Sweety Baby - Part 19
“ခန့်မော်…ဟိုမှာမင်းရဲ့crushလေးကျောင်းပြန်တက်ပြီ…”
“အေး…ငါသတင်းသွားမေးလိုက်အုံးမယ်…”
အတန်းထဲဝင်ကာ…ခုန်မှာထိုင်လိုက်တဲ့အသက်အသွင်ဆီကို…အပြေးလျှောက်လာဖြစ်သည်။
“သွင်သွင်…နင်ကလည်းလေ..ကြာလိုက်တာ…ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ..မခွဲနိုင်မခွာနိုင်ဖြစ်နေကြတာလား…”
“မဟုတ်ပါဘူးဟ…ဆရာမဒေါ်နွဲ့ရီကငါ့ကိုလာနှုတ်ဆက်လို့..အဲ့ဒါပါးနဲ့မိတ်ဆက်ပေးနေတာ..”
“ကိုယ့်ကာင်မလေး…ကျောင်းပြန်တက်ပြီပေါ့…”
ထိုအသံကြောင့်..အားလုံးမော့ကြည့်လိုက်ပြီး…
“အဲ့ဒါနင့်အပူပါလား..”
“ပါတာပေါ့…နင့်ကိုကြိုက်နေတာ5နှစ်တောင်ရှိပြီလေ…အဲ့ဒါကိုနင်တစ်ယောက်တည်းမဟုတ်ဘူး..တစ်တန်းလုံးသိတယ်…”
“သွားသေလိုက်လေ…”
“သေရမယ့်ဆိုရင်တောင်..နင့်ရင်ခွင်မှာဆ်ိုရင်ငါသေရဲတယ်..”
မျက်လုံးတစ်ချက်မှိတ်ပြလိုက်သလို အမြင်ကတ်လောက်တဲ့အမူအရာကြောင့်..ဒေါသတွေအလိတ်လိတ်ထွက်လာရ၏။
သွင်သွင်5န်းနှစ်ကတည်းက…တောက်တဲ့ကပ်ကပ်တွယ်နေတဲ့သူ။
သွင်သွင်တတ်တဲ့ကျူရှင်ကို8တန်းထိလိုက်တတ်ပြီး…တွယ်ကပ်နေသည်ကြောင့် 9တန်းနှစ်ကစပြီးကျူရှင်မယူဖြစ်တော့တာ။
“နင့်လက်သက်သာပြီလား…”
“နင့်ပါးလောက်ကိုတော့ရိုက်နိုင်နေပြီ..”
“လာလေ…ရိုက်လိုက်ပါ…နင်ပေးတဲ့အရာကနာကျင်မှုတွေဆိုပေမယ့်..ငါ့အတွက်တော့ကြည်နာမှုတွေပဲ..”
“တောက်´´´…”
သည်းမခံနိုင်တော့သဖြင့်ထရပ်မည်ပြုတော့…ယုနဲ့မဒီကဆွဲထားပြီး…
“ခန့်မော်…နင်သွားသင့်ပြီ…သွင်သွင်စိတ်တိုရင်ဘယ်လိုလည်းဆိုတာနင်အသိ..”
“ဟုတ်ပါတယ်ခန့်မော်ရယ်…သွင်သွင့်စိတ်ကိုဆွမနေပါနဲ့တော့…သွားပါတော့…”
“ချစ်တယ်…”
လက်ညိုးနဲ့လက်မကိုအသုံးပြုပြီးအသည်ပုံလေးလုပ်ပြကာ…နောက်ဆုံးထိပြောသွားသည်ကချစ်တယ်တဲ့။
သူ့နာမည်အရင်းက…အောင်ခန့်မော်
ရုပ်ရည်ကချောမောပြေပြစ်ပြီး…စမတ်ကျတဲ့အရပ်…မက်မောဖွယ်ကောင်းတဲ့ပါးချိုင့်တစ်ဖက်။
အတန်းထဲမှာ…သွင်သွင်ပြီးရင်အဆင့်2ကသူ။
လုံးဝပြီးပြည့်စုံတဲ့ယောကျာ်းတစ်ယောက်။
..တစ်ကျောင်းလုံးကမိန်းကလေးတွေကသည်းသည်းလှုပ်ကြိုက်ကြတာ။
အဲ့ဒီထဲမှာ…ယုအပါအဝင်ပေါ့။
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~•❤❤❤
စက်ဘီးကိုကျောင်းမှာပင်ထားခဲ့ပြီး…
နိုင့်ကိုကားနှင့်လာကြိုခိုင်းရသည်။
“ရောင်…မင်းကbabyကိုအရမ်းအလိုလိုက်လွန်းတယ်နော်…ဒါကမင်းကိုသက်သက်ဒုက္ခပေးနေသလိုပဲ…”
“အလိုလိုက်တယ်ဆိုတာထက်…babyစိတ်ချမ်းသာအောင်ထားတာ..ငါbabyကိုချသ်တယ်လေ…အဲ့ဒါကြောင့်…babyကငါ့အတွက်ဘာဒုက္ခမှမပေးဘူး…သုခတွေပဲပေးတာ…
ငါ့ဘေးမှာbabyလေးစိတ်ချမ်းချမ်းသာသာနဲ့ရှိတာက…ငါ့အတွက်လောကနိဗ္ဗာန်ပဲ…”
“မင်းအတွက်လောကနိဗ္ဗာန်..ဟုတ်လား…ငါ့အတွက်တော့အလုပ်တစ်ခုပိုလာတယ်…မင်းကိုအကြိုအပို့လုပ်ရမယ့်driver…”
“ဘာလဲ..မင်းဒီလောက်တောင်မလုပ်ပေးနိုင်ဘူးလား…”
“မဟုတ်ပါဘူး…ဒါပေမယ့်…ငါ့အတွက်တန်ရာတန်ကြေးတော့ပေးသင့်တယ်..”
“ဆိုပါအုံး…”
“အဲ့ဒီအတွက်..မမဖြူကိုငါ့ကိုပေးလေ..”
“ရှုပ်လွန်းလို့…ယူလိုက်…”
“မင်း..တစ်ကယ်ကွာ..ကိုယ့်အမကိုမနှမြောဘူးပဲ…အသေးလေးကိုတောင်းမယ်ဆိုရင်ရော…”
“စစ်ငြိမ်းနိုင်…မင်း…”
ချက်ချင်းဆိုသလို ခန့်ပိုင်ရဲ့အင်္ကျီလည်စကိုဆွဲကိုင်လိုက်သလို လက်သီးကျစ်ကျစ်ဆုပ်ကာရံယ်လိုက်လေတော့…
“ရောင်…ရောင်..ရောင်..”
“ငါကားမောင်းနေတာလေ…တော်ကြာမထိန်းနိုင်ပဲဖြစ်သွားမယ်…ငါကစတာပါကွာ…”
“မင်း…babyနဲ့ပတ်သတ်ပြီး…ငါ့ကိုလုံးဝမစနဲ့…”
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~•******
“ဥက္ကဌ….Butterflyကုမ္ပဏီပ်ိုင်ရှင်ရောက်နေပါတယ်…ရှယ်ယာကိစ္စပြောချင်လို့ပါတဲ့…”
“အဲ့ကိစ္စကို နိုင့်ကိုပြောပြီးပြီလား…”
“ပြောလိုက်ပါပြီ…ဒုဥက္ကဌလည်းခုပဲလာမှာပါ…”
ရောင်ခေါင်းညိမ့်ပြတော့…ဝန်ထမ်းမလေးထွက်သွား၏။
“Butterfly…”
“ဒီကုမ္ပဏီနာမည်ကိုကြားဖူးသလိုပဲ…”
တီးတီုးရေရွတ်ပြီးစဉ်းစားနေမိပေမယ့်အဖြေကမထွက်။
ခဏမျှအကြာ နိုင်ရောက်လာသလို..ထပ်ဆင့်မကွာရောက်လာသူကြောင့် ရောင်အံ့သြသွားရ၏။
“ခင်ဗျား…”
“ရှင်…”
“ထိုင်ပါအုံး…”
“မင်းတို့သိနေကြတာလား..”
“ဆိုပါတော့ကွာ…babyနဲ့ပတ်သတ်ပြီးသိတာပါ…”
“ကျွန်တော်…ဦးမင်းသက်တန့်ရောင်ပါ…”
“ဟုတ်ကဲ့…ဒေါ်နွယ်ဇင်ဦးပါ…”
“ခု…ဒေါ်နွယ်ဇင်ဦးက …ကျွန်တော်တို့ကုမ္ပဏီမှာရှယ်ယာဝင်ချင်တယ်ဆိုတော့…ဘယ်လိုမျိုးရည်ရွယ်ချက်ကြောင့်လည်း…ကျွန်တော်တို့ကုမ္ပဏီကိုလုံးဝယုံကြည်စိတ်ချလို့လား…”
“ရှင်နဲ့နွယ်ဆိုတာက…သမီးလေးသွင်သွင်နဲ့ပတ်သတ်ပြီးသူစိမ်းလို့မထင်မိတော့တဲ့အတွက်…နွယ်ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောရရင်…နွယ့်ရဲ့သမီးလေးအကြောင်းစုံစမ်းချင်လို့ပါ…”
“ဒေါ်နွယ်ဇင်ဦးရဲသမီးနဲ့….ခုရှယ်ယာဝင်တာနဲ့ကဘယ်လိုပတ်သတ်မှုရှိလို့လဲ…”
“သမီးလေးကို နွယ့်ရဲ့မေမေက ပုဂံလမ်းမှာစွန့်ပစ်ခဲ့တာ…”
ထိုစကားရဲ့အဆုံးတစ်ရောင်နဲ့နိုင်တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်…လှည့်ကြည့်မိတော့သည်။
“ခင်ဗျားသမီးကိုဘယ်လိုရှာမှာလဲ…”
“သမီးလေးရဲ့လည်ဂုတ်မှာ ရွှေရောင်လိပ်ပြာအမှတ်အသားလေးရှိတယ်..
အဲ့ဒါကနွယ်နဲ့သမီးလေးကိုတွေ့ဆုံစေလိမ့်မယ်…”
ရွှေရောင်လိပ်ပြာအမှတ်သားတဲ့လား
ဒါဆိုသိပ်သေချာသွားပြီ..
ဘာကြောင့်babyလေးသူ့ကိုချစ်နေတာလဲဆိုတာခုသိသွားရပါပြီ။
Babyကိုသူပြန်တောင်းရင် ဘယ်လိုစိတ်မျိုးနဲ့ပြန်ပေးနိုင်မှာလည်း။
ရင်ဘက်တစ်ခုလုံးပူလောင်နေပြီးပေါက်ကွဲမတတက်ဖြစ်နေပြီ။
ဒီခံစားချက်ကနက်နဲတဲ့ချောက်ကြီးတစ်ခုခဲကိုကျသွားသလိုပါပဲ။
~~~~~~~~~~~~~~~~~•❤❤❤❤❤
“ဘာ…မင်း..မင်းဘယ်လိုပြောလိုက်တယ်…”
“ဟုတ်တယ်မမ…ဒေါ်နွယ်ဇင်ဦးက..babyရဲ့အမေ…ကျွန်တော်တို့ဘာဆက်လုပ်ရမလဲ…”
“အို…ဘာဆက်လုပ်စရာလိုလည်း..”
“ဒေါ်နွယ်ဇင်ဦးကပြန်တောင်းလာရင်ရော…”
“ပြန်တောင်းတိုင်းပေးရအောင်…သွင်သွင်လေးကကျပျောက်သွားတဲ့သက်မဲ့ပစ္စည်းမဟုတ်ဘူး…သူတို့စွန့်ပစ်လိုက်တဲ့ကလေး…မမတို့တွေတယုတယပြုစုလာရတာ…မိဘအရင်းတွေတောင်မပေးနိုင်တဲ့မေတ္တာတွေ…ကြင်နာမှုတွေကိုပေးခဲ့ရတာ…မင်းစဉ်းစားကြည့်…
သွင်သွင်ဟာမိဘမဲ့တစ်ယောက်ဆိုပြီးအားငယ်တဲ့ခံစားချက်ရှိဖူးလား…
သူ့ရဲ့စိတ်ကအစ…ပျော်ရွှင်အောင်..
စိတ်ဒဏ်ရာမရအောင်တို့ထားခဲ့တာ…”
“တ်ိုးတိုးပြောပါမမရယ်…babyကြားသွားပါအုံးမယ်…”
“ဒီအကြောင်းကိုသွင်သွင်လေးသိရင်..သူ့အမေဆီကိုပြန်သွားမယ်မင်ူထင်လားရောင်…”
“ကျွန်တော်မပြောတတ်ဘူးမမ…ဒေါ်နွယ်ဇင်ဦးကbabyရဲ့အမေမှန်းမသိခဲ့တာတောင်…ကျနော်နဲ့အတိုက်အခံလုပ်ပြီးချစ်ခဲ့တာ…သိများသိသွားရင်…ကျွန်တော်မတွေးတတ်တော့ဘူးမမ…”
“ဘာတွေပြောနေကြတာလဲ…”
မမရဲ့အခန်းထဲမှာစကားပြောနေကြတုန်း..တံခါးဖွင့်ပြီးဝင်လာသည်ကြောင့်..နှစ်ယောက်လုံးမျက်ဝန်းတွေပြူးကျယ်သွားရသည်။
“သွင်သွင်လေး…”
“Baby…”
“ပါး…ကြီးကြီးကိုဘာတွေပြောနေတာလဲ…”
“ပုဂံမှာHotelလုပ်ငန်းတွေပြန်စမဲ့ကိစ္စပါ…babyမအိပ်သေစဘူးလား….”
“ပါးမှာbabyဆီမလာသေးတာကို…babyဘယ်အိပ်ပျော်မလဲ…”
“ကဲ…ဒါဆိုသွားမယ်…ပါးကအဖော်လုပ်ပြီးအိပ်ပေးရအုံးမယ်ပေါ့…”
Babyကိုအခန်းထဲမှခေါ်ထုတ်လာခဲ့ပြီး…
“ဟင့်အင်း…မအိပ်ရပါဘူး…ပါးကတူတူအိပ်ပေးမယ်ဆိုပြီးအသားယူတာ…”
“ဟာ…baby…အဲ့ဒါကိုအသားယူတယ်မခေါ်ရဘူး…ချစ်တာလို့ခေါ်တယ်babyရဲ့…”
“မသိဘူး…”
အခန်းအပြင်ရောက်တော့..ခဏမျှရပ်လိုက်ကာ…
“မသိဘူးပေါ့လေ…သိအောင်ပြရမှာပေါ့…”
“မပြနဲ့…ပါး…”
ရောင်..babyကိုနံရံမှာတွန်းကပ်လိုက်ရင်း…နှုတ်ခမ်းတစ်စုံကိုစုပ်ယူနမ်းရှိုက်လိုက်လေရင်း။
ဒီအနမ်းတွေက အမြဲတမ်းထာဝရတည်သွားစေချင်တယ်babyရယ်။
YOU MAY ALSO LIKE
