Sweety Baby - Part 22
![](https://novel.theatre2.me/wp-content/uploads/2023/11/Untitled-1-e1698957746798-200x300.jpg)
“Baby…”
“ဟင်…ပါး…ပါး..ဘယ်လိုရောက်လာတာလဲ..မဟုတ်မှလွဲရော…babyတို့ကားရဲ့နောက်က..တစ်ချိန်လုံးပါးရဲ့ကားနဲ့လိုက်လာခဲ့တာလား..”
မေးတာကိုမဖြေဘဲပြုံးစိစိဖြစ်နေသည့်ပါး။
ပါးရောက်လာတော့…ခန့်မော်လည်း..စားပွဲဝိုင်းမှာလစ်ကနဲပျောက်သွား၏။
ဘေးဘီကိုလှည့်ကြည့်တော့လည်းပါးရဲ့ကားကိုမတွေ့။
“ပါး…ကားလည်းမတွေ့ပါလား…ပါး..ဘယ်လိုလိုက်လာတာလဲ..
babyကိုဖြေလေ…”
“အမ်…အဲ့ဒါက…”
“ငါတို့ကားနဲ့လိုက်လာတာ…”
“ဟမ်…”
ရောင်ဖြေဖို့ကြံနေစဉ်မှာပဲ…ယုဝါကဖြေလိုက်တော့…သွင်သွင်နဲ့မဒီအံ့အားသင့်သွား၏။
“သြော်…နင်ကသိနှင့်နေတယ်ပေါ့လေ….အဲ့ဒါကြောင့်နင်ဒီနေ့သိပ်မကဲတာကို…ငါ့ကိုမပြောဘူးယုဝါမ…တွေ့မယ်…”
ယုဝါကိုလှမ်းထုဖို့ရွယ်လိုက်စဉ်…ပါးကသွင်သွင့်ရဲ့လက်လေးကိုအသာဖမ်းဆုပ်လိုက်ပြီး….
“ပါးလိုက်လာတာမပျော်ဘူးလား…”
“မပျော်ပါဘူး…”
“တစ်ကယ်မပျော်ဘူးလား…”
“အမ်….သိဘူး…”
“ဟုတ်ပါပြီလေ….babyမပျော်ဘူးဆိုမှတော့..ပါးပြန်ယုံပဲရှိပါတယ်လေ…”
“ပါး..babyကိုမချစ်ပါဘူး…”
“ဘာဖြစ်လို့အဲ့လိုထင်ရတာလဲbabyရ…ပါးကbabyကိုအရမ်းချစ်တာပါ…”
“ဟင့်…ပါးကbabyကိုချစ်တယ်ပြောပြီး.
babyစိတ်ကိုလည်းခုထိမဖတ်တတ်သေးဘူး…”
“ပါးကဘာလို့babyရဲ့စိတ်ကိုမဖတ်တတ်ရမှာလဲ…babyကိုဟိုးကလေးသေးသေးလေးကတည်းက…ပါးစောင့်ရှောက်လာခဲ့တာ…ငယ်ငယ်ကဆို…babyလေးကိုရေချိုးပေးရတာ.သနပ်ခါးလိမ်းပေးရတာ…ဆံပင်စည်းပေးရတာ…အင်္ကျီလဲပေးရတာ…ထမင်းခွံ့ကျွေးရတာ…ခြေသည်းလက်သည်းညှပ်ပေးရတာတွေအကုန်လုံးကမမဖြူလည်းမဟုတ်သလို..
မေမေလည်းမဟုတ်ဘူးလေ..
ပါးကိုယ်တိုင်ပဲကို..babyကပါးလက်ထဲမှာကြီးပြင်းခဲ့ရတာ….babyအကြောင်း
အတွင်းသိအဆင်းသိ…”
ရောင်ကထိုကဲ့သို့ပြောလိုက်တော့…
ထိုင်စားပွဲမှာရှိနေတဲ့..ယုဝါနဲ့မဒီကပြုံးစိစိ။
“အာ..ပါး..babyကလေးမဟုတ်တော့ဘူးနော်…ဘာလို့ဒီစကားတွေက
ပါလာရတာလည်း…ဟိုကောင်မတွေ
ရယ်ကုန်ပြီ…ရှက်လိုက်တာ..”
“Babyပဲပြောတာ…ပါးကbabyကိုမချစ်ဘူးဆို…”
“ဟုတ်တယ်လေ…ပါး..babyကိုမချစ်လို့..
Babyမပြန်စေချင်တာကိုပါးမသိတာလေ..”
နှုတ်ခမ်းစူကာပြောနေတဲ့…မျက်လုံးဝိုင်းဝိုင်း…မျက်တောင်ကော့ဆင်းပြီး…ပါးဖောင်းဖောင်းလေးနဲ့ပြောနေတဲ့babyက…ပါးကိုအသည်းယားအောင်ကျီစယ်နေသလိုပင်။ထိုမျှလောက်ချစ်စရာကောင်းလွန်းတဲ့babyလေးရဲ့…နှာခေါင်းလုံးလုံးလေးကို…ခပ်ဖွဖွလေးဖျစ်လိုက်သလို…
“Babyမပြန်စေချင်တာပါးသိသားပဲ…
တမင်..babyဆီက…ပါးကိုမပြန်စေချင်ပါဘူးဆိုတဲ့စကားကိုကြားချင်လို့…
ပါးကအဲ့စကားထိရောက်အောင်မျှားခေါ်လိုက်တာ…”
“ဟယ်…ပါး…”
“ဟဲ့…နင်တို့ကြည့်…အဲ့ဒီ့ပါးသိပ်လည်တာနော်…”
အငိုက်မိသွားသဖြင့်…ဖြစ်သွားသည့်babyရဲ့ဖြစ်ပုံလေးကြောင့်…ရောင်ကသဘောတကျရယ်မောလိုက်သလို..
ယုဝါနဲ့မဒီလည်းတခစ်ခစ်ရယ်နေမိ၏။
“ဒီလောက်မှbabyမယုံသေးရင်လည်း.
ပါးသက်သေပြပေးလို့ရသေးတယ်နော်..”
ပန်းရောင်သမ်းနေတဲ့နှုတ်ခမ်းသေးသေးလေးဆီကိုပါးကဦးတည်လာလေတော့…ပါးရဲ့ရင်ဘက်ကို..လက်ဖြင့်တွန်းဖယ်လိုက်ပြီး…
“ဟိုး…တော်လောက်ပြီ…babyယုံတယ်…ဟုတ်ပြီလား…”
“ဒါပေမယ့်…ပါးသက်သေပြချင်သေးတယ်လေ…”
“သူငယ်ချင်းတွေအများကြီးရှိတယ်ပါးရဲ့…”
ထိုအခါမှ..နောက်ကိုပြန်ဆုတ်လိုက်ပြီး…babyရဲ့ခေါင်းလေးကိုဖွဖွလေးပုပ်လိုက်ကာ..
“အဲ့ဒါဆို…အခွင့်အရေးရရင်သက်သေပြအုံးမယ်…”
ရောင်လည်းစားပွဲမှာဝင်ထိုင်ပြီး…စားသောက်စရာတွေမှာလိုက်၏။
သိပ်မကြာ…စားသောက်စရာတွေလာချပေးပါသည်။
သို့ပေမယ့်…လာချပေးသည့်ဟင်းတွေမှာက…နံနံပင်မပါတာတစ်ပွဲတစ်လေမှမရှိသည်ကြောင့်…သွင်သွင်နှာခေါင်းရှုံ့သွား၏။
“နေအုံးကောင်လေး…”
“ဟုတ်ကဲ့…ဘာလိုအပ်ပါသေးလဲဗျ…”
“နံနံပင်မပါတာမရှိဘူးလား…”
“မရှိဘူးအကို…ကျွန်တော်တို့ဆိုင်မှာက…နံနံပင်ကို..ဟင်းခပ်အမွှေးအကြိုင်အနေနဲ့အဓိကသုံးတာဆိုတော့…နံနံပင်မပါတာမရှိဘူး…”
“အဲ့ဒါဆို…baby…နံနံပင်မပါတဲ့ဟင်းပြန်ချက်ခိုင်းလိုက်ရမလား..”
“နေပါစေပါး…ကားထွက်ချိန်လည်းနီးနေပြီ…”
“အဲ့ဒါပါးတာဝန်ထားပါ…ဆရာနဲ့ဆရာမကို…ပါးသွားပြောပေးထားမယ်လေ…”
“ရပါတယ်…babyအတွက်နဲ့…babyသူငယ်ချင်းတွေရဲ့အချိန်တွေကိုမနှောင့်နေစေချင်ဘူး…”
“ကောင်လေး…ပန်းကန်အလွတ်တလုံးယူခဲ့ပေးနော်…”
“ဟုတ်ကဲ့ဗျ…”
ခဏအကြာ..ပန်းကန်အလွတ်တသ်လုံးကိုလာချပေး၏။
Babyမစားဘူးဆိုသည့်နံနံပင်တွေကို..အသေးအမွှားလေးကအစဖယ်ပေးနေလေတော့…ယုဝါနှင့်မဒီမှာ..
ဆက်ပင်မစားနိုသ်တော့ဘဲ…ထိုအဖြစ်ကိုငေးကြည့်နေမိပြီ။
“ပါး…ထားလိုက်ပါတော့…babyဘာသာပဲဖယ်စားတော့မယ်….ပါးဘာသာပဲစားပါ…ကားကမကြာခင်ထွက်တော့မှာ…တော်ကြာနေ…ပါးထမင်းမစားလိုက်ရပဲဖြစ်သွားမယ်…”
“ရပါတယ်…ပါးကထမင်းတစ်နပ်မစားရလည်းဘာမှမဖြစ်ဘူး…ပါးရဲ့ကလေးလေးကနံနံပင်မကြိုက်တာပါးအသိဆုံးလေ…အရင်ပုံစံမျိုးဆို…နံနံပင်မြင်တာနဲ့…တန်းပြီးမျက်ရည်ကျတဲ့ကလေးလေး…ခုတော့ရင့်ကျက်နေပြီ…မငိုတော့ဘူးပေါ့လေ…”
“ဟင့်…အဲ့ဒီနံနံပင်ကနံတာကို…babyငိုမှာပေါ့…ဒီလောက်နံတဲ့အရွက်ကိုများ…ဟင်းခတ်အမွှေးအကြိုင်အနေနဲ့သုံးကျတယ်ဆိုပဲ…babyဖြင့်နားမလည်နိုင်ဘူး…”
“ဟုတ်ပ့…ဒီနံနံပင်…မုန့်ဟင်းခါးဆိုလည်းပါ..ခေါက်ဆွဲသုပ်ဆိုလည်းပါ….နန်းကြီးသုပ်..မြှီးရှည်…ကြေးအိုး..ဆီချက်…ဟင်းတွေမှာအစ..နေရာတကာကိုပါတယ်…”
ဒီလိုကအစ…သွင်သွင်စိတ်တိုင်းကျ..အလိုင်တသင့်ပြောဆိုလုပ်ပေးနဲတဲ့ဦးမင်းသက်တန့်ရောင်က…သွင်သွင့်ကိုဘယ်လောက်ချစ်လဲဆိုတာနားလည်ပြီ။
“ဟဲ့…သွင်သွင်…ဦးမင်းသက်တန့်ရောင်ကြီးကနင့်ကိုဒီလောက်တုန်နေအောင်ချစ်တာ…နင်ဘယ်လောက်တောင်ချွဲထားလို့လဲ…ငါတို့ကိုလည်းချွဲနည်းသင်ပေးပါအုံးဟယ်…”
“အေး…ဟုတ်တယ်…သင်ပေးပါအုံးဟယ်…ငါလည်းဦးစစ်ငြိမ်းနိုင်ကြီးကိုချွဲချင်လို့…”
ယုဝါကပင်အားကျတကြီးစတင်မေးလိုက်သလို…မဒီကနောက်မှထောက်ခံလာ၏။
“အဲ့ဒါကတော့…ငါကချွဲလို့ပါးကချစ်တာမဟုတ်ပါဘူးနော်…ပါးကချစ်လို့ငါကချွဲပေးတာ…ဟုတ်တယ်မဟုတ်လားပါး..”
“ဟုတ်ပ့..”
“အော်…ဒါနဲ့…မဒီ…ရှင်စိတ်ကူးမယဉ်နဲ့နော်…ဦးနိုင်က…ကြီးကြီးကိုကြိုက်နေတာ…နှစ်ပေါင်းအတော်ကြာပေါ့…”
ထိုကဲ့သို့သွင်သွင်ကပြောလိုက်တော့…
မဒီရင်ထဲနင့်ကနဲ…နာကျင်သွားသည်မှာအမှန်။
တစ်ကယ်ပါ…မဒီ…စနောက်ယုံသက်သက်ပြောနေတာမဟုတ်…။
ဦးနိုင်ကို…တစ်ကယ်ချစ်နေမိသည်ဆိုသည်မှာ…ဦးနိုင်နဲ့ပထမဆုံးစတွေ့စဉ်ကဘယ်ဘက်ရင်အုံထံမှ…စည်းချက်မညီစွာခုန်ပေါက်နေတဲ့ရင်ခုန်သံတို့ကသက်သေမဟုတ်ပါလား။
~~~~~~~~~~~~~~~~~~•******
“အဲ့ဘဲကြီးကဘာလဲကွာ…သူတို့ဆက်ဆံရေးက…..ဘာတွေလဲ…”
သူငယ်ချင်းတွေနှင့်စားပွဲမှာပြန်ထိုင်နေတဲ့ခန့်မော်…ဖြစ်စဉ်အစအဆုံးကိုကြည့်ပြီးဘဝင်မကျတော့။
“မင်း…သူတို့ဆက်ဆံရေးကိုမသိသေးဘူးလား…”
ဇော်ထက်ရဲ့စကားကြောင့်…ကျန်တဲ့သူငယ်ချင်းတွေပါစိတ်ဝင်တစားဖြစ်သွား၏။
“မင်းသိရင်ပြောစမ်း…”
“အဲ့ဘဲကြီးနာမည်က…မင်းသက်တန့်ရောင်တဲ့…TYgroupရဲ့ဥက္ကဌ…ဦးမင်းသက်တန့်ရောင်မှာအမတစ်ယောက်ပဲရှိတယ်…သူ့အမကအပျိုကြီး…”
“အဲ့ဒါဆို…အသက်အသွင်က…ဦးမင်းသက်တန့်ရောင်ရဲ့တူမမဖြစ်နိုင်ဘူးပေါ့..”
“အင်း…တစ်ကယ်တန်းက..အသက်အသွင်ကို…ဦးမင်းသက်တန့်ရောင်တို့မိသားစုကမွေးစားထားတာ…”
“ဘယ်လို…”
“ဟုတ်တယ်…အဲ့ဒါကြောင့်…မွေးစားဆိုတဲ့နာမ်စားအတိုင်း…ငါ့အထင်..
မွေးပြီးစားတော့မယ်လို့ထင်တယ်ကွာ..”
“ဟာ…မမိုက်ပါဘူးကွာ…သူတို့မွေးစားထားတယ်ဆိုတာနဲ့ပဲ…အသက်အသွင်က..အဲ့ဒီကျေးဇူးကို..ဒီလိုနည်းနဲ့ပြန်ပေးဆပ်စရာမှမလိုတာ…မဖြစ်ဘူး…
ငါအသက်အသွင်ကိုအဲ့ဘဲကြီးလက်ထဲကကယ်ရမယ်…”
“ဟျောင့်…သူတို့ပုံစံကိုလည်းသေချာကြည့်ပါအုံးကွာ….အသက်အသွင်က..ကျေးဇူးတရားကြောင့်ပေးဆပ်တာလား…
ကြည်ဖြူစွာလက်ခံနေတာလားမင်းမြင်မှာပါ…မင်းကယ်မယ်ပြောရအောင်လည်း…အသက်အသွင်က…ကူပါကယ်ပါဆိုပြီးအကူအညီတောင်းနေတာမဟုတ်…”
“အသက်အသွင်ကအသက်မပြည့်သေးတဲ့သူတစ်ယောက်…အချစ်အကြောင်းကိုနားမလည်သေးတဲ့သူ့ကို..အဲ့ဒီဘဲကြီးမြူဆွယ်တာပဲဖြစ်ရမယ်..ချစ်တာနဲ့မေတ္တာကိုမခွဲခြားနိုင်သေးတဲ့သူကို…တမင်အရောင်ဆိုးပြီး…အနိုင်ပိုင်းတာ…”
ထင်ရာမြင်ရာကိုဆွဲချပြောနေတဲ့ခန့်မော်စကားတွေကို…ဇော်ထက်တို့သူငယ်ချင်းတစ်စု…နားမလည်နိုင်စွာ…ခေါင်ခါရမ်းမိသည်မှတစ်ပါး။
YOU MAY ALSO LIKE
Authors
- Amara (1)
- Don John (1)
- Full Moon (တိတ်တခိုးမှ ကူးယူသည်) (1)
- Htet Paing Aung (1)
- Ko $uper (ကိုစူပါ) (1)
- Ko Gyi Ngwe (1)
- Ko John (1)
- Ko Si (ကာမလူဆိုး) (5)
- Lion Man (1)
- Min Thar (1)
- minthar69 (1)
- Naw Naw (1)
- Sasori (1)
- Seven (1)
- Sloves (1)
- Steven Law (1)
- Thar Thar (2)
- Wanna (1)
- Winn (BlackLotus) (1)
- XtremeLegend (1)
- ကမ္ဘာကျော်ရတနာဝင်းထိန် (2)
- ကွီးသုည (1)
- ချမ်းကို (Chan Ko) (3)
- ငွေလမင်း (1)
- စံနက်ကျော် (1)
- ဆူးရစ်နွယ် (Sue Lay) (1)
- ဇင်မျိုး (1)
- တပ်ကြပ်ကြီး (1)
- ထူးခြား (2)
- နတ်ဆေးပန်းချီ (1)
- နတ်သား (1)
- နရသူ (1)
- နွယ်နှင်းမြူ (1)
- နှင်းစက်ညို (1)
- နေကမာ (1)
- နေသန် (1)
- ပန်းရိုင်း (1)
- ပေါက်ကျော်မ (1)
- ဖိုးဇော် (1)
- ဖိုးလမင်း (1)
- ဗညားပိကျိ (1)
- ဗလ (1)
- ဗလဂျူနီယာ (1)
- ဘီးကြဲကြီး (1)
- ဘုံခုနှစ်ဆင့် (8)
- ဘူးခါးသီး (6)
- မန္တလာမောင်မောင်တုတ် (1)
- မြသာ (4)
- မိုက်ကြီး (SM) (1)
- မောင်ခြိမ့် (3)
- ရာဂနတ်သား (1)
- လမင်းကြီး (2)
- လေပြေအေးအေး (2)
- သျှင်လွမ်းမယ် (1)
- သျှားယွန်းမီ (1)
- သာဂိ (2)
- သာဒင် (1)
- သိုးနက် (1)
- အညတြ (1)
- အမည်မသိ (44)
- အမြင့်ကြောက်သောငှက် (1)
- အလင်းစက် (A Linn Satt) (1)
- အာကာမင်း (Mom Lover) (9)
- အာသာပြေ (မန်း) (1)
- အိတ်ကြီး (2)
- အိပ်မက်သခင် (1)