Daddy လူဆိုး - အပိုင်း 7

“အလုပ်နားရတာပေါ့
သူငယ်ချင်းမင်္ဂလာဆောင်လေ
မသွားလို့ကောင်းမလား”

ပြောလည်းပြော ညီမဖြစ်သူ
စားပွဲ‌ပေါ်‌တင်ပေးထားတဲ့
ရေအေးလေးလေးကိုသူတစ်ကျိုက်တည်း
တစ်ဝက်ကုန်အောင်မော့သောက်
ပြစ်လိုက်သည်။
မျက်နှာချင်းဆိုင်က ဒေါ်ဒေဝီကိုတစ်ချက်ကြည့်ပြီး
ရေဝက်ကိုပြန်ချကာ အပေါ်ထပ်လှေခါးဘက်
အသာခိုး၍ကြည့်ရင်းဘဲ

“အဲ့တာဘယ်သူလေးလည်းဟင်”

“ဖွန်ကြောင်မနေနဲ့ သခင်ကြီးသတ်တာခံချင်လား
အဲ့တာသခင်ကြီးရဲ့ဇနီး”

ခင်ခင်က လက်မောင်းကိုဖျက်ခနဲရိုက်ရင်း
အကိုဖြစ်သူအနားခပ်တိုးတိုးလေး
ပြောပြတော့ ဆက်သွားတဲ့လက်မောင်းကို
ပွတ်ပြစ်ရင်းကြောင်နေသည့်ဟန်နှင့်

“ဘယ်လို”

ခင်ခင့်ကိုမျက်လုံးအပြူးသား
ကြည့်ပြီးမျက်ခုံးထူထူတွေပင့်တက်ကာ
သွားတွေပေါ်တဲ့အထိ ပါးစပ်အဟသားနဲ့
အကိုဖြစ်သူကို မျက်မှောင်လေး
ဖျစ်ညှစ်၍ နှုတ်ခမ်းလေးညွန့်ကာ
ပြန်စိုက်ကြည့်ပြီးပင်

“ကိုကိုနော် ကိုကို့အနားက
မိန်းကလေးတွေကိုဘဲပတ်လည်အောင်
တွဲပါဦး ဒါကခင်ကြီးရဲ့အပိုင်”

သခင်ကြီးအပိုင်ဆိုရင် သူမထိရဲ‌တာတော့မှန်ပေမဲ့
သူသေချာမြင်လိုက်ရတဲ့ ဆံနွယ်ရှည်လေးတွေ
လေထဲလှုပ်ရမ်းကာ မျက်ဝန်းလေးဝိုင်းစက်ပြီး
မျက်တောင်လေးတွေ‌ကော့ပျံဝန်းရံထားသည်။
နှာတံလုံးလုံးလေးနဲ့သွယ်သွယ်လေးဖြစ်တဲ့အပြင်
ပါးလေးနှစ်ဖက်ရဲပြီးအိနေမည့်ဖြစ်ချင်း။
မျက်ခုံးတန်းလေးလည်းအနေတော်ရှိပြီး
နှုတ်ခမ်းလေးဖူးပွင့်နေပါလျက်ရဲကာစိုစွတ်နေသည်။
သက်ရှိအရုပ်လေးအတိုင်း အပြစ်ကင်းစင်လှပါသော
အလှတရားများနဲ့ မိန်းကလေးရဲ့မျက်နှာလေး
ချက်ချင်းဆိုသလို သူ့ရင်ထဲစွဲထင်သွားသည်။

ခင်ခင်ရဲ့အပြောတွေ သူ့နားထဲ
ကြားတစ်ချက် မကြားတစ်ချက်
အတွေးတွေ အာရုံတွေထဲ
စိုးမိုးသွားတာ သူမရဲ့အပြုံးတစ်ပွင့်
ဟိုးအနက်ရှိုင်းဆုံးနေရာတစ်ခုဆီ
တစ်ရစ်ရစ် ရစ်ပတ်နေတော့တာ
သံစဉ်တွေတောင် တစ်ဒုတ်ဒုတ်ဖြင့်
ပါလာနေပြီး အသိစိတ်တွေမနည်းရိုက်သွင်းကာ
စူးရှတဲ့ အကြည့်တစ်ချက်ပေါ်လာတော့မှ
ခေါင်းခါရမ်းပြစ်လိုက်ပြီး လေပူတွေမှုတ်ထုတ်ကာ
သူသောက်လက်စရေတစ်ဝက်ကို
ထပ်မော့ချလိုက်သည်။

ရေတွေစီးဝင်သွားပေမဲ့
ဝမ်းဗိုက်ထဲရော ရင်ထဲပါ မီး‌စတွေ
မြိုချလိုက်ရသည့်အတိုင်း
တစ်လှိုက်လှိုက်ပူ‌လောင်‌တက်လာသည်။

“ကိုကို ထမင်းစားတော့မလား”

“နင်‌နားတော့ရင် နင်နဲ့လိုက်ခဲ့မယ်”

အလင်္ကာပြောပြီး ဇောချွေးတွေနဲ့သူ
ချက်ချင်းထရပ်လိုက်တော့
ဒေါ်ဒေဝီက လက်ဟန်အမူအရာနှင့်ပါ

“အခုမှလာတယ် ခနပြန်ထိုင်ဦး”

“ကျွန်တော်အိပ်တော့မလို့‌ဒေါ်လေး”

“အော်အေး ဟင်နေပါဦး
မင်္ဂလာဆောင်သွားမှာဆို”

“အာ ဟုတ် ဟုတ်သားဘဲ”

ဒေါ်ဒေဝီက ဒေါသမရှိသော
မျက်စောင်းတစ်ချက်နဲ့
နှုတ်ခမ်းတွေတွန့်လှုပ်ကာနဲ့

“အမေ့ကောင်းနော်”

ဂုတ်ကိုပွတ်သပ်ရင်း ရှက်ရှက်နဲ့
ခပ်ဟဟငုံ့ရယ်သည်။
အမေ့ကောင်းမဟုတ်ဘဲ
အတွေးကောင်းသွားတာဆိုရင်
ပိုမှန်သည်။

?????
ခရီးကပြန်ရောက်လာတာ ညနေဘက်ကြီးဖြစ်၏။
ရပ်တန့်နေတဲ့ ထုတ်ကုန်ပစ္စည်းတွေလည်း
အားလုံး အဆင်ဆင်ပြေပြေ ဖြစ်သွားပြီး
ဘာကိစ္စမှ စိတ်မချစရာမရှိတော့တာမို့
မိုးကြိုးသခင်စိတ်တွေရှင်းလင်သွားရသည်။

သူကားပေါ်ကဆင်းဆင်းချင်း
ဒေါ်ဒေဝီနဲ့ခင်ခင်တို့ လာကြိုသည်။

“ရတယ် အလုပ်အခန်းထဲ
ထည့်ထားလိုက် ကျွန်တော့်မိန်းမရော”

အထုတ်တစ်ချို့ကိုပေးပြီးပြောလိုက်သလို
ကျန်တာကိုတော့ သူကိုင်ထားလျက်
ထိုသို့မေးလိုက်တော့ ‌အချစ်တွေပိုနေတဲ့
သူ့ကိုဒေါ်ဒေဝီက ခေါင်းငုံ့ကာ မသိမသာ
ပြုံးလျက်

“ဟုတ်ကဲ့သခင်လေး စောစောကတော့
ဇာတ်ကားကြည့်နေသေးတယ် အခန်းထဲ
အိပ်နေတာများ‌လားတော့မသိဘူး”

ကားသံကြားရလောက်ပေမဲ့
ထွက်မလာတာလား အိပ်များအိပ်နေတာလား
သခင် ဝေခွဲရခက်စွာနှင့်ဘဲ
အထုတ်တစ်ဖက်ကိုင်ကာ အိမ်ပေါ်သို့
ခပ်ကျဲကျဲလှမ်းခဲ့သည်။
သုံးရက်လုံးလုံး သူမလေးကိုလွမ်းတဲ့
တမ်းတတဲ့စိတ်တွေကြောင့်
ကောင်းကောင်းအိပ်မပျော်ခဲ့ပေ။

အခန်းတံခါးအသာတွန်းဖွင့်‌တော့
နားကြပ်တပ်ထားတဲ့ သူမခေါင်းလေး
တစ်ငြိမ့်ငြိမ့်ဖြင့် မျက်လုံးလေးမှိတ်ကာ
သံစဉ်တွေဆွဲညှို့ထားသည်ထင်၏။

သခင် ပြုံးသွားသည်။ခြေသံဖွဝင်ခဲ့ကာ
တံခါးလော့ခ်၍ အသာလှမ်းလာရာ
ကုတင်ပေါ်ထိုင်လိုက်တယ်ဆို
အိကျသွားတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်လေးနှင့်တစ်ပြိုင်နက်
အသည်းအသန်အော်လေ၏။
မျက်ဝန်းဝိုင်းလေးတွေကလည်း
တစ်ဖက်လှည့်လာရာ သူ့အားမြင်လိုက်တော့
ပြူတူပြာတာလေးထပြေးတော့
ခါးလေးကိုအမိရဆွဲပိုက်ထားရင်းမှ
သူ့ပေါင်ပေါ်တင်လိုက်သည်။

“ဟင်! ဘယ် ဘယ်တုန်းက
ဘယ်တုန်းက ပြန်ရောက်တာလည်းဟင်”

မျက်နှာလေးရဲပြီး ကြောက်လန့်ရိပ်တွေ
ပြေးယှက်နေတော့ မျက်ဝန်းညိုလေးဆီ
သူ စူးနင့်စွာနှုတ်ခမ်းလှုပ်ပြုံးကြည့်နေသည်။
မနေတတ်တော့တဲ့ လုယာ သူ့လက်ကို
ဖြုတ်ချလိုက် ခန္ဓာကိုယ်လေး
ပေါင်ပေါ်ကအတင်းခြွနေ၏။

“ဘယ်လိုဖြစ်နေလည်း
ုငြိမ်ငြိမ်နေ”

“ဟုတ်”

အော်တာ မဟုတ်သောလည်း
လေသံပြတ်ပြော‌ခြင်း။
ထို့ကြောင့် ချက်ချင်းငြိမ်သက်သွား၍
အသက်ရှူသံတေ‌ွကိုတောင် ထိန်းထားပုံရသည်။

“ကိုယ် ဒီသုံးရက်ကို
တော်တော်ဖြတ်သန်းလိုက်ရတယ်
အခုတော့ အဟွန်း!”

သူ့ရဲ့ရယ်သံကြောင့် လုယာတစ်ယောက်
နေမထိ ထိုင်မသာဖြစ်ကာ
ရေခဲရေထဲစိမ်ခံထားရသည့်အတိုင်း
တစ်ကိုယ်လုံးအေးလာသည်။

သခင် ဖွေးစွတ်စွတ် ပခုံးစပ်လေးကို
နှုတ်ခမ်းတွေဖိကပ်ပြီး
သူမခါးလေးကို ညှစ်သည်။

“အခုမှပြန်ရောက်တာ
ရေ ရေချိုးပါဦး ပြီးတော့
တစ်ခုခုစားဦးလေ”

“စားနေတယ်လေ”

လုယာ မျက်ဝန်းလေးဝိုင်းသွားသည်။
ခါးကိုညှစ်ထားရင်း သူ့လက်ကြီးက
ရင်အုံတွေ‌ဆီပွတ်တိုက်ပြီး မနာအောင်ညှစ်ကိုင်သည်။

“အင့်”

“ကိုယ် ငတ်နေတာကြာပြီ အဟင်း
အခုတော့ ငါးရက်စာ အတိုးပါယူမယ်”

ပြောကာ ဂါဝန်ခါးစည်းကြိုးလေးကို
ဆွဲဖြုတ်ပြစ်ပြီး ပေါင်တွေကနေ
ဆွဲလှန်းချွတ်ပြစ်၏။

ဖွေးခနဲပေါ်လာသော ကျောပြင်လေး
အဖြူရောင်အတွင်းခံလေးကြောင့်
ချိတ်လေးတွေကိုသာသာလေးဖြုတ်ပြစ်လိုက်တော့
အရာလေး‌ကရဲရဲလေးအဖြစ်ကျန်နေသည်။
သူထိုချိတ်အရာလေးဆီ ဖွဖွပွတ်ကာ
လျှာလေးနဲ့တစ်ချက်ဆွဲရက်လိုက်တော့
ရှေ့သို့ကော့တက်သွားရာ
သူ့ရဲ့သန်မာပြီးအကြောတွေယှက်နွယ်နေသော
လက်ကြီးတစ်ဖက်က လုံးပြီးတင်းနေတဲ့
ရင်သားလေးတစ်ဖက်ဆီဖွဖွလေးညှစ်သည်။
လက်ညှိုးလေးနဲ့ ချယ်ရီသီးရဲရဲလေးကို
ဖွဖွလေးထိကစားတော့ တစ်အင့်အင့်ဖြင့်
တုန်လှုပ်နေသည်။

“ဒယ်ဒီ မထိပါနဲ့ လုယာမနေတတ်ဘူး”

ပြန်ရောက်တယ်ဆို သူ့ရဲ့ရမက်စိတ်တွေ
ဒီကောင်မလေးကိုမြင်တော့ပိုအားသန်လာသည်။
ထိန်းသိမ်းမရတော့တဲ့ စိတ်တွေပိုပြီးပြင်းထန်လာတော့
သူ့ညီလေးက‌‌သန်မာလာသည်။

သူမတင်ပါ‌းလေးကို မာမာကြီးက
ထောက်သလိုခံစားလာရတော့
ခါးလေးမြောက်ပြီး ခန္ဓာကိုယ်လေး
အတင်းခြွနေရာ ဗိုက်လေးနဲ့ ရင်ဘတ်တွေဆီ
သူ ပိုက်သလိုဖက်ထားရင်း အနမ်းတွေလည်း
မပျက်သလို ထသွားဖို့လည်း ပေးမသွား

“ဟင်း အင့် မ မကြိုက်ဘူး
ဟင့်အင်း”

အော်နေပေမဲ့ မလွှတ်ပေး။
သူမကျောပြင်လေးတစ်ခုလုံး
သူ့စိတ်ကြိုက်နမ်းသည်။
လက်ချောင်းတွေက နူးညံ့ပြီး
ပေါင်မုန့်လေးကိုအိညက်ညက်
ချယ်ရီသီးလေးအားဖိချေနေသည်။

“ဒယ်ဒီ ဒယ် အ့ ဟာ့ ဒယ်ဒီ ဟီး”

နေရတာ မရိုးမရွကြီးဖြစ်လာသည်နှင့်
ငိုသံလေးတွေခပ်သဲ့သဲ့ထွက်လာ၏။

မွတ်သိပ်သော အနမ်းတွေနဲ့
ညည်းသံလေးတွေကျယ်လောင်ကာ
အားမလိုအားမရဖြစ်လာတဲ့သခင်
သူမကိုအိပ်ရာခင်းထဲဆွဲလှဲပြစ်လိုက်သည်။

အပေါ်ကခွမိုးပြစ်လိုက်တော့
သူ့ရင်ခွင်ကြီးထဲနစ်မွန်းသွားရရှာသည်။
လည်တိုင်လေးကိုစုပ်ယူရင်း ဖိနမ်းကာ
မေးလေးကိုဖိကြိတ်ပြစ်သည်။

ပင်တီအဖြူလေးတစ်ထည်အပြင်
တစ်ကိုယ်လုံးလစ်ဟာနေရတော့
လုယာ ရင်ဘတ်လေးကို လက်လေး‌နှစ်ဖက်ဖြင့်
ကာရံထားရာ သူက ထိုလက်လေးတွေကို
ဆွဲမြှောက်ကာ လက်တစ်ဖက်ထဲ
စုကိုင်ပြီးအပေါ်သူ့နက်ခ်တိုင်အား
ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆွဲဖြုတ်သည်။

နက်ခ်တိုင်ကို သူမလက်ကောက်ဝတ်လေး
နှစ်ဖက်မှာချည်ပြစ်လိုက်ပြီး
ချယ်ရီသီးဖွေးဖွေးရဲရဲလေးဆီ မျက်နှာကြီး
ငုံ့ကျသွားတော့ လုယာ မျက်လုံးလေးမှိတ်ကာ
အော်ပြစ်လိုက်မိသည်။
လည်တိုင်ကိုမာကင်ရာလေးတွေ
နေရာအနှံ့ပေးကာ သူ့ပိုင်ဖြစ်ကြောင်း
ပိုင်းစိုးထားသည်။
အနမ်းတွေကြီးစိုးမွတ်သိပ်နေပါလျက်
လုယာ လက်လေးတွေလည်း
လှုပ်လို့မရ။

ပင်တီအဖြူလေးပေါ်က မို့ပြည့်နေသော
သူမပူစီလေးက သူ့ရဲ့လိုချင်တပ်မက်စိတ်တွေအား
ညှို့နေပြီဖြစ်၏။
သူဖွဖွလေးငုံ့နမ်းပြီး ပင်တီလေးကိုချွတ်လိုက်တော့
ဖြူဖြူပြည့်ပြည့်ပူစီလေးပေါ်အမွှေးညှင်းနုနုလေးတွေ
ယှက်တွယ်နေ၏။
ကြယ်သီးတစ်လုံးဖြုတ်နေတဲ့ သူ့အင်္ကျီကို
လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ဆွဲချွတ်ကာ
သူမရဲ့ဒူး‌ကွေးလေးနှစ်ဖက်ကိုတစ်ဖက်တစ်ချက်စီ
ဆွဲကားရင်း သူရှေ့တိုးလိုက်၏။

ကြွက်သားကြီးတွေနဲ့ ကျစ်လစ်သော
သူ့ခန္ဓာကိုယ်အား လုယာ စေ့စေ့မကြည့်ရဲ
မျက်ဝန်းမှ မျက်ရည်လေးတွေဟာလည်း
နာကျင်မှုတို့ကြောင့် မဖိတ်ခေါ်ထားသော
တစ်အိအိပေါက်ကျလာသည်။

“မင်းက ကိုယ့်ကိုဘယ်လိုမှ မတင်းတိမ်စေတဲ့
ခန္ဓာကိုယ်လေးနဲ့ မြှူဆွယ်နေတာကိုးဗျ”

အနမ်းတွေကြားထဲက ထိုစကားလေးလုပြောပြီး
ပေါင်သားနူးနူးညံ ့ညံ့လေးအလည်က
ဖူးပြီး‌ထွက်နေတဲ့ အနီရောင်အတွင်းကြားလေးဆီ
သူ့မျက်နှာကြီးစိုက်ကျသွား၏။

ခြေချောင်းလေးတွေကုတ်ခြစ်ထားပြီး
သူ့ရဲ့လုပ်ရပ်တွေအတွက် အားပြုထားရသည်။

အနီရောင်နှင်းဆီဖူးဖူးလေးလို ဖူးပြီးအာနေသော
ပူစီလေးရဲ့အငုံထိပ်ကလေးအားလျှာဖြားနဲ့ထိပြစ်လိုက်ရာ
ကျင်စက်တုန်ရင်မှုနဲ့အတူ တစ်ကိုယ်လုံး
လွန့်လွန့်ခါသွားသည်။

“ဒယ်ဒီ”

“ပြော ဘေဘီ”

“မလုပ်ပါနဲ့နော် လုယာကြောက်တယ်
လုယာနာလို့ပါ”

ဩရှရှလေသံက ခပ်တိုးတိုးနဲ့ပင်
နှစ်ကိုယ်ကြားရုံသာ ပြန်ဖြေရင်း
သူမထိပ်ငုံလေးကိုနှုတ်ခမ်းညိုတွေနဲ့
ဆွဲစုပ်ပြစ်လိုက်တော့ မခံမရပ်နိုင်သော
ညည်းသံခေးအခန်းနံရံတွေဆီ ပဲ့တင်ထပ်သွားသည်။

အလည်အပ်ရာလေးကို ဖွဖွလေးနမ်းလိုက်မှာ
ခန္ဓာကိုယ်လေးကို‌ ကျောနဲ့ပွတ်တိုက်ရင်း
အပေါ်တိုးတော့ ခါးကနေပြန်စောင့်ဆွဲချလိုက်သည်။

အတန်ကြာနမ်းလိုက်စုပ်လိုက်လုပ်ပြီး
သူ့ဘောင်းဘီဇစ်ကိုဆွဲဖြုတ်လိုက်တော့
တွန့်လိမ်ရင်းမီ မျက်ရည်လေးတွေ
ပိုးပိုးပေါက်ပေါက်ကျနေသော
အသံလေးတွေတုန်ရင်ခြောက်ခြားစွာဖြင့်

“ဟင့်အင်း ဟင့်အင်း”

တားနေပေမဲ့ ဘောင်းဘီထဲက သူ့အငယ်ကောင်ကို
ထုတ်လိုက်တော့ ရှည်ရှည်ကြီးနဲ့အကြောတွေ
ထောင်မတ်နေသည့်သူ့အရာကိုမြင်တယ်ဆို
ဆွေ့ဆွေ့ခုန်ခြင်းများနှင့် လုယာကပြာကယာထဖို့
ကြိုးစားသော အပေါ်ကဖိထားတဲ့ သူ့ကိုယ်ကြီးကြောင့်
နည်းနည်းလေးတောင်မလွတ်မြောက်

“ဒယ်ဒီ ဟင့်အင်း”

မျက်ရည်လေးများ စမ်းကာစမ်းကာ
တောင်းပန်နေပေသောလည်း
အထွတ်အထိတ်ဆီ သူခူးဆွတ်ဖို့ကာ
အားအင်အပြည့်ဖြစ်နေသည်။
သူမပေါင်လေးတွေကြားထဲ
နေရာယူထားပြီး သူ့အရာကိုအရည်တွေပြည့်နေတဲ့
သူမအဝထဲဖြေးဖြေးချင်းထိုးသွင်းနေသည်။

“အင့် အင်း အာ့ ခ ခန အား
အီးးအဟင့် နာ နာတယ်
ဒယ် ဒယ် ဒယ်ဒီ အား ဟင့်အင်း
ပြန်ထုတ်ပေးပါ‌ ဒယ်ဒီအားး”

သူ တစ်ဖြေးဖြေးထိုးသွင်းရင်း
အဆုံးထိထိုးထည့်လိုက်သည်။
နူးညံ့တဲ့အတွင်းသားလေးထဲ
ခပ်နွေးနွေးကြီးတိုးတိုက်ပြီး
အရသာခံသူ့အသံက
ကြက်သီးထစရာကောင်းအောင်

“Oh! yeah! အရမ်းနွေးတယ်”

မိန့်မိန့်ကြီးသူပြောနေသည်။

“အားဟာ့! ဟင့် ခ ခန
ဒယ်ဒီ ခနလေးနေပါဦး ဟင့်အင်း
တောင်းပန်တယ်လုယာ လုယာတောင်းပန်ပါတယ်
ဟင့်အင်း”

ဖျက်ဖျက်လူးနေတဲ့ သူမလေးကို
အပေါ်ကစီးမိုးကြည့်ကာ အတွင်းထဲက
သူ့အရာကိုဖြေးဖြေးချင်းပြန်ထုတ်ပြီး
စောင့်သွင်းလိုက်သည်။

“အားးအီးဟီးဟင့် နာတယ်
ဖြေးဖြေး ဖြေးဖြေးလုပ်ပါဒယ်ဒီရယ်”

“အင်း Shit!! တစ်ခါလုပ်ဖူးတာတောင်
အသစ်အတိုင်းပြန်ကျပ်နေတာ
ကိုယ့်ကိုစိန်ခေါ်နေတာလား”

ဖြေးဖြေးချင်းထုတ်ပြီး ပြန်စောင့်သွင်းရင်း
မိန့်မိန့်ပြီးပြောနေ၏။ဖွေးဥနေတဲ့ သူ့ရင်ခွင်အောက်က
ခန္ဓာကိုယ်လေးမှာ ထွန့်ထွန့်လူးနေရှာသည်။

ပေါင်သားလေးတွေကို ပွတ်သပ်ရင်း ညှပ်ရိုးလေးတွေကို
ငုံ့နမ်း၏။သုံးလေးချက်လောက်ခပ်ဆက်ဆက်
စောင့်ထည့်ပြီး မျက်နှာရဲရဲလေးကို အနီးကပ်လိုက်ကြည့်ကာ

“ကောင်းလား”

ရှက်လွန်းလို့ လုယာ မျက်နှာလေးဘေးအတင်းလှည့်ထားရာ
ပါးနှစ်ဖက်ကိုလက်နဲ့ညှစ်ကာ မျက်လုံချင်းဆုံစေသည်။

“အင့် အား ဒယ်ဒီအီးဟီး”

အသားချင်းရိုက်ခက်သံတွေကြောင့် လုယာပိုရှက်လာ၏။

“ကိုယ်မင်းကိုပြောဦးမယ်
‌ခင်ခင့်အကို အလင်္ကာမြတ်နဲ့
မရောထွေးဖို့ကို မဟုတ်ရင်
ကိုယ်သတိမပေးဘူးမထင်နဲ့နော်”

“အင်း ဟ့ ဟား အားး
ဟုတ် ဟင်း ဟုတ်ဒယ် ဒယ်ဒီ’

“ကောင်းလား”

ခပ်မြန်မြန်စောင့်သွင်းနေလိုက်တာ
ခေါင်းလေးရမ်းခါ၍ အသံလေးကြိတ်အော်နေသည့်
သူမလေးကိုမညှာမတာ။

သူမခြေထောက်လေး‌နှစ်ဖက်ကို
သူ့ပခုံးတစ်ဖက်စီမှာတင်ပြီး

“ကိုယ်မဝသေးဘူး နောက်ထပ်နှစ်နာရီလောက်ဆိုရင်ရော
မင်းရသေးလား”

“ဟင်!!”

လုယာ မျက်လုံးလေးပြူးကျယ်ကာ
သူ့ကိုငိုမဲ့မဲ့ဖြင့်တောင်းပန်သိုလျိုသည့်
အကြည့်လေးတွေနှင့်ဘဲမျက်ရည်များ
အိခနဲ ပြည့်တက်လာလေသည်။

????