Daddy လူဆိုး - အပိုင်း 6

သူဂရုစိုက်ပေမဲ့ သူမကကြောက်နေသည်။
ဆန်ပြုတ်သောက်ပြီး အိပ်တော့မယ်ပြင်ပြီးမှ
သူမအိပ်သေးဘဲအလုပ်စားပွဲနား အလုပ်လုပ်နေမှန်း
သတိထားမိသွားရာ အိပ်စက်ဖို့မဝန်မရဲဖြစ်လာသည်။

မနက်ကျရင် သူခရီးသွားစရာရှိသေးသည်ဆို၍
စေ‌ာစောက ကြက်သီးထစဖွယ်အပြောကြီးတွေ
ပြန်လည်တွေးမိလာတိုင်း လှိုက်ဖိုလာသည်။

“မအိပ်သေးနဲ့ဦးနော် ကိုယ်အလုပ်ပြီးတော့မယ်”

ကြက်သီးတွေဖြားခနဲထလာအောင်
လှည့်၍ ပြောနေတဲ့ ထိုလူကြောင့်
လုယာရင်တွေတုန်ရင်လာရပြန်သည်။

စိတ်တွေထဲအထိ ချမ်းစိမ့်စိမ့်ကြီး
ဖြစ်လာရပြီး အသွေးအသားတွေ
ပူလောင်လာ၏။မျက်ဝန်းဖြားလေးများနဲ့
သူ့ကိုမဝန်မရဲသာ လှမ်းကြည့်ပြီး
မရိုးမရွသောခံစားချက်ကြီးက
လူကိုနေရခက်ခက်နှင့်။
လုယာ တစ်ကိုယ်လုံးတုန်လာသည်။

ကွန်ပျူတာ ပိတ်ပြစ်လိုက်တဲ့ သူ့ကြောင့်
လည်တိုင်လေးခြောက်ကပ်လာသည်။
ဗီရိုအံဆွယ်ဆီလျှောက်သွားပြီးချောဆီဘူးကို
ယူကာ သူပြန်လှည့်လာသည်။
တင်းမာနေတဲ့ မျက်နှာက မျက်ဝန်းနက်နက်တွေ
မှေးထားပြီး ညှို့ငင်နေသော နှုတ်ခမ်းညိုညိုတွေအထိသာ
ကြည့်ရဲပြီး စောင်ထဲက လုယာခန္ဓာကိုယ်လေး
နေထိထားတဲ့အတိုင်းပူလောင်ကာ
တုန်ရင်နေတော့၏။

ကုတင်ပေါ်သူတက်လာတဲ့အထိ
မျက်ဝန်းလေးဝိုင်းလျက် ငေးငေးငူးငူးလေးမှ
စောင်လေးဆွဲဖယ်လိုက်တော့ တောင့်တောင့်ကြီး
ဖြစ်သွားရကာ ကတုန်ကရင်လေးနဲ့ဘဲ
ပြောလိုက်သည်။

“ဟင့်အင်းဒယ်ဒီ လုယာကြောက်လို့ပါ”

မျက်လုံးလေးဝိုင်းကာ မျက်နှာပေါ်လေးနဲ့
သူ့ကိုကြည့်ရင်းတောင်းပန်သိုလျှို
ပြောနေသော သူမကို သူနှုတ်ခမ်းလှုပ်ရုံပြုံးကြည့်ကာ
အပေါ်ကခွမိုးဖို့ပြင်လိုက်သည်။

လက်လေးဆန့်ဆန့်ကာဖြင့်
ခွမိုးလာတဲ့ သူ့ရင်ဘက်ကိုတွန်းမလိုပြင်ရင်း
လူကလှဲချခံလိုက်ရတော့ ကြောက်တဲ့စိတ်တွေ
စိုးမိုးကုန်ကာ နှဖူးကချွေးလေးများစို့လာ၏။

“ဟင့်အင်း လုယာ လုယာမကြိုက်ဘူး”

အကြောစိမ်းစိမ်းကြီးတွေထောင်ကားနေတဲ့
သူ့လက်ကြီး သူမပခုံးထပ်က
လက်တစ်လုံးကြိုးကိုဆွဲဖြုတ်လာ၍
တွန့်တက်တုန်ရင်သွားရရင်း
ကြောက်သည့်စိတ်ကိုဖော်ကျူးလာသော
မျက်ရည်ကြည်တွေတစ်ပေါက်ချင်း
စီးကျလာလေသည်။

ပခုံးသားဝင်းဝင်းအိအိလေးတွေအောက်က
ညှပ်ရိုးပြေပြေရဲရဲလေးတွေဟာ သူ့ကို
ကြိုဆိုနေသည်။
ဒီကလေးမလေးဆိုတာ သူမြင်နေတွေ့နေကြရတဲ့
ဖြူဖြူနုနုနဲ့ အမြဲဆွဲဆောင်နိုင်လွန်းသည်။
သူ ပိုင်ဆိုင်ချင်လွန်းလို့ သူမဖခင်အား
ဒီလိုအကွက်ကျကျစီစဉ်ခဲ့တာ ရက်ပိုင်းသာသာမဟုတ်။

ခေါင်းငြိမ့်လိုက်ရင်း မျက်လုံးလေးဝိုင်းစက်
သွားတဲ့ မိန်းကလေးကို သူတစ်ချက်ကြည့်ပြီး
နှုတ်ခမ်းလှုပ်ရုံပြုံးကာ

“ကိုယ် မနက်ခရီးထွက်ရမယ်
သုံးရက်ကြာမယ်လေ
အဲ့တာဆိုရင် ကိုယ် ငါးရက်ကျော်
ငတ်ပြီဆိုတာမင်းသိလား”

မျက်ဝန်းလေးဝိုင်းကာ သူ့ကို
နားမလည်နိုင်သော အကြည့်လေးတို့နဲ့
တုန်တုန်ရင်ရင် လက်ကလေးများက
သူ့ရင်ဘတ်ဆီ ကာရံဖို့ မရဲတရဲလေး
လှမ်းနေတော့ ထိုလက်လေးတွေကို
ဆုပ်ကိုင်ပြစ်လိုက်ကာ
အိပ်ရာထဲနင့်နေအောင် ဖိကပ်ပြစ်လိုက်ပြီး
နှုတ်ခမ်းလုံးလုံးလေးကို ရွှတ်ခနဲဖိနမ်းပြစ်လိုက်ကာ
နှာတံလုံးလုံးလေးကို သူ့နှာခေါင်းနဲ့
ပွတ်တိုက်ရင်းနှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကို
ဖွဖွလေးထပ်ဖိနမ်း၏။
ရင်ညွှန့်လေးတွေပေါ်တဲ့အထိ
လက်တစ်လုံးကြိုးလေးအား
သူအသာဆွဲချ၍ ရင်အုံညွန့်ညွန့်ဖွေးဖွေးလေးကို
သူ့နှုတ်ခမ်းတွေက ကျီစယ်ပြစ်လိုက်သည်။

ကြမ်းရှရှအနမ်းတွေ ခန္ဓာကိုယ်လေးထပ်
ကျလာတိုင်း ကော့တက်လာတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်လေးအား
ခါးလေကလေးဖိညှစ်ကိုင်၍ ထိန်းထားသည်။

“ဟင့်အင်းဒယ်ဒီ မ မလုပ်ပါနဲ့”

ရင်အုံလေးတွေ‌ဆီ သူ့လက်‌ကြောစိမ်းစိမ်းတွေနဲ့
အသာပွတ်သပ်ကာ ခါးကိုကိုင်ထားသော
သူ့လက်တစ်ဖက်က ဂါဝန်‌လေးအောက်က
နူးညံ့တဲ့ သူမပေါင်းသားလေးတွေကို
ဖျစ်ညှစ်လိုက်ပွတ်သပ်လိုက်လုပ်သည်။

ကြက်သီးတွေကြောင့် နားထဲအခိုးငွေ့လေးတွေပါ
တစ်ဝူးဝူးတိုးထွက်ကုန်ပါလျက်
လူလည်းတောင့်တောင့်ကော့ကော့ကလေးသာ

“ကိုယ်အဲ့လောက်အကြာကြီး
အငတ်မနေနိုင်ဘူး”

“အင့် မလုပ်ပါနဲ့ လုယာ
လုယာကြောက်တယ်ဒယ်ဒီ”

“ကိုယ်က ညှင်သာပေးမယ်ဆိုရင်တောင်လား”

သူ့လုပ်ရပ်တွေ ဘယ်တုန်းက
ညှင်သာဖူးလို့လည်း…

“ကိုယ် မင်းကိုတစ်ခါဘဲလုပ်ရသေးတာ
တော်တော်လန့်နေတာလား”

လက်တွေက အငြိမ်မနေဘဲ
အကြည့်တွေက ဖူးသွယ်သွယ်
မျက်နှာပြည့်ပြည့်လေးဆီ
ရစ်ပတ်နေသည်။

“ကိုယ်နဲ့နေရင် အဝတ်စား
ဝတ်ထားဖို့တောင် မလိုဘူးသိလား”

နားသယ်စဆီ ခပ်ကြမ်းကြမ်း
စကားလုံးတွေ တိုးလျလျပင်

“လုယာ လုယာလေ”

“အင်း မလုပ်စေချင်ရင် မလုပ်တော့ဘူး
ဒါပေမဲ့ လက်ထပ်စာချုပ်မှာ
လက်မှတ်ထိုးဖို့ ကြည်ဖြူမလား”

ကိုယ့်အသားမနာရတော့ဘူးဆို
မျက်ဝန်းလေးဝိုင်းလာတော့
သူမနှုတ်ခမ်းလေးဖိညှစ်ရင်း
မျက်ရည်လေးတွေပြည့်နေတဲ့
အတိုင်း သူ့ကိုချက်ချင်းဘဲခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်၏

သူ ခွမိုးထားရာကနေ
ကုတင်ပေါ်ကဆင်းလိုက်ကာ
စားပွဲအောက်က အံဆွယ်ကိုဆွဲဖွင့်လိုက်တော့
အနီရောင်လက်ထပ်စာချုပ်ကြီးက
ရွှေရောင်အနားသားတွေနဲ့
ဖဲဖြားလေးနဲ ထည်ထည်ဝါဝါပင်။

မျက်ဝန်းညိုလေးရှေ့က
လက်ထပ်စာချုပ်ကြီးက
ကြောက်စရာကောင်းအောင်
လှပနေသည်။

“အဆင်သင့်ဘဲဆို
လက်မှတ်ထိုးရအောင်”

ပြေကျနေတဲ့ လက်မောင်း‌နားက
လက်ကြိုးလေးကိုဆွဲယူ၍ ပခုံးလေးပေါ်
တင်လိုက်ပြီးပေါင်အောက်အထိ
ဂါဝန်စကို အတင်းဆွဲချနေတာ
သူမမြင်ဖူးထားတာတွေကျလို့…

ဟင်းခနဲပြုံး၍ အမည်းရောင်ဖောင်တိန်ကိုပါ
သူထပ်ငုံ့ယူပြီး သူမရှေ့မှာဘဲ
လက်မှတ်ထိုးလိုက်ကာ ကမ်းပေးလိုက်သည်။
ဖူးဖူးသွယ်သွယ်လက်ချောင်းလေးများ
ကတုန်ကရင်ဖြစ်နေရာက သတို့သမီးနေရာ
ဘောင်ကွက်လေးထဲမှာ လက်မှတ်မထိုးချင်

“လက်ထပ်စာချုပ်မှာ လက်မှတ်မထိုးချင်ရင်
မင်းကို ကိုယ်တစ်ခြားဟာထိုးထည့်မှာနော်”

“လုယာဘာပြောရသေးလို့လည်း”

အသံလေးထိန်းကာ မျက်ဝန်းဖျားလေးနဲ့
ချစ်စရာကောင်းအောင်ပြောနေ၍
သူရယ်ချင်စိတ်တွေတစ်ဖွားဖွား
ဤမျှချစ်စရာကောင်းတဲ့ထိုမိန်းကလေးကို
သူ့ရင်ခွင်ထဲါရောက်ဆွဲသွင်းနိုင်ခဲ့ပြီ။

တုန်ချင်နေတဲ့လက်ကိုထိန်းချုပ်လိုက်ကာ
ခုန်ဆင်းလာတဲ့ မျက်ရည်စက
လုယာဆိုတဲ့ သူမလက်မှတ်ဘေးပေါက်ခနဲပင်။

ကျေနပ်စွာ ပြုံးပြီး လက်ထပ်စာချုပ်ကို
ဆွဲယူ၍ ‌သူအခန်းပြင်ထွက်သွားတော့
ဒူးပိုက်လေးထိုင်ကာ လုယာအသံတိတ်
ငိုရှိုက်နေရင်း ဒူးလေးပေါ်မေးလေးတင်လိုက်သည်။
သူမဘဝက အချုပ်နှောင်လက်ထဲက
ရုန်းထွက်ဖို့ မဖြစ်နိုင်တော့တဲ့အတိုင်း
တစ်ဖြေးဖြေးအမှောင်ရိပ်တွေဝါးမြိုလို့
လာလေပြီ။

?????

နယ်စပ်မှာ သူ့အလုပ်တွေ ရှေ့မဆက်နိုင်တော့တဲ့
ကိစ္စ တပည့်ဖြစ်သူပြောလာ၍ အကြောင်းမထူးသေးတော့
သူကိုယ်တိုင်ထွက်ရမည်ဖြစ်သည်။
အရာအားလုံးသာ မဆိုင်းငံ့နေရင် သူ သူမလေးအနားက
တစ်ဖွားမှမခွာချင်။

“ဒေါ်ဒေဝီနဲ့ခင်ခင်
ကျွန်တော်အများကြီး မမှာတော့ဘူး
ကျွန်တော့်မိန်းမကို ခြံ‌တံခါး‌နားတောင်
မရောက်စေချင်ဘူး”

Black ဆိုတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံး
မဲနေတဲ့ သူ့ခါးတစ်ဝက်လောက်
ခွေးကြီးရှိနေတာ လုယာ ဘယ်လို
သွားနိုင်မည်လည်း…

သူမ ခေါင်းလေးငုံ့ပြီး လက်ထဲက
ကာတွန်းစာအုပ်လေးကိုသာရင်ဝယ်ပိုက်ထားမိ၏။
လေတစ်ချက်တိုးဝှေ့လာတာကြောင့်
သူ့အပေါ်အင်္ကျီအနည်းငယ်လှုပ်သွားချိန်
ခါးကြားထဲမြင်လိုက်ရတဲ့ သေနတ်ကြီးကြောင့်
ရင်ထဲထိတ်ခနဲဖြစ်သွားကာ မျက်လုံးလေးလည်း
သိသိသာသာလေးပြူးကျယ်သွားရ၏။
သူ့အကြည့်တွေ စူးရှနေတာကြောင့်
မျက်နှာလေးငုံ့ပြစ်လိုက်တော့ သူက မသိမသာ
ပြုံးသည်။

“စိတ်ချမယ်ဒေါ်ဒေဝီ”

သူ အတန်တန်မှာသည်။
ဒါကလည်း သူမရဲ့လွတ်လပ်ခွင့်တွေကို
ထိန်းချုပ်စေတဲ့အမိန့်မို့
ဒေါသလည်းထွက်ရ၏။
ဒါပေမဲ့ ဘာတတ်နိုင်မည်လည်း
ကိုယ်က သူ့လက်ခုပ်ထဲက ရေသာသာ

ထပ်တလဲလဲမှာပြီးသည်နှင့်
ကားနားရပ်ကာ သူမလေးကိုလက်လှမ်းခေါ်တော့
လှုပ်လီလှုပ်လဲ့လေးရောက်လာသည်။

“ကိုယ်ဘာအသံမှ မကြားချင်ဘူး
ဒေါ်ဒေဝီ ဘယ်သူ့ကို ဘာအကြောင်းနဲ့မှ
အိမ်ထဲပေးမဝင်မိစေနဲ့ ကျွန်တော်သိရင်
မလွယ်ဘူး”

“ဟုတ်သခင်ကြီး”

လုယာရဲ့ ဖေဖေ့ကိုပြောမှန်းသိ၍
ခေါင်းလေးငုံ့၏။ဒေါ်ဒေဝီကတော့
ပြူတူပြာတာလေးပက်ခနဲပြန်ဖြေရှာသည်။

ခါးလေးကိုဆွဲဖက်လိုက်တော့
ရင်ခွင်ကြီးထဲအင့်ခနဲပြစ်ဝင်သွား၏။
မျက်နှာချင်းဆိုင်ကာ မေးလေးကို
ဆွဲမော့ပြစ်တော့ မျက်လွှာလေးချပြီး
မျက်တောင်လေးပုပ်ခက်ပုပ်ခက်လေး

နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးအား ဖျက်ခနဲ
ငုံ့နမ်းပြီးမှ ခေါင်းလေးကိုဖွဖွပုတ်ပြီး

“ကိုယ်ဘာသံမှ မကြားချင်ဘူး
မဟုတ်ရင် ကိုယ်မနေ့ညကလို
လွှတ်ပေးမယ်မထင်နဲ့”

“အို!”

နားသယ်စနား နှစ်ကိုယ်ကြား
လေသံနဲ့ပြောတာဆိုသောလည်း
ဘေးဘီကို သာသာလေးလှမ်းကြည့်ကာ
မကြားနိုင်မှန်းသိသော
လူကထူထူပူပူဖြစ်ရသည်။
သူကားထဲဝင်သွားတော့မှ
လူက အသက်ရှူချောင်သည်။

“သခင်မလေး အိမ်ထဲဝင်ပါရှင့်”

ခြံကျယ်ကြီးထဲက ကားရိပ်ပျောက်သွားပြီး
ခနအကြာ ဒေါ်ဒေဝီရဲ့ ရိုသေစွာ
ချုပ်နှောင်လိုသော စကားလုံးတွေဖြစ်၏။

သူမ စာအုပ်လေးကိုပိုက်ကာ
ခေါင်းလေးငုံ့၍လှည့်အထွက်
‌ခြံတံခါးဘဲလ်တီးသံအဆက်မပျက်
တီးနေခြင်းကြောင့် လုယာ အပါအဝင်
ပြိုင်တူလှည့်ကြည့်မိကြ၏။

ယောပုဆိုးအညို‌နဲ့ အဖြူရောင်လည်ဂတုံး
ဝတ်ထားသော အသားဖြူဖြူဆံပင်နက်နက်နဲ့
မြင့်မားကျစ်လစ်သည့်ကိုယ်ဟန်ဖြင့်
သူ့ကို ခပ်လှမ်းလှမ်းကလှမ်းမြင်နေရသည်။

လုယာ မျက်တောင်းလေးပုပ်ခက်ကာ
ငေးကြည့်နေသလို ဒေါ်ဒေဝီ
နှုတ်ခမ်းတွေညွန့်ကာပြုံးလျက်
ခင်ခင့်ဘက်လှည့်ရင်း

“ကြည့်ဦး ညည်းအကိုက
မပြောမဆိုနဲ့”

အကို!
လုယာ နှုတ်ခမ်းလေး‌များပြူခနဲ
ပွင့်ဟသွားရရင်း ခင်ခင့်ဘက်လှည့်တော့
တံခါးနားကြည့်ကာ မျက်မှောင်လေးကျုံ့နေပြီး

“အဲ့လိုဘဲ သခင်ကြီးနဲ့
တိုင်ထားဦးမယ်”

ခင်ခင်က နှုတ်ခမ်းလေးဆူကာ
ပြောရင်း ခြေလှမ်းတွေက
‌စိတ်ဆိုးမာန်လေးဖြင့်
အကိုဖြစ်သူဆီ ခြွလှမ်းနေတော့
ဒေါ်ဒေဝီက ခေါင်းရမ်းကာ
ပြုံး၏။ဒီအကို ဒီညီမ
နှစ်ယောက်သာရှိကြရာ
အလင်္ကာမြတ်က ခင်မြတ်နိုးကို
သိပ်ချစ်ရှာ၏။
အခုလည်း သူငယ်ချင်းမင်္ဂလာဆောင်ကို
သွားဖို့ လာခေါ်ပုံရသည်။

“ဒေါ်ဒေါ်ကြီး
ခင်ခင့်ရဲ့ အကိုအရင်းလားဟင်”

မဆိုင်ပေမဲ့ သိချင်စိတ်လေးက
များနေသည်မို့ မျက်ဝန်းဖျားလေးနဲ့ကြည့်ရင်း
လုယာမေးလိုက်၏။
ဒေဝီခေါင်းလည်းငြိမ့်ရင်း
ပါးစပ်ကနေလည်းဖြေသည်။

“ဟုတ်တယ်သခင်မလေး
သူတို့က မိဘတွေမရှိတော့ဘူးလေ
သူတို့မိဘတွေက သခင်ကြီးရဲ့
အဖိုးတွေတုန်းကအထိ ကလေးဘဝ
မိဘတွေအထိလူကြီးဘဝနဲ့
လုပ်ကျွေးပြုစုလာကြတာ
အဲ့မျက်နှာတွေထောက်ပြီး
ခင်ခင်တို့မောင်နှမကို သခင်ကြီးက
ဆက်ကြည့်ခဲ့တာဘဲ”

ဒေဝီပြေတာကို မိန်းကလေးက
မျက်ဝန်းလေးအဝိုင်းသားဖြင့်
နှုတ်ခမ်းလေးစုပြီးနားလည်သွားတဲ့ဟန်လေးနဲ့
ခေါင်းလေးတစ်ဆက်ဆက်ငြိမ့်နေ၏။
ဒေါ်ဒေဝီတောင် ထိုမိန်းကလေးကို
ကြည့်ရင်းအသဲယားမိကာ
သူမကိုသိပ်ချစ်နေရှာတဲ့ သခင်ကြီးဆိုရင်
ဘယ်လိုတောင်အသဲယားနေမလည်း
တကယ်လည်း မျက်ဝန်းဝိုင်းဝိုင်း
နှုတ်ခမ်းဖူးပြီး မျက်တောင်ဖျားလေးကော့ညွန့်ကာ
အသဲယားစရားလေး။

?????