွှတ်ခနဲပြောလိုက်မိသည်။
ဒါကိုအခုမှ ပြန်ပြောနေတော့ တောင်းဆိုမိလိုက်လို့
အလဲလှယ်တွေလုပ်လာရင်ရောဆိုတဲ့ သူမအတွေးနဲ့
သူမဘာသာစိုးရိမ်ရင်းအတွေးလွန်လာခဲ့သည်။
“ပြောတော့လေ ဘာလိုချင်လို့လည်း”
လည်တိုင်ကိုရွှတ်ခနဲ နမ်းပြီးထပ်မေးပြန်သည်။
လက်သီးလေးတင်းခံဆုပ်ထားပြီးပဲ ကြိတ်မှိတ်နေခဲ့
ရ၏။လုယာနှုတ်ခမ်းလေးပြတ်ထွက်မတတ်
ဖိကိုက်ထားသေးသည်။
“ကိုယ်အားလုံးဖြည့်ဆည်းပေးမှာဖြစ်လို့
ပြော”
“လု လုယာ မ မရှိတော့ပါဘူး ဟုတ်”
“မပြောရင် ကိုယ်မထိန်းတော့ဘူး”
“ဖုန်း ဖုန်းလိုချင်လို့ လုယာဖုန်းလိုချင်တာ
ဖြူစင်က အကောင့်အပ်ဖို့လည်းပြောတယ်
နောက်ပြီး နောက်ပြီသင်တန်းပြီးရင်လည်း
စကားပြောလို့ရတယ်တဲ့”
“အော်”
သူ ခနတိတ်သွားပြီးမှ ခပ်ဟဟအပြုံးတစ်ချက်နဲ့
လည်တိုင်လေးကို သူထပ်အနမ်းခြွေပြစ်ပြီး
ဗိုက်သားလေးတွေအားပွတ်သပ်ကာ
“လိုချင်တယ်ပေါ့”
ကြက်သီးလေးတွေကို သူ့အသံတွေက တမင်ပေးနေ
သည်နဲ့ လုယာတုန်ရင်လာသလို အသံတွေတောင်
မထွက်ရဲ။
မရဲတရဲလေးသာ ခေါင်းလေးငြိမ့်ရင်း
“ဟုတ်”
ခပ်တိုးတိုးလေးပြောသည်။သူမပေါင်သားလေးတွေကို
သူ့လက်ဝါးကြီးနဲ့ခပ်ကြမ်းကြမ်းပွတ်သပ်၍
တစ်ကိုင်စာသာသာပေါင်သားလေးအားဖျစ်ညှစ်ပြီး
“အင်း ကိုယ်ဝယ်ပေးမယ်
ဘာသံညာသံတွေ မကြားရစေနဲ့
ဖုန်းရိုက်ခွဲပြီးမင်းကိုသော့ခတ်ထားပြစ်မယ်”
“ဟုတ် ဟုတ် ဖြူစင်နဲ့ပဲ
စကားပြောမှာပါဒယ်ဒီ”
“အင်း ကိုယ့်ဘက်လှည့်”
သူမ သူ့အမိန့်ကြောင့် လည်ပင်းလေးလိမ်ကာ
လှည့်လာသည်။လည်တိုင်လေးကိုဖွဖွလေး
ညှစ်သလိုကိုင်ကာ ဖူးပွင့်နေတဲ့နှုတ်ခမ်းသားလေးကို
ဖိစုပ်နမ်းပြစ်နေတော့ လုယာ သူ့အင်္ကျီစကို
ဆုပ်ကိုင်ထားမိသည်။
အနမ်းတွေ တစ်ဖြေးဖြေးကြမ်းတန်းလာရင်းမှ
မျက်ရည်စလေးတွေပေါက်ကျလာ၍ သူ့နှုတ်ခမ်းပေါ်
ခံစားမိလိုက်တာကြောင့် နှုတ်ခမ်းတွေခွာပြစ်လိုက်သည်။
“ကိုယ်နမ်းရင် မငိုနဲ့
ဒေါသထွက်ရင် ပိုဆိုးကုန်မယ်”
“ဟုတ်”
“နမ်း ကိုယ့်ကို”
“ဟင်”
သူ့မျက်နှာကို အနီးကပ်မြင်နေရ၍ ရင်တွေတုန်လွန်းလို့
အသက်ပင်ရဲရဲမရှူရဲ။မျက်နှာကြီးတည်ပြီး မျက်ဝန်းနက်တွေ ခပ်စူးစူးကြည့်နေကာ နမ်းဖို့ ပြောနေတော့
လုယာ မလွန်ဆန်ရဲ၍ မျက်လုံးလေးမှိတ်ကာ
ရှေ့သို့တိုးကပ်တော့ နှုတ်ခမ်းကိုမဟုတ်ပဲ ခပ်နွေးနွေး
အရာကိုထိမိသွားရာ အလန့်တစ်ခြားမျက်လုံးလေး
ဖွင့်လိုက်တော့ သူ့လျှာကြီးဖြစ်နေသည်။
လုယာ စိတ်တွေထဲတစ်မျိုးကြီးဖြစ်လာကာ
ငိုလည်းငိုချင်သည်။
“လျှာထုတ်ပေး”
“ဟင်!”
“ထုတ်”
လေသံတိုးတိုးက ဩရှစွာမို့ လုယာ လျှာလေးထုတ်လိုက်တော့ မေးရိုးရိုးကျကျ နှုတ်ခမ်းမွှေးယေးယေးနဲ့
မျက်နှာကြီး ရှေ့သို့တိုးကျကာ သူ့အတွက် အသင့်ဖြစ်
နေတဲ့ လျှာလေးကို နှုတ်ခမ်းတွေနဲ့စုပ်ပြစ်လိုက်ရင်း
သူ့လျှာနဲ့ရစ်ပတ်ကာ အကြမ်းတမ်းဆုံးသော
အနမ်းတွေပေးနေခဲ့သည်။
လုယာ သူ့အင်္ကျီစကိုသာ ခပ်ဖိဖိဆုပ်ကိုင်ထားမိပြီး
မငိုမိအောင်ထိန်းထားလေတော့သည်။
ဒါက သူဖုန်းဝယ်ပေးမဲ့ တန်ကြေးလား…
□■■■■■□?□■■■■■□
YOU MAY ALSO LIKE
